Maandag 14 augustus 2023
Een gebed
Dank U Heer, voor alle weldaden die U ons heeft geschonken en voor alle pijn en beledigingen die U voor ons droeg. Barmhartige Verlosser, Vriend en Broeder, mogen we U beter leren kennen, meer van U houden en U elke dag beter leren volgen.
Amen
Richard van Chichester (1197 – 1253)
Het verhaal gaat dat een lid van de parochie van Dr. Phillips Brooks (1835-1893) besloot, dat hij niet langer in God geloofde. Hij belde bij de voorganger aan met het verzoek per direct geschrapt te worden uit het kerklidmaatschap. Dr. Brooks knikte, maar deed nog een laatste poging om hem zijn besluit te laten overwegen. “God is je echte steun en toeverlaat.” De man bleef echter aandringen. Juist op dat moment kwam er een slecht geklede jongen de studeerkamer binnen met een briefje dat was geschreven op een verfrommeld papier. Nadat Dr. Brooks het gelezen had zuchtte hij en zei tegen de man: “Mijn vriend, dit briefje is van een arme, zieke vrouw die me vraagt haar te bezoeken, maar ik kan er niet heen want ik moet over een paar minuten een begrafenisboodschap gaan preken. Zou je zo goed willen zijn om nog een laatste keer iets voor de gemeente te doen en met deze jongen mee te gaan naar zijn huis om te vragen wat zijn moeder nodig heeft?”
“Als het moet,” antwoordde de man. “Dat is dan mijn laatste dienst en dan wil ik officieel verwijderd worden van de lijst der gelovigen.” En zo volgde hij de jongen uiteindelijk naar een steegje. De jongen stopte bij een krot waarvan de deur aan één scharnier vasthing en toegang bood tot een onverlichte kamer. Toen ze binnenstapten verwelkomde de halfblinde vrouw hem met veel enthousiasme: “O, mijnheer Brooks, ik wist wel dat u zou komen! U bent tenslotte Gods man. God gebruikt u altijd als er problemen zijn om ons Zijn goedheid te tonen. Ik ben ziek en heb honger, maar ik wil eigenlijk alleen maar dat u voor me bidt. Bidt u alstublieft.”
De afgevallen gelovige had zelf al jaren niet meer gebeden en aarzelde. Moest hij die vrouw vertellen dat hij de voorganger niet was? Zij had hulp nodig en kon het ook niet helpen dat hij en God geen vrienden meer waren. Nee, dat kon toch ook niet. En zo begon hij voor haar te bidden. Zonder te begrijpen waarom, bad hij eerst kort voor zichzelf en daarna uitgebreid voor de zieke vrouw. Toen hij klaar was legde hij uit: “Mijn lieve vrouw, je hebt nu wel ontdekt dat ik de dominee niet ben. Hij leidt een begrafenis en stuurde me om je te helpen. Ik hoop dat ik u niet teleurgesteld heb.”
“Mijn lieve jongen,” antwoordde de vrouw. “Wat was dat een mooi gebed. Ik voel me gesterkt en jij hebt mij echt geholpen.”
De man werd diep ontroerd en zei: “U heeft mij geholpen! Vertel nu eens wat u verder nog nodig heeft?”
Er was geen eten en er waren geen kolen voor de kachel of medicijnen voor haar ziekte. Het was overduidelijk voor de man wat hem te doen stond. Vergezeld door de zoon ging hij naar een winkel, vulde een mand met fruit en andere lekkernijen en kocht medicijnen en kolen voor haar. Tenslotte haastte hij zich terug naar het huis van de dominee en zei zachtjes: “O Dr. Brooks, ik wil helemaal niet van de lijst geschrapt worden: Het is nu weer in orde met me. Ik was alleen vergeten wie God eigenlijk is en wat Hij van me wil.”
“Dat dacht ik al,” antwoordde Dr. Brooks. “En wat nog veel belangrijker is, je naam staat ook in het Boek des Levens.”
Deze week nieuw op de site
De Bijbel vertelt ons dat als je leeft zoals God het wil, je zult groeien als een palmboom. Een palmboom? Wat is er zo bijzonder aan een palmboom dat dit specifiek genoemd staat in de Schrift?
Lees meer
“Och, hemeltjelief,” zei de gespannen man tegen me, “als ik toch eens echte rust kon vinden. Ik heb al zeker tien zelfhulp-boekjes van kaft tot kaft doorgelezen, maar het helpt niet. De wereld vraagt gewoon te veel van me.” Dat klopt, maar we hoeven de wereld dan ook niet te volgen.
Lees meer
Goed nieuws voor eenzame mensen die maar geen partner lijken te kunnen vinden. Die kunnen zich nu richten tot kunstmatige intelligentie bij het daten. Wat een troost. Eindelijk is die eenzaamheid voorbij. Of is dit juist weer een bevestiging dat de wereld het spoor behoorlijk bijster is?
