Maandag 25 december 2023
Een kerstgebed
Vader, ik prijs U voor Kerstmis en voor alles wat U ons gaf op die geheiligde nacht. Maar vanavond wil ik niet zingen over de herders die op hun kuddes letten in die koude vriesnacht. Ik wil ook niet zingen over een kale stal in Bethlehem, de loeiende ossen of de wijzen die de ster volgden en de kleine baby overlaadden met kostbare geschenken van goud, wierook en mirre. Vanavond wil ik niets liever dan U mijn dankbaarheid betuigen en U loven en prijzen. In mijn gedachten zie ik U daar staan, op de drempel van de hemel terwijl U afscheid neemt van Uw enige Zoon. Daar stapt Hij bij U vandaan over de sterren op weg naar Bethlehem en naar een leven vol smart en pijn. Ik begrijp wellicht maar nauwelijks iets van wat U daar voor ons deed en wat het U gekost moet hebben.
Vanavond wil ik dus zingen en bidden uit dankbaarheid voor Uw geschenk; de onsterfelijke, eeuwige Zoon, die als baby toch sterfelijk werd en terecht zou worden gesteld voor mijn misdaden. Ik loof U dus in de hemel, Ik loof U in de stal en ik loof U in mijn hart. Dank U, liefdevolle Vader, voor Kerstmis.
Joseph Bayly (1920-1986)
We waren met onze familie in de stad om kerstinkopen te doen. Wat hadden we veel plezier, maar opeens leek het noodlot toe te slaan. In ons enthousiasme hadden we niet goed opgelet en toen merkte een van ons dat kleine Maarten van drie en een half jaar verdwenen was. Onmiddellijk sloeg de schrik ons om het hart. We hadden net een gruwelverhaal gehoord over kleine kinderen die in winkelcentra worden ontvoerd, daar in allerijl naar het toilet worden gebracht, andere kleren en een ander kapsel krijgen en vervolgens snel naar buiten worden gesmokkeld om nooit meer te worden gezien. Dat zou toch niet waar zijn? Het plezier van die middag was verdwenen en we splitsten ons op om overal te zoeken. Ik moest buiten op de parkeerplaats zoeken en ik zal die nacht nooit vergeten: daar strompelde ik door de verse sneeuw terwijl ik zijn naam luidkeels riep. “Maarten … waar ben je dan? Maarten?”
Ik voelde me een volslagen idioot, maar ik moest doorgaan. Tenslotte sjokte ik zonder succes en met angstig hart terug naar ons ontmoetingspunt. Mijn vrouw had hem niet gevonden en mijn moeder ook niet. En toen verscheen mijn vader met de kleine Maarten bij de hand. Onze harten maakten een sprong van vreugde. O, wat waren wij blij. Maar Maarten vond dat we ons maar vreemd gedroegen. Die had geen angst gehad en was in het geheel niet getraumatiseerd.
“Waar was hij?” vroeg ik mijn vader.
“In de snoepwinkel,” antwoordde hij. “Je had hem moeten zien terwijl hij daar langs al die lekkernijen liep. Zijn ogen vielen haast uit hun kassen.”
Nee, Maarten had geen angst gevoeld, want hij wist niet dat hij verdwaald was. Hij was zich niet bewust van het gevaar waarin hij verkeerde en zag alleen maar al dat lekkers. Daar kan ik iets van leren. Wij leven in een snoepgoedcultuur, waar mensen omgeven worden met heerlijk snoepgoed en die er in het geheel niet verloren uitzien. Maar het zijn mensen die de hand van hun Vader hebben losgelaten en niet weten dat ze verdwaald zijn en in gevaar verkeren.
Joseph M. Stowell
***
Mijn ouders gaven eens werk aan een zwerver van wie we bijna zeker wisten dat hij alcoholist was. Na een paar maanden trok hij verder, maar met Kerstmis ontvingen we een kerstkaart van hem. Er stond verder niets op, alleen zijn naam. Toen het lente was stond hij opeens weer voor de deur. “Ik ben met drinken opgehouden,” zei hij verlegen. “Ik heb nu een vaste baan.” Toen we hem bedankten voor de kerstkaart zei hij: “Ik wilde jullie graag bedanken. Niet alleen voor het werk dat jullie me gaven, maar voor het respect dat jullie me gegeven hebben. Dat was het keerpunt in mijn leven.”
