Maandag 5 juni 2023
Een gebed van Martin Luther
Zie, Heer, ik ben als een leeg vat dat zo graag gevuld wil worden. Vult U het deze week. Ik ben zwak in mijn geloof, versterk mij. Ik ben koud in mijn liefde; verwarm mij en maak mij vurig opdat Uw liefde mijn naasten kan verwarmen. De mensen om mij heen denken dat ik een sterk geloof heb, maar U weet dat ik soms twijfel en dat er momenten zijn waarop ik U niet durf te vertrouwen. Ik vraag U om kracht om te vertrouwen en voor overtuiging dat ik in U alles bezit dat ik nodig heb. Als ik arm ben, geniet ik van Uw rijkdom. Terwijl ik nog steeds een zondaar ben, vergeeft U mij iedere keer weer opnieuw en leert U mij te wandelen op de weg van rechtvaardigheid. Bij U is de volheid der gerechtigheid. Laat mij deze week mogen verblijven onder de vleugelen van Uw aanwezigheid.
Amen
Eens liet een juwelier een bezoeker in zijn juwelierszaak kijken in een doos vol prachtige edelstenen. Er lagen saffieren, diamanten, amethist en nog vele andere kostbare stenen. Maar er lag ook een gewoon steentje zonder een bijzondere schoonheid. Het was gewoon zo’n vaal kiezeltje dat je ergens op een stoffige weg tegenkomt en achteloos wegtrapt omdat het geen bijzondere eigenschappen heeft. “Waarom ligt dat steentje daar?” vroeg de man. “Dat steentje hoort daar niet.”
“Toch wel,” zei de juwelier. Hij pakte het steentje op en hield het voor enige tijd in zijn gebalde vuist. “U kent de schoonheid van deze steen niet” zei hij tenslotte en toen hij zijn hand opende staarde de bezoeker verbluft naar de steen, die daar prachtig lag te flonkeren met een hemelse straling in de kleuren van de regenboog. “Het is de warmte van mijn hand,” verklaarde de juwelier. “Hoe het werkt weet ik ook niet, maar deze steen schittert pas als je die een tijdje geborgen houdt in de warmte van je hand.”
Zo is dat ook met ons als kinderen van God. Wij beginnen pas te stralen als wij veilig geborgen zijn in de warmte van de handen van onze hemelse Vader. Zonder zijn warmte, ver weg bij Hem vandaan, lijken we slechts een vaal, klein kiezelsteentje, maar dicht bij Hem beginnen we te flonkeren en te stralen. Dan schudt de wereld verbaasd het hoofd en zegt: “’Hoe is het mogelijk… Zij behoren bij Jezus.” (Handelingen 4:13)
Deze week nieuw op de site
“Nu heb ik geaccepteerd wat God in mijn leven heeft gedaan en ik weet nu dat alles goed met me zal gaan.” Een getuigenis.
Lees meer
Pas toen ik de Atlantische Oceaan overstak begreep ik pas goed wat geloof eigenlijk is. Er was op die eindeloze watermassa helemaal niets te zien. Er waren geen borden waarop stond hoe ver het land nog was… Een overdenking van AB Simpson.
Lees meer
Wijsheid is als een huis dat zorgvuldig steen voor steen moet worden opgebouwd. Wijsheid is als een huis waarin je leeft. Het wordt een deel van je wezen omdat je, net als een spons in het water, doordrenkt bent met de geest van inzicht, liefde en waarheid.
Lees meer
Spreuk van de week
Mijn gedachten worden helemaal in beslag genomen door het lijden van de mens. Sinds mijn vierentwintigste is er nooit enige onduidelijkheid geweest in mijn plannen of ideeën over wat God van me vroeg. Zijn werk voor mij was altijd duidelijk.
Florence Nightingale
Je wordt niet in verzoeking gebracht omdat je slecht bent; je wordt in verzoeking gebracht omdat je menselijk bent.
Fulton J. Sheen
Op de Dag des Oordeels heb je meer aan een zuiver geweten dan aan een goed gevulde beurs.
Onbekend
Een bot voor de hond is geen liefdadigheid. Liefdadigheid is als je het bot deelt met de hond, terwijl jij zelf net zo hongerig bent als het dier.
Jack Londen
Om over na te denken
Een leven dat eenmaal geleefd is, kan niet meer teruggedraaid worden. De invloed van dat leven, goed of slecht, klinkt door tot in de eeuwigheid.
In zekere zin kan hetzelfde worden gezegd voor elke dag waarin we leven. Als de dag eenmaal voorbij is, is die voorgoed voorbij, maar de invloed van die dag, hoe klein wellicht ook, leeft verder. Iedere dag beïnvloedt onze eeuwige bestemming. Laat het dus ons doel zijn om geen dag te verspillen met zinloze activiteiten en bezigheden. Wat we gisteren gedaan hebben kunnen we niet meer veranderen, maar de toekomst ligt nog in onze handen. Laat ons dan, elke morgen, opnieuw besluiten om de dag die voor ons ligt te kleden met een gewaad waar we in de hemel voor de dag mee durven te komen.
