Maandag 31 maart 2025
Gebed
Heer Jezus, ik geloof dat U mij daadwerkelijk wilt verlossen van alle zorgen, onrust en gebondenheid in mijn christelijke leven. Ik geloof dat U gestorven bent om mij te bevrijden; niet alleen in de toekomst, maar nu en hier. U bent zoveel sterker dan de zonde en het onrecht in mijn leven en U kunt mij ervan weerhouden om toe te geven aan angst, zorgen of verleiding.
Ik ga erop vertrouwen dat U mij zult bewaren. Ik heb al zo vaak geprobeerd mezelf te beschermen, maar het lukt me niet om het zelf te doen. Ik ben absoluut hulpeloos. Ik geef mezelf aan U. Ik houd niets meer achter.
Ik presenteer mezelf aan U als een stuk klei om gevormd te worden tot iets waarvan Uw liefde en wijsheid weten dat het goed is. Ik behoor U toe. Ik vertrouw U volkomen.
Amen
Waar eens de nacht de scepter zwaaide,
Het hellevuur zo onrechtvaardig laaide,
Regeert nu in mijn hart het eeuwig Licht.
Halleluja, ik ben verlost van het gericht.
De tralies van mijn kerker zijn gebroken.
Ik ben niet langer van God verstoken.
Heilige principes sturen nu mijn leven
Door Hem die Zijn leven heeft gegeven.
Geen slaaf meer van mijn wereldse verlangen
Verlustig ik mij in zuivere, hemelse gezangen.
Ik leef voor God, alleen voor Hem,
Hoe heerlijk toch Zijn liefdevolle stem.
Op een koude, mistige en dreigende dag in de Alpen, besloot iemand de bergen in te trekken om het prachtige uitzicht te zien dat hem daarboven beloofd was. “Niet doen,” zeiden zijn vrienden. “Blijf liever hier, want op zo’n dag is de tocht zwaar en moeilijk en je zult het uitzicht toch niet kunnen zien door de mist.”
Maar daar had de man geen boodschap aan en hij vertrok. Al snel kwam hij een groep toeristen tegen die ontmoedigd de berg afkwamen en hem vertelden dat hij beter om kon keren. “Er is waarschijnlijk niets te zien,” beweerden ze en drongen er bij hem op aan dat hij terug zou keren.
Maar de man voelde diep van binnen een verlangen om door te gaan, ondanks de mist en de regen. Het was alsof een stille stem tegen hem zei dat het allemaal goed zou komen als hij het niet opgaf.
Hoger en hoger klom hij en toen trok de mist plotseling op en had hij een betoverend uitzicht over de bergen en de diepe dalen ver beneden hem.
Dat is eigenlijk het verhaal van de mysteries van het christelijke leven: regen, mist, duisternis en duizend stemmen die je vertellen om terug te gaan, omdat je tocht zinloos en dwaas is. Maar dan opeens trekt de mist weg en zie je een uitgestrekt vergezicht met blauwe luchten en licht.
“Wat ik doe,” zei de Meester, “weet gij nu niet, maar gij zult het hierna weten.” Volmaakt, onvoorwaardelijk vertrouwen is de weg naar vrede. Wacht niet totdat het je in de schoot wordt geworpen, maar trek er op uit om het beloofde land op te eisen. Geloof in God en heb vrede.
Uit: Glimpses Through the Window of Life
Deze week nieuw op de site
Die zware wil van God.
De wil van God is vaak een moeilijk begrip en roept dan gevoelens van onzekerheid op. Maar dat is nergens voor nodig.
Lees meer
Eindelijk thuis:
De weg is nauw en moeilijk begaanbaar en er kan maar één persoon tegelijk over lopen. Maar die weg leidt naar een deur die opengaat naar een wereld van ongekende schoonheid, leven en licht.
Lees meer
Spreuk van de week
Ik kan me wel voorstellen dat mensen atheïstisch zijn als ze naar de aarde kijken. Maar ik kan me met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat ze blijven volhouden dat er geen God is als ze naar de hemel kijken.
