Maandag 24 juli 2023
Een gebed van John Wesley
Heer, helpt U mij om zachtmoedig te zijn, eenvoudig en oprecht. Geeft U mij de genade om vandaag, bij elke gedachte en bij ieder woord dat ik spreek, uw liefde te weerspiegelen. Helpt U mij om mijn menselijke trots aan het kruis te nagelen. Ik heb tenslotte niets ontvangen waar ik vanuit mijzelf trots op kan zijn, en er is niets dat ik echt verdien. Als U mij geeft wat ik werkelijk verdien blijft er niets over dan schande en schaamte. Helpt U mij om op geen enkel moment mijn eigen eer te zoeken, maar mijn ogen voortdurend naar U te richten. Laat mij geen enkel woord spreken waardoor ik mijzelf boven anderen doe uitstijgen, maar helpt U mij om mijn medemens voortdurend te sterken en te inspireren. Sluit U mijn oren en mijn hart hermetisch af voor de eer die anderen mij misschien willen geven. Laat mij Uw licht reflecteren als een kristal en het licht dat U op mij weerkaatst nooit beschouwen als mijn eigen licht, want het is slechts Uw geschenk aan mij.
Aan het einde van de 19e eeuw kwam er een grote groep Europese predikanten naar een van D.L. Moody’s Bijbelconferenties in Amerika. Volgens de Europese gewoonte van die tijd zette elke gast ’s nachts zijn schoenen buiten zijn kamer op de gang neer om ze door de bedienden te laten poetsen. Maar dit was Amerika en er was geen hond die zich bekommerde om de schoenen van de gasten. Toen Moody die avond door de gang liep, zag hij al die schoenen en besloot hij er alles aan te doen om zijn Europese broeders te helpen en niet in verlegenheid te brengen.
Hij vertelde over de schoenen aan een paar studenten die daar waren om meer over het Evangelie te leren, maar die hadden geen zin om er iets aan te doen en gaven Moody alleen maar vrome excuses. Er zat niets anders op dan het werk zelf te doen. En zo verzamelde Moody de schoenen en begon ze een voor een te poetsen en schoon te maken. Alleen een vriend die onverwachts bij Moody op bezoek kwam wist ervan.
En zo kwam het dat, toen de buitenlandse bezoekers de volgende ochtend hun deuren openden, hun netjes gepoetste schoenen klaarstonden. Ze hebben nooit geweten door wie. Moody vertelde het aan niemand, maar zijn vriend vertelde het aan een paar andere vrienden en tijdens de rest van de conferentie boden verschillende mannen zich aan om de schoenen in het geheim schoon te maken en te poetsen. Terwijl het slechts om een vreemde Europese gewoonte ging die verder niets te maken had met het Evangelie, geeft Moody’s houding wellicht inzicht in de reden waarom God deze man zo krachtig gebruikte en zoveel mensen hielp om in Jezus te geloven. Moody had een dienend hart en dat was de basis van zijn vruchtbare bediening.
Want ook de Mensenzoon is niet gekomen om Zich te láten dienen, maar om Zélf te dienen.
Mattheüs 20:28
Deze week nieuw op de site
Ik heb er altijd een hekel aan gehad om iets te verliezen. Wie niet? Eerst verloor ik mijn kleine medaillon. Dat was naar, want ik hield van dat dingetje. Ik heb hem nooit meer teruggevonden. En toen verloor ik iets veel ergers. Ik verloor mijn geloof.
Lees meer
Toen de zendelingen de film ‘Jezus’ vertoonden aan een inboorlingenstam ergens ver weg in de jungle, gebeurde er iets heel bijzonders.
Lees meer
Er bestaat een gerucht dat de Russische despoot Joseph Stalin een psycholoog in dienst had die een persoon zonder al te veel moeite tot een bekentenis kon dwingen voor een misdaad die hij niet eens begaan had. De duivel weet er alles van.
Lees meer
Spreuk van de week
Het is goed dat de Kerk in de wereld leeft; het is echter verkeerd als de wereld in de Kerk leeft. Een boot in het water is goed; want daar zijn boten voor gemaakt. Maar water in de boot moet koste wat kost vermeden worden, want anders zinkt de boot snel.
Harold Lindsell
Een onverzorgde tuin zal spoedig overwoekerd worden door onkruid en zo is het ook met ons hart. Als wij onverschillig zijn en de waarheid niet zorgvuldig cultiveren en de dwaling in ons hart uitroeien, zal het bij ons van binnen al snel een theologische wildernis worden.
W. Tozer
Een dokter werd eens gevraagd door een patiënt die een ernstig ongeluk had gehad: “Dokter, hoe lang moet ik hier liggen?” “Slechts één dag tegelijk,” was zijn antwoord. Dit leerde de patiënt een waardevolle les. En dat is ook de les die God voor ons allemaal heeft. Als we van dag tot dag trouw zijn, zullen de lange jaren voor zichzelf zorgen.
