Maandag 4 september 2023
Gebed
“Heer, ik vraag U mij te helpen om me de hele dag bewust te zijn van Uw aanwezigheid. Ik verlang ernaar U te behagen, geduldig te zijn met Uw afspraken en om wijsheid en mededogen te hebben in mijn omgang met anderen. Ik heb Uw Vaderlijke bescherming nodig tegen de gevaren en tegenslagen die altijd op de loer liggen. Laat me alles aanvaarden wat er op mijn weg komt, of het nu met succes en voorspoed te maken heeft, of juist met moeilijkheden en tegenslag. Ik leg mij stil in Uw armen. Helpt U mij bovenal om barmhartig te zijn, en bereid om onderbroken te worden in mijn bezigheden als ik daar anderen goed mee kan doen.
In Jezus’ naam, amen.”
Tim Keller
In de buurt van Hoddam’s Castle in Schotland staat een fiere toren die ‘de toren van inkeer en berouw’ wordt genoemd. Waarom de toren die naam draagt is niet bekend, maar het verhaal gaat dat een rijke edelman die niets met het geloof op had, er eens in de buurt rondreed op zijn statige paard. Hij kwam daar een herdersjongen tegen die op zijn rug in het gras lag te lezen.
“Wat lees je daar?” vroeg de edelman geïnteresseerd, omdat hij zag dat de jongen helemaal verdiept was in wat hij las. De jongen keek op en zei: “De Bijbel, mijnheer.”
De edelman begon hard te lachen. “De Bijbel, knul. Wat heb je daar nu aan? Dat boek is allang achterhaald en staat vol met onzin.”
“Dat is niet waar, mijnheer,” sprak de jongen fel. “Dit boek toont me de weg naar de hemel.”
“O werkelijk,” spotte de edelman, “en hoe loopt die weg naar de hemel dan?”
“Die leidt langs die toren daar,” zei de herdersjongen beslist terwijl hij naar de toren van inkeer en berouw wees.
De edelman volgde zijn blik en opeens begreep hij wat de herdersjongen bedoelde en hij droop stilletjes af zonder nog iets te zeggen. En wij? Kennen wij de toren van berouw en inkeer? Het is de eerste stap op weg naar de hemel.
Deze week nieuw op de site
Vrije wil of Gods soevereiniteit? Hoe kunnen we het hebben over vrije menselijke wil en tegelijkertijd vasthouden aan het idee van Gods soevereiniteit? Het is een dilemma dat veel mensen door de eeuwen heen heeft beziggehouden.
Lees meer
Hij kwam uit een hemel van pracht en praal om in armoede geboren te worden. Hij verliet de aanwezigheid van engelen voor het gezelschap van een mens zoals ik. Hij legde zijn scepter in de hemel neer om in een kribbe te worden gelegd…
Lees meer
Op zekere nacht werd de dominee met een schok wakker, overweldigd door een drang om te bidden voor zijn vriend die al jaren als zendeling werkzaam was in het hartje van Afrika.
Lees meer
Spreuk van de week
Iemand die in God gelooft is geen gehuurde werkkracht die zichzelf moet bedruipen, maar een kind dat wordt onderhouden door de Vader.
Onbekend
Het land waarin ik leef is niet mijn geboorteland. Dat ligt elders, en moet dan ook altijd het centrum van mijn verlangens zijn.
Thérèse van Lisieux
Geloof is een betere gids dan rede. De rede kan maar tot een bepaald punt gaan, maar geloof kent geen grenzen.
Blaise Pascal
Om over na te denken
Uit het boekje: Glimpses through life’s windows door J.R. Miller
Hier, in Engeland, ging ik eens de lange wenteltrap van een monument op. Het was er donker en de grote muren sloten het uitzicht aan alle kanten buiten. Ik kon alleen het stukje stoffige vloer aan mijn voeten zien en de troosteloze muren met hun ruwe stenen die me omringden. Maar terwijl ik verder de trap opklom waren er hier en daar ramen, en telkens als ik dan even stopte en naar buiten keek, ving ik een glimp op van een prachtige wereld buiten. Daar zag ik groene velden, rijke tuinen, schilderachtige landschappen, beekjes die als zilver in de zon oplichtten, en ver weg zag ik zelfs een stukje van de machtige oceaan en aan de andere kant de schaduwrijke vormen van grote bergen. Hoe klein en somber, haast nutteloos, leek de nauwe, smalle doorgang van de trap toen ik uitkeek op het onmetelijke uitzicht dat zich buiten de ramen uitstrekte!
