Het licht van de wereld
Een oude Christen was verhuisd naar een klein huisje in de dorpsstraat en kwam naast een boze, oude mopperaar te wonen die er om bekend stond dat hij iedereen graag het leven zuur maakte. Men waarschuwde hem voor de man, maar de Christen haalde zijn schouders op en zei: “Als hij me problemen geeft, reken ik met hem af!” Dat kwam de boze buurman al snel ter ore en die begon het de Christen direct moeilijk te maken. Maar wat hij ook deed, telkens weer stuitte hij op vriendelijkheid, vergeving en hulpvaardigheid. Hij werd er helemaal door uit het lood geslagen en begon behoorlijk aan zichzelf te twijfelen. Uiteindelijk zei hij: “Er werd mij verteld dat hij met me zou afrekenen als ik hem dwars zou zitten. Maar ik had er geen idee van dat hij dat zo zou doen!”
***
Jezus zei tegen Zijn volgelingen: “Jullie zijn het licht van de wereld.” Dat zei Hij niet alleen tegen Zijn volgelingen van toen, maar tegen iedereen die in Hem gelooft. Wat een prachtige uitspraak. Maar het is tegelijkertijd ook een verantwoordelijkheid en geeft de roeping van elke Christen weer. Zonder licht vaart niemand tenslotte wel.
Toen het licht eens uitging tijdens een belangrijke vergadering schreeuwde iedereen het uit en omdat het even duurde voordat alles weer gerepareerd was brak er bijna paniek uit. Zonder licht stoten we ons overal aan. We bezeren ons, vallen in kuilen en zien het gevaar niet aankomen. Maar in het licht zien we onze weg. En dat geldt in het bijzonder voor de weg van de Geest. Zei Jezus ook niet: “Ik ben het licht van de wereld”?
Als Jezus in ons leeft dragen wij dat geestelijke licht met ons mee. Zo zijn wij zijn als een kaars die schijnt in het duister maar die juist door het duister zo enorm opvalt. Elke gelovige is een levende richtingaanwijzer die wijst naar het volmaakte licht en onze uiteindelijke bestemming. Het licht toont de schoonheid van God. Het is als een kostbaar en zeldzaam juweel, dat in het bijzonder begint te stralen als het aan anderen wordt getoond en gegeven. Het draagt het gezicht van een engel en geneest en inspireert iedereen die er mee in aanraking komt. Het straalt voor iedereen. Een ongelovig mens dwaalt eenzaam over de velden van deze wereld en klampt zich vast aan allerlei zaken die uiteindelijk toch geen houvast blijken te geven.
“God? Licht? Ik zie het niet. Ik zie alleen maar problemen.” Maar hij kan het licht zien in ons. God is wel degelijk zichtbaar. Niet alleen in de prachtige schepping om ons heen, maar ook in de liefde en de warmte die wij als Zijn kinderen zouden moeten uitstralen. Niet alleen in woord, maar vooral in daad.
“Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.”
(Johannes 13:35)
Toen de Romeinen op de tribunes toekeken hoe de martelaren in de arena hun dood moedig tegemoet traden, terwijl de hongerige leeuwen op hen afsprongen, waren ze diep geschokt en verlieten ze het schouwspel verward en vol twijfel. Wie waren deze mensen, die zingend en prijzend in liefde voor elkaar en hun God de dood onder ogen zagen? Was dat Christelijke geloof misschien meer waard en sterker dan hun geloof in kille, afstandelijke Romeinse afgoden? Zo straalden de martelaren zelfs in hun dood en waren ze een machtig baken van Gods waarheid en liefdevolle aanwezigheid. Niemand is verplicht het licht te volgen. We leven nu nog in het tijdperk van de vrije keuze. Nu kun je het licht nog verwerpen of het aannemen. Wat de mensen ermee doen is niet onze verantwoordelijkheid. Maar het voortdurend laten schijnen in een donkere wereld is dat wel. Wij zijn tenslotte direct verbonden met de bron van het licht. Laat het dus vrijelijk stralen opdat iedereen het mag zien.