Lees meer
Spreuk van de week
Door de ontoereikendheid van mijn eigen verdienste begrijp ik goed dat mijn eigen verdienste verre van toereikend is.
Augustinus
Blijdschap is eigenlijk een christelijk woord. Het is het omgekeerde van vrolijkheid. Als er dingen gebeuren die ons welgevallig zijn, is het resultaat vrolijkheid. Blijdschap, of innerlijke vreugde, is iets heel anders en ontspringt bij ons diep van binnen in een bron die nooit opdroogt, wat er ook gebeurt. Alleen Jezus geeft die blijdschap. Hij leefde met vreugde en zelfs toen het kruis Hem poogde te overschaduwen bleef de muziek van binnen zingen. Tenzij Jezus in ons hart de scepter zwaait is ware blijdschap slechts een woord zonder betekenis.
Samuel Gordon
Opleiding en geleerdheid kunnen een man in staat stellen dingen goed te verwoorden, maar ze zullen hem nooit inzicht geven. Inzicht komt alleen van een zuiver hart dat leeft in de aanwezigheid van God en dat Zijn wil tracht te doen.
Oswald Chambers
Om over na te denken
Arthur Gordon schrijft in het boek ‘A Touch Of Wonder’: “Er is niet genoeg duisternis in de hele wereld om het licht van één kaars te doven.” Deze inscriptie werd gevonden op de kleine grafsteen van een slachtoffer van een verwoestende luchtaanval op Groot-Brittannië tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Het klonk als een beroemd citaat van de een of andere wijze filosoof, maar dat was niet het geval. De woorden waren geschreven door een eenzame oude vrouw wier huisdier was gedood bij de luchtaanval. Het zijn prachtige woorden, niet zozeer vanwege hun poëzie en beeldspraak, maar om de waarheid die erin verpakt zit. Op momenten van ontmoediging of zelfs wanhoop zijn er altijd bepaalde dingen waar je je aan kunt vastklampen. Het zijn vaak kleine dingen: een glimlach van een geliefde, het gezicht van een slapend kind, een boom in de wind; kostbare herinneringen die altijd blijven stralen en iets dieps of dierbaars vertegenwoordigen. Geen mens is zo arm dat hij niet van deze kleine kaarsen bezit. Als ze worden aangestoken, verdwijnt de duisternis en blijft er verwondering over.
Onbekend
***
Wat een ellende als je je tanden in een knapperige appel zet en het blijkt dat er van binnen een worm zit. Hoe is dat mogelijk? Die appel zag er helemaal gaaf uit. Hoe komt die worm daar? Heeft dat beest zich misschien slim van buitenaf in de appel ingegraven? Nee, het zit anders. Wetenschappers hebben ontdekt dat de worm van binnenuit komt. Een insect legt een eitje in de appelbloesem. Enige tijd later komt de worm uit het eitje in het hart van de appel en vreet zich dan een weg naar buiten. Dat is een goede illustratie van de zonde in het menselijk hart. Ook de zonde komt niet van buiten maar begint, net als de worm, in het hart en werkt zich naar buiten door de gedachten, de woorden en de daden van de mens. Geen fijn idee, maar er is een antwoord. Jesaja schrijft: “Jullie daden zijn zo rood als bloed. Toch zullen ze zo wit worden als witte wol, als sneeuw. Als jullie weer naar Mij willen luisteren, zal Ik jullie vergeven en zal het weer goed met jullie gaan.” God heeft een antwoord voor de worm in ons hart. Daarom schreef koning David ooit: “Schep in mij een rein hart, o God.”
Uit de schatkist van het verleden
Ik geef jullie vrede. Ik geef jullie míjn vrede. De vrede die Ik jullie geef, is een ander soort vrede dan de vrede van de wereld.
Johannes 14:27
Een Christen die ooggetuige was van de nederlaag die Napoleons leger leed toen hij Moskou probeerde te veroveren, schrijft over het vreselijke tafereel dat hij aanschouwde na het gevecht. Hij bevond zich in een schemerige, stille besneeuwde wildernis waar niets te horen was; ruiters, bedekt met hun besneeuwde mantels zaten of lagen roerloos in de sneeuw, overal waren uitgedoofde vuren en wagens vol sneeuw en bevroren, onbeweeglijke soldaten. Wielen zaten vastgevroren in een rivier met water dat door de vorst veranderd was in bloeddoorlopen staal. Kanonnen stonden kriskras over de ijzige vlakte, gebroken vaandels die niet gehesen waren, trompetten waarop niet meer geblazen werd … alles was gedompeld in een ijzige stilte.
