Die zware wil van God
Uit: The Christian secret of a happy life
De wil van God is voor ons vaak een moeilijk begrip en roept vaak gevoelens van onzekerheid op. Maar dat zou niet zo mogen zijn. Willen wij onze geliefden niet overspoelen met goede dingen en hulp en bescherming bieden waar we maar kunnen? Hoeveel te meer geldt dat dan voor God, die de liefde zelf is?
Durven we daarop te vertrouwen?
Zouden we maar één moment een glimp kunnen opvangen van de machtige diepten van Zijn liefde, dan zouden onze harten opspringen om Zijn wil te vervullen en die te omarmen als onze rijkste schat. We zouden onszelf eraan overgeven met een enthousiasme van dankbaarheid en vreugde dat zo’n wonderbaarlijk voorrecht het onze kon zijn.
Een christen die in grote moeilijkheden verkeerde, vertelde eens aan een andere christen over de diverse pogingen die hij had gedaan om bevrijding te vinden en besloot met te zeggen: “Maar het is allemaal tevergeefs geweest, en er rest mij nu letterlijk niets anders dan op de Heer te vertrouwen”.
“Asjemenou,” riep zijn vriend uit op een toon van het diepste medelijden, alsof er geen groter risico mogelijk was. “Hoe heeft het zo ver kunnen komen?”
Een christelijke dame worstelde er ook mee. Ze zei tegen haar vriendin: “Ik vind het onmogelijk om met mijn hele hart in gebed te zeggen: ‘Uw wil geschiede. Ik ben er bang voor, want ik weet niet wat er zal gebeuren als ik zoiets echt bid.”
Ze was de moeder van een kleine jongen, die erfgenaam was van een groot fortuin en hij was het idool van haar hart.
Haar vriendin zei daarop: “Stel dat jouw kleine Charley morgen naar je toe zou rennen en zou zeggen: ‘Moeder, ik heb besloten om je volledig te vertrouwen. Alles wat je met me wilt doen is goed. Ik zal je altijd gehoorzamen en ik wil dat je met me doet wat je het beste vindt. Ik zal op je liefde vertrouwen.'”
“En?” vroeg de moeder daarop.
De vriendin antwoordde en zei: “Hoe zou jij je tegenover je kind voelen? Zou je tegen jezelf zeggen: “Aha, nu krijg ik de kans om Charley eens lekker ongelukkig te maken. Ik zal al zijn pleziertjes bij hem wegnemen en ik ga zijn leven vullen met alle harde en onaangename dingen die ik maar kan vinden. Ik zal hem dwingen om precies die dingen te doen die voor hem het moeilijkst zijn en ik zal hem allerlei onmogelijke opdrachten geven.”
“Natuurlijk niet,” sprak de moeder bijna beledigd. “Dat doet toch zeker niemand? Ik zou hem in mijn hart sluiten, hem bedekken met kusjes, en ik zou me haasten om zijn leven te vullen met alles wat het beste is.”
“En ben jij tederder en liefdevoller dan God zelf?” vroeg haar vriendin.
Het was even stil en de logische waarheid drong tot de angstige moeder door. “O, nu snap ik het,” antwoordde ze. “Natuurlijk hoef ik niet bang te zijn om tegen mijn hemelse Vader te zeggen: ‘Uw wil geschiede’, net zo min als Charley bang hoeft te zijn dat ik misbruik zal maken van zijn vertrouwen in mij.”
Beter en zoeter dan gezondheid of vrienden, geld of roem, gemak of voorspoed, is de aanbiddelijke wil van onze God. Hij bedekt de donkerste uren met een goddelijke stralenkrans en werpt de helderste zonneschijn op de somberste paden. Hij regeert altijd over hen die Hem tot Koning hebben gekroond in hun hart en niets kan hem ontgaan. Het is dus zeker alleen maar een heerlijk voorrecht als ik je vertel dat de eerste stap die je moet zetten om het volle leven dat God voor ons in gedachten heeft binnen te gaan, de stap van volledige toewijding is.