Dit aardse leven, ingesloten als het is door beperkingen en smalle horizonten, is als die toren met dat kleine stukje vloer en haar troosteloze muren. Maar terwijl we vermoeid de steile, donkere trap beklimmen ligt er buiten de dikke muren een glorieuze wereld, die reikt tot in de eeuwigheid, en die gevuld is met de zeldzaamste dingen van Gods liefde. Door de vensters van openbaring krijgen we een glimp te zien van de oneindige reikwijdte en uitgestrektheid van het leven voorbij dit belemmerde, gebroken, fragmentarische bestaan op aarde. Voorbij de aarde komt de hemel en daar zijn we naar op weg.
***
Twee vogeltjes gingen op een mooie lentemorgen hun nestje bouwen. Het eerste vond een mooie boom en bouwde haar nestje in de takken. Het was een heel aangename plek. Bloesems vulden de lucht met heerlijke geur. Er kabbelde een rustige rivier langs met klaterend water dat vrolijk sprankelde in het zonlicht, en ’s nachts de zilveren sterren weerspiegelde. Maar op een kwade nacht was er een grote storm, en woeste overstromingen golfden door het land en overstroomden alles op hun weg. ‘s Ochtends was ook de boom weggespoeld en het nestje van de vogel was verdwenen. Ze had het op de verkeerde plaats gebouwd. Ze had alleen rekening gehouden met de zachte, zonnige dagen en de stille sterrennachten.
De andere vogel deed het anders. Die steeg op tussen de rotsen en bouwde haar nest in een spleet tussen twee punten. Al snel zat het nest daar vol met vogeltjes. Dezelfde storm raasde ook langs de rotsen, maar kon het nestje niet te pakken krijgen. De volgende morgen straalde de zon weer als nooit tevoren en de vogeltjes waren veilig.
Het doet me denken aan iets dat Jezus ook zei. En jij? Bouw jij het huis van je ziel tussen de groene takken van louter menselijke vriendschap, in de mooie valleien van het leven, dicht bij de rivier van aardse genoegens, waar hij de zoete geuren van pret en plezier kan inademen? Of bouw je tussen de rotsen, in de Rots van God, waar het leven soms wellicht wat moeilijker lijkt, maar waar je veilig bent voor de stormen op de dagen dat de zon zich voor ons verscholen heeft.
***
Een artikel in de The Personnel Journal kwam op de proppen met een ongelooflijke statistiek: “Sinds het begin van de opgetekende geschiedenis is er in de hele wereld nog geen acht procent van de tijd vrede geweest!” In de studie werd door het tijdschrift vermeld dat van de 3530 jaar geregistreerde geschiedenis, er slechts 286 jaar vrede was. Bovendien werden er meer dan 8000 vredesverdragen gesloten en verbroken. En dan durven sommige mensen te beweren dat de mens van binnen goed is? Nee, geloof het maar niet. Alle mensen hebben gezondigd, maar er is een stralend antwoord voor de mens die zich durft te onderwerpen aan God.
Uit: Moody Bible Institute’s ‘Today In The Word’
Uit het archief van Spurgeon
Pottenbakkers waren zeker niet de meest gelouterde werkers in de tijd van de Bijbel, maar “de koning” had pottenbakkers wel heel hard nodig en daarom kwamen ze in koninklijke dienst. Het waren maar eenvoudige mannen die met niets anders werkten dan een homp klei. Denk daar eens over na. Ook wij worden misschien gevraagd om ondergeschikt werk te doen voor de Heer, maar als we iets voor “de koning” moeten doen is dat toch zeker een groot voorrecht, want wij zijn in koninklijke dienst.
Geloof je dat echt?
In het tijdschrift Christianity Today staat een onderzoek beschreven waaruit blijkt dat enige jaren geleden het grote merendeel van de Amerikanen het er helemaal mee eens was dat er maar één God bestond die heilig en volmaakt was, de wereld geschapen had en er over regeerde. Dat aantal is inmiddels schrikbarend gezakt. Tegelijkertijd beschrijft het artikel dat meer dan 70 procent er ook helemaal van overtuigd was dat “er niet zoiets bestaat als absolute waarheid”. Zoals iemand zei: “Ik ben ervan overtuigd dat er geen absolute waarheid bestaat. En dat is absoluut waar.”