Onbekend
Laten we Jezus op Zijn woord geloven. Als Hij zegt dat we vergeven zijn, laten we dan verder niet bij ons schuldgevoel blijven hangen. Als Hij zegt dat we waardevol zijn, laten we Hem dan geloven. Als Hij zegt dat we eeuwig zijn, laten we dan onze angst begraven. Als Hij zegt dat er voor ons wordt gezorgd, laten we dan stoppen met ons zorgen maken.
Max Lucado
Als wij hier op aarde geen vreemden waren, zouden de honden van de wereld niet naar ons blaffen.
Samuel Rutherford
Hoe armzalig moeten de devoties wel zijn van hen die altijd maar haast hebben.
William Law
Om over na te denken
Geloof betreft het heden. Waarachtig, vruchtbaar geloof werkt in het ‘nu’. Geloof dat alleen de toekomst betreft, stelt niets voor. Een mens kan eeuwig geloven dat zijn zonden eens, op een toekomstig tijdstip vergeven zullen worden. Dat is mooi, maar hij zal er op dit moment geen ware vrede door vinden. Als het geloof daadwerkelijk iets wil betekenen moet het op dit moment werkzaam zijn.
Een mens die weet en ervaart dat zijn zonden nu vergeven zijn, vindt rust voor zijn ziel. De vijand vindt het best als mensen geloven dat ze ergens in een verre toekomst rust zullen vinden, want dan heeft hij op dit moment alle kans om zijn duistere werk te volbrengen.
Toekomstig geloof is machteloos om praktische resultaten te bereiken. Maar evenzogoed beeft en vlucht onze vijand wanneer de ziel van de gelovige aanspraak durft te maken op een huidige bevrijding en erop vertrouwt dat God nu bij hem is en hem nu wil helpen.
- Jezus redt mij nu – Hij is het die redt en niets en niemand anders.
- Jezus redt mij nu – Het is Zijn werk om te redden.
- Jezus redt mij nu – Ik ben degene die gered moet worden.
- Jezus redt mij nu – Hij doet het elk moment, in elke situatie en in elke omstandigheid.
Hanna Withall Smith (1832-1911)
Geloof, gemakkelijk? Toch niet. Eigenlijk is het geloofsleven één onophoudelijk gevecht. Onder het kruis wordt een zwaard getrokken waarvan de schede ver weg is geworpen. Er is een onverzettelijke strijd gaande, totdat de rechtmatige Koning is teruggekeerd en Zijn vrede regeert. Onze vijanden zijn vele.
Ze zijn machtig, sluw, rusteloos, kwaadaardig en duivels.
Ze staan klaar om ons bij elke stap dwars te zitten, ze loeren in elke hoek, teisteren ons openbare leven en proberen onze gesloten deuren binnen te dringen.
Maar terwijl de hatelijke legioenen, de gastheren van de hel, op ons afstormen is hun gevecht reeds verloren. Hun toekomst staat vast en hun tijd is kort, want de Koning heeft de strijd reeds gewonnen toen Hij zei: “Het is volbracht.”
Gelovig kind van God, ga voort in een onwankelbaar geloof. Wij hebben een generaal die nog nooit een veldslag verloor, aan wiens zijde geen strijd verloren kan worden en onder wiens banier geen krijger ooit werd gedood.
Sta dus klaar met het zwaard in de aanslag tegen het duister van de wereld met haar valstrikken, haar verleidelijke kunsten, bedrieglijke glimlachen en angstaanjagende bedreigingen.
Spoedig zal de strijd voorbij zijn en zingen we het lied van de eeuwige overwinnaar.
Henry Law (1797-1884)
Er was eens een arme vrouw die meer verdriet en tegenslag kreeg te verduren dan anderen en toch was ze altijd blijmoedig, vrolijk en opgeruimd. Een bezoeker vroeg haar eens: “Ik begrijp gewoon niet hoe je zo blij kunt zijn. Je hebt zoveel tegenslag en verdriet gehad. Hoe heb je dat kunnen dragen?”
“Ik heb het niet gedragen,” was haar eenvoudige antwoord. “De Heer heeft het voor mij gedragen.”
“Ja, dat begrijp ik,” antwoordde de bezoeker. “Dat is goed natuurlijk, want we moeten met onze zorgen naar de Heer gaan. Maar toch …?”