Andrew Murray
Om over na te denken
In Jesaja staat: “Als jullie rustig op Mij hadden vertrouwd, zouden jullie sterk geweest zijn. Maar jullie willen dat niet.” In de Engelse vertaling wordt er in deze passage gesproken over de kracht die we vinden in stilte. “In de stilte zal uw kracht zijn.” Het is een misvatting dat inspanning en kracht nauw met elkaar verbonden zijn; dat je alleen door veel inspanning de kracht krijgt iets te bewerkstelligen. God lijkt dat anders te zien, want het zijn juist de stille dingen die krachtig zijn en die hele werelden verzetten. De donder schrikt ons op of verontrust ons, maar uiteindelijk heeft haar geraas nauwelijks enig effect. Buskruit maakt ons stokdoof, maar heeft maar weinig mensen op een zinvolle manier kunnen verrijken. Onstuimige retoriek prikkelt tot een kortstondige explosie van gevoelens en emoties, maar voegt doorgaans maar bitter weinig toe aan het vervolmaken van een karakter. Het zijn juist de stille krachten van bijvoorbeeld de zwaartekracht en de elektriciteit die eeuwenlang werkzaam waren zonder dat iemand wist dat ze bestonden. Het zijn de zachte zonnestralen en de weldadige stille regens van de hemel die ons verblijden en verkwikken; het zijn de weloverwogen, rustige woorden van een kalme leraar die hun weg vinden naar de geest van een leerling en daar overtuiging en bekering teweegbrengen.
In deze dingen schuilt echte kracht. De stille kracht van zuivere liefde, de genegenheid van een serene moeder, de kalme waarschuwing van een trouwe vader en de raad en het getuigenis van een oprechte gelovige – dit zijn de door God gegeven middelen waardoor de wereld gewonnen moet worden voor gerechtigheid en waarheid. Luidruchtige, onregelmatige uitbarstingen hebben af en toe hun nut en plaats, maar kunnen niet tippen aan de kracht van de stilte.
Clarkson
***
Toen werd Jakob wakker en zei: “Werkelijk, de Heer is op deze plek en ik heb het niet geweten!”
Genesis 28:16
Het was een leer van de oude Rabbijnen dat niemand zomaar door een deel van het tempelcomplex mocht lopen om zo een stukje van zijn weg af te snijden tijdens zijn dagelijkse bezigheden. Ook mocht niemand de tempel binnengaan met het stof van de weg aan zijn voeten. De leer was vol heilige betekenis, hoe ver hun praktijk ook van de waarheid mag zijn afgeweken.
De betekenis is duidelijk: Laat me de tempel niet gebruiken als een doorgang naar iets anders. Laat mij mijn religie niet gebruiken als een middel om het mezelf gemakkelijker te maken. Ik zou het gewaad van aanbidding niet aan moeten trekken als ik het gebruik als een manier om mijzelf te verrijken en mijn beurs ermee te spekken. Het heiligdom mag nooit een kortere weg worden naar de bank! En de betekenis van het stof mag ook duidelijk zijn. Het stof van de wereld zou de heilige vloer van de tempel niet mogen beroeren. Er zijn dingen die ik van me moet afschudden alvorens ik bij God kom in de heiligheid van Zijn aanwezigheid. Lichtzinnigheid, onverschilligheid, de geest van haast en zelfzucht; en zo zijn er meer.
Heer, wilt U mij helpen uw voorhoven niet te verontreinigen en helpt U mij om te zien dat ik niet alleen in de tempel zuiver moet zijn, maar dat de hele aarde vol is van Uw heerlijkheid. Overal waar ik loop betreed ik als het ware heilige grond. Dit is een geheim waarvan ik de betekenis zo graag wil leren, want dan zal ik Uw tempel niet verlagen tot een rumoerig marktplein vol stress en zelfzucht, maar zal ik de markt veranderen in een tempel. “God was op deze plaats en ik wist het niet.”
J.H. Jowitt
Uit: My Daily Meditation
Uit de schatkist van het verleden
Twee bekers
Ierland heeft een lange en vaak duistere geschiedenis. Daar worden we aan herinnerd als wij kijken naar een speciale zilveren drinkbeker die zo’n twee eeuwen voor Christus door de toenmalige Ierse bevolking werd gebruikt bij de aanbidding van hun goden. De beker is van hoge kwaliteit en gegraveerd door een uiterst kundige vakman. Alleen wat er in die beker gegraveerd staat is minder mooi. Op de beker staat de afbeelding van een wrede, woedende God die kleine mensjes in een pot kokende olie gooit, om ze daarna tijdens een godenfeest samen met andere goden als een stevig soepje te verorberen. In die tijd werd Ierland beheerst door heidense goden. Het mensenoffer was de normaalste zaak van de wereld. Dat werd tenslotte door de goden van de mensen geëist.