Auteur Onbekend
Deze week nieuw op de site
Wat de koe ervan vond: Een kerstverhaal
Lees meer
De gouden pantoffels: Een kerstverhaal
Lees meer
Toch nog een goede Kerstmis: Een kerstverhaal
Lees meer
De belofte van Kerstmis:
Een overdenking van Joni Earickson Tada
Lees meer
Spreuk van de week
De aarde is oud geworden met haar zorgelijke lasten, maar met Kerstmis is ze opeens toch weer even jong.
Phillips Brooks
Je kunt pas echt van Kerstmis genieten als je in het gezicht van Vader kunt opkijken en hem kunt vertellen dat je Zijn kerstgeschenk hebt ontvangen.
John R. Rice
Laten we onthouden dat het kersthart een hart van geven is, een hart dat wijd open staat voor anderen. De geboorte van het kindje Jezus is de belangrijkste gebeurtenis in de hele geschiedenis, omdat dit in een verziekte wereld het toedienen van het genezend medicijn was dat al tweeduizend jaar lang talloze harten genezen heeft. Onder alle fanfare die we met Kerstmis soms tegenkomen zit dit kloppende kersthart verscholen.
George Matthew Adams (1878-1962)
Om over na te denken
Niet zo lang geleden gaf een professor in de psychologie een woordsuggestie-test aan zijn groep van 40 studenten Hij droeg hen op om het woord ‘Kerstmis’ op te schrijven, iets dat iedereen direct deed. “Nu,” zei de professor, “wil ik dat je direct na het woord ‘Kerstmis’ de eerste gedachte opschrijft die door je hoofd flitst met betrekking tot Kerstmis.” De antwoorden varieerden van ‘kerstboom’, ‘hulst’, ‘lekker eten’, ‘cadeautjes’, ‘kalkoen’ tot ‘vakantie’, maar niemand in de groep had iets over Jezus geschreven.
Wat dat betreft zijn de tijden nog niet veranderd. Terwijl er op die eerste kerstnacht geen plaats was voor het kindje Jezus in de herberg, is er vandaag in de wereld ook geen plaats voor Hem in de viering van Kerstmis.
Onbekend
***
Lieve…
Er bestaat geen geschenk dat passend kan uitdrukken wat je hart verdient. Daarom geef ik je deze kerst iets anders. Ik geef je een gebed waarin ik Degene die al je noden kent, vraag om je het allerbeste te geven. Allereerst bid ik voor je geluk. Geen voorbijgaand geluk dat afhankelijk is van de situatie of iets nieuws dat je krijgt, maar een diep, blijvend geluk dat er altijd is, ook als er niets bijzonders gebeurt. Vervolgens bid ik voor vrede in je hart. Ik bedoel de kalme wetenschap, de rustige zekerheid, dat God alles in Zijn hand heeft en die je doet voelen dat er niets met je zal gebeuren dat Hij en jij samen niet aankunnen. Mijn gebed zou niet compleet zijn als ik niet zou bidden voor je geloof. Sommige mensen denken dat geloof betekent dat je blind bent voor de werkelijkheid, een overdreven optimistische kijk op het leven dat de ogen sluit voor de harde feiten. Maar echt geloof, het soort dat ik je toewens, is gefundeerd op een realiteit; de beste realiteit die er is; God, Zijn liefde en Zijn beloften aan jou en het geloof groeit door het lezen van Zijn Woord. Dat is het geloof dat bergen verzet. Ik bid ook dat je wijsheid en begrip zult hebben, en dat je naar het leven kunt kijken met de hemelse visie. En tenslotte, bovenal, bid ik dat je liefde zult ervaren. Grote liefde, uitbundige liefde, geduldige liefde, wijze liefde, blijvende liefde. Kortom, ik bid ervoor dat Gods liefde in al haar wonderbare vormen in jouw leven mag stralen. God kwam zelf naar de aarde als een klein kindje om ons dit alles te geven. Dus eigenlijk is het mijn gebed dat jij deze kerst Christus in je hart mag sluiten, Hem mag ervaren in al Zijn kracht en dicht bij Hem mag blijven. Gezegende kerstdagen.