Er heerste een onheilspellende rust waar zelfs de wolven niet van hielden. De man schrijft: “Was dit de vrede die ons beloofd was? Ik had nog liever de intense vlammen die uit de vijandelijke kanonnen op ons waren afgevuurd dan deze aanblik van rust en vrede. Dit was geen rust, maar ik realiseerde me opeens dat dit het soort vrede is dat de wereld ons biedt. Je kunt nog beter de vreselijke ijzeren regen van kogels trotseren op het slagveld dan deelgenoot te zijn van het soort rust dat ik hier zag. Helaas, je kunt beter het ergste van de oorlog trotseren dan zo’n vredesscène! Helaas is er veel in de wereld op geestelijk gebied en in relatie tot God, dat voor vrede doorgaat en niet veel beter is dan wat ik daar zag.”
Stanford
***
Het is een kunst om onze tekortkomingen te bekijken in het licht van de voordelen die ze brengen. Edison, die al vanaf zijn kindertijd gedeeltelijk doof was, kreeg eens van een specialist te horen dat een operatie hem zeker zou helpen. Hij antwoordde: “Dat doe ik niet. Mijn doofheid stelt me in staat om ongestoord en ongehinderd na te denken over alle uitvindingen die ik nog op mijn programma heb staan. Zou ik dat opofferen voor het lawaai en de verwarring van de wereld om me heen? Dat lijkt mij niet goed.”
Uit het archief van Spurgeon
Ik kijk naar de smid die een stuk ijzer op het aambeeld legt. Met de hamer wordt er heftig op losgeslagen en wel duizend vonken spatten er vanaf. Stel dat het mogelijk zou zijn om alle vonken te tellen terwijl ze van het ijzer schieten. Dat kan niemand. Maar nu vraag ik je, wie zou het aantal vonken kunnen raden dat nog sluimerend in het ijzer ligt verborgen? Ik gebruik dit beeld om je te overtuigen van de menselijke aard. Onze verleidingen zijn de hamers, onze zonden de vonken. God vormt en kneedt ons, maar wie kan er met zekerheid vaststellen hoeveel vonken er nog in onze ziel sluimeren? Het is belangrijk dat je dit begrijpt, want onze natuur is zondig. Als je denkt volmaaktheid bereikt te hebben en in hoogmoed en trots begint te lopen zal een klap van Gods hamer je tonen dat er nog heel veel vonken in het ijzer van jouw hart verborgen zitten. O, hoe hard hebben we de liefdevolle, genadige hand van de Meester nodig.
Dat is grappig
John Wesley en een andere predikant waren eens uitgenodigd om na de dienst te lunchen met een rijke heer. Dat vonden de beide mannen een goed idee. Helaas was Wesley’s bevriende predikant erg wettisch en bot en merkte hij tijdens een gesprek met de mooie dochter van hun gastheer dat deze dame er nogal werelds uitzag. Ze had een groot aantal flonkerende ringen aan haar vingers maar was diep onder de indruk geraakt van Wesley’s prediking.
Op een gegeven moment pakte de man de hand van de jongedame vast en hief deze op om Wesley’s aandacht te vestigen op de fonkelende edelstenen. “Wat vind je van deze hand, John,” vroeg hij luid. “En dat na je preek over wereldsheid …”
Het meisje werd vuurrood en Wesley zelf, wiens afkeer van alle vertoon van uiterlijke pracht welbekend was, voelde zich uiterst onbehaaglijk. Met een rustige, welwillende glimlach keek hij op en zei simpelweg: “Wat een prachtige hand is dat.”
Die avond gaf het meisje haar hart aan de Heer en werd een toegewijde christen.
***
Er was eens een hebzuchtige man, die op een prachtige nacht met volle maan toevallig zijn weg had gevonden in het paleis van een fee. Daar zag hij in het maanlicht staven van massief goud, verspreid aan alle kanten, en hij mocht ze allemaal meenemen, zoveel als hij maar kon dragen. O, wat was die man blij en hij werkte met zweet op zijn voorhoofd de hele nacht lang om alles het paleis uit te dragen en bij hem in de tuin op te slaan. Dodelijk vermoeid zakte hij in de ochtend thuis neer en wachtte hij op het ochtendgloren, zodat hij zijn schitterende schat kon aanschouwen. Maar tot zijn afgrijzen zag hij in het daglicht voor het eerst wat al dat goud werkelijk was. Het was slechts een bundel waardeloze stokken, en in plaats van rijkdom had hij slechts het paleis van de fee voor haar opgeruimd.
Zo zal menig mens in wanhoop opkijken die in deze wereld sterft met zijn zelf-vergaarde weelde en in de volgende wereld naakt wakker wordt om zich te realiseren dat hij slechts brandstof heeft vergaderd voor de grote dag van het oordeel.
Uit: Bible Illustrator