Adoniram Judson, (1788-1850 Zendeling in Birma)
***
Joey zong in ons koor. Hij was niet erg slim of begaafd maar omdat hij zo verschrikkelijk veel plezier leek te hebben in het zingen lieten we hem zijn gang maar gaan. Maar soms was zijn gedrag wel wat irritant. Zo wilde hij de kerk nooit verlaten alvorens hij mij uitgebreid de hand had geschud om weer afscheid van me te nemen. Hij bleef altijd naast me staan tot de laatste man weg was en overlaadde me dan met complimenten. Het was best wel gênant. Op een avond kwam er een man naar voren die met me wilde spreken. “Ik wil je bedanken dat je zo aardig en geduldig bent voor Joey,” zei hij. “We weten allemaal dat hij niet zo snugger is en veel mensen hebben niet het geduld daar mee om te gaan. Maar weet u, hij vind het zo enorm leuk in het koor. Het is alles voor hem. Hij heeft overdag hard gewerkt om op tijd klaar te zijn om hier ’s avonds te komen. Eerst lachten we er om, maar hij heeft ons overgehaald om ook te komen en door hem zijn mijn vrouw en onze vijf kinderen tot de Heer geleid. Zijn grootvader, die nu vijfenzeventig jaar oud is en al zijn hele leven nergens in gelooft, en zijn grootmoeder zijn vanavond ook naar de dienst gekomen. Nu gelooft de hele familie in Jezus.”
Homer Rodeheaver, koorleider van Billy Sunday (1862-1935)
Uit het archief van Spurgeon
De man die helemaal opgaat in liefde voor Jezus heeft niet meer zoveel behoefte aan vermaak en werelds vertier. Wat hem betreft zijn dat in wezen maar onbelangrijke dingen en heeft hij er eigenlijk geen tijd voor. Hij wordt gedreven door het Koninkrijk van God, is gemotiveerd om andere mensen de liefde van God te tonen, wil graag de waarheid vestigen en het koninkrijk van zijn Heer vergroten.
Uit: The Greatest Fight: Spurgeon’s Urgent Message for Pastors.
Uit de schatkist van het verleden
Er was in Engeland eens een welgestelde familie met twee zonen. Een van hen was erg getalenteerd en ambitieus en zei dat hij naam moest maken. Zodoende wendde hij zich tot een carrière in de politiek en zocht naar wereldse roem. De jongste zoon daarentegen gaf niets om aardse roem. Hij vond geloof in Christus en besloot daarop dat hij zijn leven in dienst moest stellen van de Zaligmaker. Hij wendde zijn gezicht naar China en zocht naar hemelse eer. Die man was Hudson Taylor, de zendeling die China opende voor de woorden van Jezus en geliefd en bekend werd over de hele wereld. Maar wat gebeurde er met zijn broer die een naam voor zichzelf wilde maken? Iemand zocht het op in de geschiedkundige encyclopedie en vond daar inderdaad de naam van de broer. Daar stond niets geschreven over zijn roemrijke daden en politieke veranderingen. Achter zijn naam stond slechts: “Broer van de bekende Hudson Taylor.”
Schepping
Wat! Geloof je niet in wonderen? Hoe is dat nu mogelijk? Ik zie niets anders dan wonderen.
Overal om me heen zie ik ze. Elk uur, of het nu licht is of donker, is een waar wonder. Elke vierkante centimeter ruimte is een wonder. En zo ook is elke vierkante meter van de aarde een wonder. Het hele aardoppervlak is met wonderen bedekt, evenals alles onder de grond. En kijk eens naar de zee. Is dat geen voortdurend wonder, met al die vissen die er in zwemmen, de rotsen, de golfstromingen en de golven die tegen de oevers beuken?
Geloof jij niet in wonderen? Kijk dan eens om je heen en open je ogen. Er is zoveel schoonheid te zien; er zijn zoveel wonderen. Maar je moet het natuurlijk wel willen zien.
Walt Whitman (1819-1892 Amerikaans dichter)
Dat is grappig
Een bekende voorganger was ervan overtuigd dat hij zijn gehoor aan het verliezen was en dus bezocht hij een specialist, die een horloge tevoorschijn haalde en vroeg: “Kun je dit horen tikken?”
“Natuurlijk,” antwoordde de voorganger. “Dat kan ik goed horen.”De specialist liep naar de deur en stelde de vraag opnieuw. De voorganger concentreerde zich, luisterde goed en zei toen: “Ja hoor. Ik kan het nog steeds duidelijk horen.” Toen liep de arts naar de volgende kamer en herhaalde hij de vraag een derde keer. En weer kon hij het horloge horen tikken.
“Mijnheer,” concludeerde de dokter, “er is helemaal niets mis met uw gehoor. Het probleem met u is dat u gewoon niet luistert.”
