Dat lijkt wel goud
Verdriet is beter dan blijdschap, want verdriet is beter voor je ziel. -Prediker 7:3
Er was eens een kleine man die een huis en een fabriekje had. Het was alles wat hij op de wereld bezat. Er kwam een overstroming die het allemaal wegspoelde, al zijn bezittingen waren weg. Maar terwijl hij daar ontmoedigd met een bedroefd hart naar het tafereel van verwoesting stond te kijken nadat het water weggetrokken was, zag hij aan de oever iets glanzen in de grond die door het water opengelegd was. “Verhip, wat zullen we nou krijgen! Dat lijkt wel goud,” zei hij. En het was goud; er was een goudader blootgelegd. De overstroming die hem tot de bedelstaf had gebracht had hem in één klap rijk gemaakt. Verdriet en tegenslag zijn vaak de eerste stap naar geluk en voorspoed.
Stel je eens een groepje mensen voor, onderaan een bergketen, die altijd een gezapig leven leiden. Ze zijn nog nooit de bergen ingetrokken om daar alles te onderzoeken, maar dan opeens is er een aardverschuiving die verborgen plaatsen aan de oppervlakte brengt. Zomaar opeens krijgen die mensen doorgangen en spelonken te zien waar ze eerder nooit iets van wisten en ze staren in opperste verbazing naar het nieuwe tafereel. “Dat hebben we nooit geweten.”
Zo is het ook met personen die dag in dag uit onverstoord aan de buitenrand van hun eigen natuur leven totdat er een storm van tegenspoed in hun leven komt waardoor innerlijke karaktertrekken aan de oppervlakte komen waar ze het bestaan niet eens van kenden.
Wanneer God verdriet toestaat gebruikt Hij dat om meerdere dingen in je leven te verwezenlijken. Door verdriet worden diepten in je ziel bereikt die normaal te ver weggestopt zitten om er iets mee te kunnen doen.
Mensen die alleen maar vrolijk willen zijn hebben niet altijd heel veel diepgang en denken liever niet aan eventuele verborgen gebreken in hun natuur.
Maar verdriet is als de ploegschaar van God die de bodem van de ziel bereikt en de goede grond naar boven keert zodat er een betere oogst mogelijk is. Als wij mensen niet tot zonde waren vervallen zou dit allemaal niet nodig zijn, maar in een onvolmaakte, gevallen wereld is verdriet de aangewezen manier om meer over onszelf te kunnen leren en onze onvolmaaktheden te zien. Het maakt dat we verder denken en alles dieper beleven.
Tegenslag, pijn en verdriet maken dat we in een trager tempo gaan leven en nadenken over onze drijfveren om dingen te doen. We worden gevoeliger voor de noden van anderen, worden zachter en dat helpt ons om dichter bij de hemel te komen.
God gebruikt een mens nooit voor belangrijke taken voordat Hij die persoon gebroken heeft in een heleboel kleine stukjes. Denk maar eens aan Jozef in de Bijbel. Wat die allemaal mee moest maken voordat God hem zijn belangrijke bediening gaf. Daarom zei de Heilige Geest over hem: “Jozef is een vruchtbare boom, die naast een bron staat. Zijn takken steken boven de muur uit.” -Genesis 49:22. Verdriet is noodzakelijk om ruimte te maken in de ziel.
Ieder mens moet lessen leren in Gods school van tegenspoed. Men zegt wel: “Gezegend is de nacht, want daardoor kunnen we de sterren zien.” Zo kunnen we ook zeggen: “Gezegend is het verdriet, want daardoor kunnen we Gods troost ervaren.”
Naar een artikel in The Heavenly Life en een artikel van H.C. Trumbull