Een God die heilig en volmaakt is en alles heeft geschapen, en toch is er geen absolute waarheid? Hier klopt iets niet. Maar dit is wat veel mensen denken. Is het dan verwonderlijk dat het geloof zo aan het verwateren is en de invloed van de wereld waarin iedereen zijn eigen waarheid heeft en waarin alles moet kunnen, sterker en sterker wordt? Je kunt toch zeker geen twee meesters dienen?
Uit de schatkist van het verleden
Het dragen van het kruis voor Christus heeft ongetwijfeld iets te maken met iets dat we moeten doorstaan; iets wat met lijden te maken heeft. Niemand wil graag lijden, maar wie is er bereid om toch een kruisdrager voor Christus te zijn? In dat verband werd ik diep getroffen toen ik aan de kant van de weg bij een oude Hongaarse stad, een verweerd en door de tijd aangetast stenen beeld van de grote Kruisdrager tegenkwam. Er stond een inscriptie op in het Latijn: “Betekent Mijn offer dan niets voor u, O, allen die hier voorbijgaan? Bestaat er een smart zo groot als de Mijne?”
Dat beeld met die inscriptie heeft me lange tijd achtervolgd. Dat oude, vuile stuk graniet was het toonbeeld van menselijk verdriet, zwakheid en ellende en tot op de dag van vandaag moet ik er aan denken. In de Bijbel staat beschreven hoe Simon werd gedwongen het kruis voor Jezus te dragen op weg naar de kruisiging. Simon is zo het beeld van de mens geworden van iemand die niet alleen voelt voor Christus, maar die iets doet voor Hem.
Waarom zouden wij terugdeinzen voor moeilijkheden, spot of ellende omwille van Christus? Toen de Tsjechische Christen Johannes Huss (1370 – 1415) moest sterven vanwege zijn geloof in Jezus, zetten de priesters op weg naar de plek waar hij geëxecuteerd zou worden een grote papieren hoed op zijn hoofd, beschilderd met groteske figuren van duivels en spottende teksten. Het deed hem niets. Hij zei: “Onze Heer droeg een doornenkroon voor mij; waarom zou ik dan niet vol vreugde een belachelijke hoed willen dragen voor Hem?”
Wie is er bereid zijn kruis op zich te nemen en Jezus te volgen?
Charles Stanford (1823–1886 )
Dat is grappig
Twee mannen die in een klein dorpje woonden kregen eens een vreselijk geschil dat ze niet konden oplossen. Dus besloten ze met de wijze van het dorp te gaan praten.
De eerste man ging naar het huis van de wijze en vertelde zijn versie van wat er was gebeurd. Toen hij klaar was, zei de wijze: “Je hebt helemaal gelijk.”
De volgende avond ging de tweede man naar de wijze en vertelde zijn kant van het verhaal. De wijze antwoordde: “Je hebt helemaal gelijk.”
De vrouw van de wijze snapte er niets van en berispte haar man. “Die mannen vertelden je twee totaal verschillende verhalen en jij zei dat ze helemaal gelijk hadden. Dat is onmogelijk. Wat ben jij nou voor een wijze? Ze kunnen toch niet allebei helemaal gelijk hebben?”
De wijze wendde zich tot zijn vrouw en zei: “Je hebt helemaal gelijk.”
David Moore in Vital Speeches of the Day
***
Nadat een man zich bedrogen voelde door een welvaartsprediker zei hij eens smalend tegen een vriend: “De enige bedrijfstak in deze wereld die nog groter is dan het gokken is religie… maar let op mijn woorden, gokken is lang zo corrupt niet.”
J.R. Miller
***
Bij het avondeten las Maarten Luther eens het verhaal in Genesis 22 over Abraham die Isaak op het altaar offerde. Zijn vrouw Katie schudde haar hoofd en zei: Martin, dat geloof ik niet. God zou zijn zoon niet zo behandeld hebben! Dat kan gewoon niet.”
“Maar, Katie,” antwoordde Luther, “Dat deed hij wel.”