“Wellicht begrijp je het toch niet echt,” antwoordde de vrouw. “We moeten meer doen dan onze zorgen naar Jezus brengen. We moeten ze daar ook daadwerkelijk laten. Het lukt de meeste mensen nog wel om hun lasten bij Hem te brengen, maar ze pakken de lasten net zo hard weer op zo gauw ze klaar zijn met bidden en zijn dan net zo bezorgd en ongelukkig als altijd. Maar ik neem mijn zorgen mee en laat ze dan bij Hem achter. Ik praat er met Hem over, ga dan weg en vergeet ze gewoon, want Hij heeft beloofd ervoor te zorgen. Als de zorgen terugkomen, breng ik ze direct weer naar Hem en ik doe dit keer op keer, totdat ik uiteindelijk gewoon vergeet dat ik zorgen heb en dan volkomen tot rust kom.”
Uit een traktaatje
Uit de schatkist van het verleden
Over C.T. Studd (1860-1931)
Charles Thomas Studd was een bekende Engelse zendeling en cricketspeler. Als zendeling werkte hij in China en was later verantwoordelijk voor de totstandkoming van de Heart of Africa Mission en Worldwide Evangelisation Crusade.
Toen C.T. Studd in 1833 aan de Universiteit van Cambridge studeerde, stuitte hij op het volgende traktaat van een anonieme atheïst, dat enorme indruk op hem maakte. Er stond geschreven:
“Als ik echt geloofde zoals miljoenen zeggen te doen, dat de kennis en praktijk van religie in dit leven, mijn lot in de eeuwige wereld zou beïnvloeden – dan zou religie alles voor mij betekenen. Ik zou alle aardse genoegens als afval beschouwen en wereldse zorgen als dwaasheden.
Als ik echt geloofde in het woord van de Heiland, zou één gewonnen ziel voor de Hemel mij een leven vol lijden waard zijn. Risico’s en wereldse tegenwerking zouden mijn hand nooit tegenhouden of mijn lippen verzegelen. De wereld met al haar vreugde en verdriet zou mijn gedachten geen moment in beslag mogen nemen. Ik zou ernaar streven om alleen naar de eeuwigheid te kijken, en naar de onsterfelijke zielen om mij heen en zo het eeuwige geluk na te jagen en ervoor te zorgen dat niemand zich in de eeuwige ellende zou storten. Ik zou altijd tot mijn medemensen spreken of het me nu welgevallig was of niet.
Maar jullie Christenen, die beweren deze waarheid te geloven en die zeggen dat jullie gered zijn van eeuwige verdoemenis, doen niets! Jullie beweren te geloven dat de onbekeerden naar de hel gaan, maar toch zijn jullie zo onbekommerd over jullie medemensen alsof ze niets waard zijn, onbelangrijke wezens waar je je niet mee bezig hoeft te houden. Als ik zou geloven wat jij beweert te geloven dan zou ik niet rusten, voordat ik ervoor gezorgd had dat iedereen die ik tegenkwam het Goede Nieuws gehoord had en de kans had gekregen om gered te worden. Mijn tekst zou zijn: “Wat zal het een mens baten, indien hij de gehele wereld wint, en zijn eigen ziel verliest?” Markus 8:36
De boodschap van het traktaatje was duidelijk. Weerspiegelt ons leven werkelijk de liefde van God en zijn we bereid voor ons geloof op te staan?
Dit traktaatje had een krachtige invloed op Studd en overtuigde hem van de urgentie van evangelisatie. Het versterkte zijn geloof dat hij niet kon leven voor werelds comfort, terwijl zielen zonder Christus omkwamen. Het hielp hem om er voor God op uit te trekken en hij werd een bekende zendeling uit de negentiende eeuw; eerst in China, toen in India en later in Afrika.
Hemels perspectief
Voor een kind van God leiden alle wegen naar de hemelse stad. Sommige wegen zijn misschien moeilijk begaanbaar en stoffig, andere wegen staan vol met distels en rotsblokken, terwijl weer andere steil omhoog of omlaag leiden. Maar alle wegen leiden naar diezelfde eeuwige, gezegende toekomst. Wij mogen ons daarom verheugen in onze toekomst en het vertrouwen hebben dat wat voor weg God ook voor ons heeft gekozen, het de juiste en de kortste weg is naar onze hemelse bestemming.