Caryn Phillips
Uit het archief van Spurgeon
Beste vrienden, we leven deze kerst nog steeds in een wereld vol duisternis, maar wel in een wereld waar we het stralende licht van de hemel aan de horizon al kunnen zien opkomen. Het licht begint door de wolken heen te breken als de glinstering van de eerste ochtendstralen. De Heer komt. In het boek Zacharia staat over die dag: “Op die dag zullen de zon, de maan en de sterren niet langer schijnen en toch zal het voortdurend dag zijn! Alleen de Here weet hoe dat kan. Het zullen geen gewone dag en nacht zijn, want ‘s avonds zal het nog steeds licht zijn.” De wolken en de duisternis zullen worden opgerold als een mantel die God niet langer nodig heeft en Hij zal verschijnen in Zijn heerlijkheid en Zijn volk zal zich met Hem verblijden. Maar vergeet nooit dat al die helderheid het directe gevolg is van het kind dat geboren werd, de zoon van God die ons gegeven werd op de eerste kerstnacht. Zijn naam wordt met recht Wonderbaarlijk genoemd; Hij is de Vredevorst. Als wij helderheid en licht kunnen onderscheiden in onze eigen harten, of in de geschiedenis van de wereld, dan komt dat licht nergens anders vandaan dan van Hem die Wijze Raadgever, Sterke God, Eeuwige Vader en Vredekoning wordt genoemd.
Uit de schatkist van het verleden
Op de kunstacademie wordt nieuwe studenten geleerd dat bij de compositie van een schilderij alle onderdelen zo gerangschikt moeten worden dat het oog onvermijdelijk naar de centrale figuur of het onderwerp op het doek wordt geleid. De andere delen van een schilderij zijn ondergeschikt en moeten het onderwerp ondersteunen. Niet alle schilders houden zich daaraan. Zo werd Verelst, de Nederlandse schilder, bekend om zijn prachtige schilderijen van tulpen gevraagd een portret te maken van de Engelse koning Jacobus II. Het gezicht van de vorst was subliem geschilderd, maar de tulpen waren uiteindelijk nog veel mooier en indringender en het schilderij werd om die reden nooit geaccepteerd. Een andere schilder, de Engelse schilder Benjamin Haydon maakte dezelfde fout toen hij, in zijn schilderij van de triomfantelijke intocht van Christus in Jeruzalem, het ezeltje waarop de Meester reed zo mooi maakte dat iedereen liever naar de ezel keek dan naar de persoon van Christus.
Daar zit de les. Vaak besteden we al onze aandacht aan de minder belangrijke aspecten van het leven waardoor we de echt belangrijke zaken verwaarlozen. Ook Christenen kunnen vaak verzanden in betekenisloze argumenten over kleine verschillen in doctrines, of specifieke manieren waarop God aanbeden zou moeten worden. Maar de nadruk moet altijd liggen op de persoon van Jezus en de liefde die God voor ons als mensen heeft. Het gaat niet om het ezeltje waar Christus op zat maar om de Christus van het kerstverhaal die de continenten met Gods liefde zal omspannen.
Dat is grappig
Er zijn mensen die moeite hebben met het Bijbelse principe dat de mens van nature zondig is. Mensen worden gewoon goed geboren, maar de slechtigheid wordt hen opgedrongen door de opvoeding, is een van de filosofieën. Haha; die stelling kan eenvoudig worden getest bij peuters als ze hun kerstcadeautjes krijgen.
Eigendomswetten van een peuter:
- Als ik het cadeau leuk vind, is het van mij.
- Als ik het cadeau in mijn hand heb, is het van mij.
- Als ik het van je kan afpakken, is het van mij.
- Als ik het een tijdje geleden in mijn hand had, is het van mij.
- Als het van mij is, mag het op geen enkele manier van jou zijn.
- Als ik iets bouw, zijn alle stukken van mij.
- Als jouw cadeau op het mijne lijkt, is het van mij.
- Als ik het als eerste zag, is het van mij.
- Als je met iets speelt en je legt het neer, wordt het automatisch van mij.
- Als het kapot is, is het van jou.
De zoon van de boer kreeg voor kerstmis een witte voetbal. Prachtig gewoon en hij speelde er de hele dag mee. Maar toen trapte hij het ding over de schutting en belandde de bal in de kippenren waar hij bijna bovenop de haan terechtkwam. De haan onderzocht de bal argwanend, schudde tenslotte gefrustreerd zijn kam en zei toen tegen de kippen: “Dames, dames. Ik ben over het algemeen best tevreden met jullie werk en ik klaag niet graag, maar er zijn daar buiten kippen van wie jullie toch nog het een en ander kunnen leren.”
