Gebroken aardewerk
“Ik was eens uitgenodigd om te preken in een inrichting voor mensen met geestelijke problemen,” zei de dominee tijdens zijn preek. “Daar kwam ik iemand tegen die er al jaren zat en zijn grootste probleem was dat hij direct in paniek raakte als hij met zijn maaltijd klaar was. Zodra hij de laatste kruimels van zijn bord had opgepeuzeld, sloeg de angst toe. ‘Wat als ik geen volgende maaltijd krijg en ze me vergeten te eten te geven?’
Deze man zat de hele dag in de rats omdat hij bang was dat hij niet te eten zou krijgen. Maar deze man zat opgesloten in een inrichting. Van ons mag je toch verwachten dat wij wat redelijker met onze zorgen omgaan?
Wij als Christenen kunnen echter nog wel wat leren op het gebied van geloof.” Zorgen en angst zijn vijanden in ons geestelijke leven die wij niet mogen onderschatten. Als je er werkelijk op durft te vertrouwen dat God van je houdt en voor je zorgt, wat er ook gebeurt, dan heeft de angst geen kans. Dan heb je rust in je hart en kijk je vol vertrouwen vooruit, want je weet dat God je niet zal laten vallen.
Dat werkt in theorie prima, vooral als het leven je toelacht, maar als de stormen zijn losgebarsten gaat dat soms anders. Gelukkig begrijpt God dat goed. Lees Psalm 103 er maar op na. Daar staat bijvoorbeeld: “Zoals een vader met liefde voor zijn kinderen zorgt, zo zorgt de HERE voor wie ontzag voor Hem hebben. Hij kent ons en weet dat wij beperkt zijn.” Het lijkt er op dat de kracht van onze geestelijke vijand eigenlijk alleen maar op angst is gebaseerd. Want als wij bang worden, ons geloof verliezen of het niet meer zien zitten, staan we volledig open voor de trieste boodschap van ontmoediging en zijn we graag bereid de zaken in ons eigen verstand op te lossen en aan te pakken.
Maar als je er goed over nadenkt is het maken van zorgen in wezen eigenlijk een uiting van het feit dat je diep in je hart denkt, het beter te weten dan God. “God helpt niet. Hij zegt wel in de bijbel dat Hij voor me zorgt en de dominee zei het ook nog in de dienst afgelopen zondag, maar als puntje bij paaltje komt sta ik er toch alleen voor. Ik moet het zelf oplossen en het liefst zo snel mogelijk.” Eigenlijk kennen we zulke situaties allemaal. Het overkomt iedereen en God, als een liefhebbende Vader, veroordeelt ons niet. Maar helpen doet het zeker niet. Angst leidt tot woelen in je bed of tot onbezonnen acties waardoor je van de regen in de drup belandt. Stress vreet aan je gezondheid en maakt je leven tot een duistere reis.
Wat kun je er dan aan doen? Net doen alsof de zorgen er niet zijn helpt niet. Daarmee houd je jezelf alleen maar voor de gek. Petrus geeft ons het antwoord: “Geef al uw zorgen en problemen over aan God, want Hij houdt van u en zorgt voor u. Maar ondanks dat moet u de situatie goed inzien en op uw hoede zijn voor de grote tegenstander, de duivel.”
Er is lef voor nodig om je problemen los te laten. Geloof geeft je die kracht en je krijgt het als je je voedt met het Woord van God. Hier op deze aarde is alles nog niet volmaakt. Ook ons geloof niet. Misschien kun je ons geloof vergelijken met een aardewerken vaas met een lek. Soms zijn we vol, maar het water loopt er ook snel weer uit. De enige manier om zo’n vaas vol te houden is door die voortdurend onder het stromende water te zetten. Het levende water van Christus stroomt altijd en tot in de eeuwigheid, maar wij moeten het wel voortdurend tot ons nemen. Niet eens per week, maar elke dag en op elk moment. Dan zijn wij goed gevuld en kunnen we anderen verfrissen en hebben de zorgen geen kans. Vertrouw maar op God, want wat Hij heeft gezegd zal Hij ook zeker volbrengen.