De weg is lang Mijn kind,
Ik zie de tranen en de pijn
Maar Ik heb het zo gemaakt
Dat jouw weg geen meter te lang zal zijn
Korte anekdotes
Een boer had buitengewoon goed graan op zijn akker staan, maar een paar dagen voordat er geoogst zou worden, woedde er een verschrikkelijke hagelstorm. De oogst was totaal vernield. Toen de storm voorbij was gingen de boer en zijn zoon naar buiten. Het jongetje keek naar wat er nog over was van het prachtige veld met tarwe en hij keek naar zijn vader, uit wiens mond hij woorden van wanhoop verwachtte te horen. In plaats daarvan hoorde hij zijn vader zachtjes zingen: “Een vaste burcht is onze God, een toevlucht voor de zijnen.” Jaren later zei de zoon, die nu een volwassen man was: “Dat was de beste preek die ik ooit gehoord heb.”
Ik moet weer denken aan een klein jongetje dat bang was voor de bliksem en de donder, dat op een donkere avond vanuit zijn kamertje riep: “Papa, kom alsjeblieft, ik ben bang!” “O jongen,” zei de vader, “God houdt van je en Hij zorgt voor je.”
“Ik weet dat God van me houdt en dat Hij voor me zal zorgen,” antwoordde het kleine zoontje, “Maar nu heb ik iemand met een huid nodig.”
Jezus vertelde een parabel over de verloren zoon. (Lukas 15:11-24) Weet je nog wat de vader deed toen de jongen thuiskwam? Rende hij naar hem toe om aan zijn adem te ruiken om te zien of hij had gedronken? Zei hij iets over de staat waarin zijn kleren verkeerden? Bekritiseerde hij het lange vette haar dat hij had en zijn vuile nagels? Vroeg hij hem hoeveel geld hij nog over had? Natuurlijk niet. Hij omhelsde de jongen; hij gaf hem een liefdevolle ontvangst. Hij gaf hem onvoorwaardelijke liefde.
Dr. Bob Pedrick
Een glimlach…
Er bestaat een verhaal over een vader die geweldig goed kon tennissen. Hij had een zoon die door de vader getraind werd en al snel de kneepjes van het tennisvak onder de knie had. Maar toen sloeg het noodlot toe. De vader werd ernstig ziek en werd blind. Ondanks deze tegenslag begon de zoon wedstrijden te spelen en ondanks het feit dat hij niets kon zien sloeg de vader nooit een wedstrijd van zijn zoon over. Hij luisterde aandachtig naar het applaus en het geschreeuw van het publiek en kon de wedstrijden van zijn zoon toch goed volgen. Maar uiteindelijk kwam hij door zijn ziekte te overlijden. Een paar dagen na de begrafenis had de zoon een van zijn belangrijkste wedstrijden. Niemand dacht dat hij zou spelen. Het was tenslotte begrijpelijk, na het overlijden van zijn vader. Maar niets was minder waar. De zoon stond netjes op tijd klaar op de tennisbaan en speelde de wedstrijd van zijn leven. De tegenstander kreeg alle hoeken van het veld te zien en werd overklast.
Toen ze hem na de wedstrijd vroegen hoe het kwam dat hij zo goed speelde zei hij met overtuiging: “Vandaag was het de eerste keer dat mijn vader me echt kon zien spelen. Dus haalde ik alles uit de kast!”
Dat is grappig
Iemand vroeg de evangelist Dwight L. Moody of hij wel tabak zou mogen kauwen in de hemel. “Dat denk ik wel,” antwoordde Moody. “Maar je zult hem daar niet kunnen uitspugen. Daarvoor moet je naar de hel gaan.”
***
Ze waren op weg van de dorpskerk naar huis toen mevrouw Sloot tegen mevrouw Janssen zei: “En Mieke, wat vond je van de preek van de jonge dominee vanmorgen?”
“Nou,” zei mevrouw Janssen nadenkend, “ik vond drie dingen verkeerd met zijn preek: ten eerste las hij de preek op van een papier, ten tweede las hij niet goed voor en ten derde was zijn preek de moeite niet waard om voor te lezen.”
Dank je wel voor deze overwegingen. Inspirerend elke keer weer.