Maar toen kwam Christus; toen kwam het levende Woord. Zichzelf wegcijferende zendelingen trokken naar Ierland en vertelden de mensen over een heel andere God, een liefhebbende God die geeft en niet neemt, en stap voor stap werd Ierland veroverd voor God.
En nu is er een tweede zilveren beker gevonden. Die komt uit de zevende eeuw na Christus en is ook gegraveerd. Ook die beker werd gebruikt bij de aanbidding van God. Net zoals de eerste beker werd deze door een vakman gemaakt maar daar houdt de vergelijking op, want deze beker lijkt in het geheel niet op de eerste. Deze beker is eenvoudig en het ontwerp straalt niets dan rust uit. Er staat een schitterende gravure op van Gods grote schepping. Dit is een beker van vrede en werd door de toenmalige gelovigen gebruikt bij het avondmaal. Als iemand deze beker aan zijn lippen zet wordt hij herinnerd aan de vrede van God, aan een God die niet om menselijke offers vraagt, maar zichzelf offerde voor de mens. Toen Jezus kwam werd alles anders. En nog steeds is Hij het antwoord voor de chaotische, angstige wereld van vandaag.
Cahill, How the Irish Saved Civilisation
Schepping
Een ongelovige wereld heeft niet veel op met de schepping. Dat er een God is die alles heeft geschapen, dat kan gewoon niet. Er moet een logische verklaring voor alles zijn, alleen heeft de mensheid die nog niet gevonden. Alles logisch? Toch niet. Er zijn dingen die wij gewoon niet goed kunnen begrijpen omdat ze uit een andere dimensie komen. Voor ons is alles rechtlijnig en moet het allemaal passen in de wereld van de logica en onze zintuigen. Maar soms ontbreekt ons de logica. Hier is een raadsel om dat mooi te illustreren:
Er waren eens drie mannen die in het café een biertje gingen drinken. Toen de ober hen de rekening bracht bleek dat ze 30 Euro moesten betalen. Dat was makkelijk. Die rekening kon eenvoudig door drie gedeeld worden en zo betaalden ze alle drie 10 Euro. Maar toen bleek dat de ober een fout had gemaakt. Hij had 5 Euro te veel gerekend. Dus gaf hij de mannen alle drie een euro terug en hij mocht de overige twee Euro in zijn eigen zak steken als fooi. Die drie mannen betaalden alle drie dus 9 Euro (3×9=27) De ober had 2 Euro gepakt. (27+2=29) Maar ze hadden 30 Euro betaald… Waar is die laatste Euro gebleven?
Conclusie: We kunnen niet alles logisch beredeneren en daarom vraagt God van ons om Hem op geloof te benaderen en Hem te vertrouwen, ook als we iets niet kunnen verklaren.
Onbekend
Uit het archief van Spurgeon
Als je niet bij Christus hoort en je werkt niet voor Hem, dan werk je voor een harde, ongevoelige werkgever. Mijn advies aan jou: “Neem direct ontslag en ren zo snel mogelijk de deur uit, weg van je wrede meester. Er is een andere Meester die je met liefde ontvangt en die tot je zegt: “Kom naar Mij als je moe bent. Kom naar Mij als je gebogen gaat onder het gewicht van je problemen! Ik zal je rust geven. Doe wat Ik je zeg. Leer van Mij. Want Ik ben vriendelijk en geduldig en bescheiden. Daarom zul je bij Mij innerlijke rust vinden. Want wat Ik je te doen zal geven, is niet te moeilijk of te zwaar voor je.”
(Mattheüs 11:28)
Dat is grappig
Op een dag maakte een jochie een wandeling met zijn vader. Toen ze langs een vreemd uitziende vrachtwagen kwamen, vroeg het kereltje: “Wat is dat, papa?”.
“Ik weet het niet,” zei zijn vader.
Toen kwamen ze bij een groot, ouderwets pakhuis. “Wat zit daarin, papa?” vroeg het jongetje.
“Ik weet het niet,” antwoordde zijn vader weer.
Nadat ze een eindje in stilte hadden doorgewandeld, wendde het jongetje zich tot zijn vader en zei: “Papa, vind je het erg dat ik je zoveel vragen stel?”
“Natuurlijk niet,” zei zijn vader vol trots. “Hoe ga je anders iets leren?”
***
Tijdens de dienst begon het baby’tje luidruchtig te krijsen. De moeder pakte het kindje op en wilde de kerk verlaten, maar de voorganger hield haar vanaf de kansel tegen. “Alstublieft, mevrouw. Blijft u toch gewoon in de dienst. Een huilende baby stoort me in het geheel niet.”
“Dat is het probleem niet,” antwoordde de vrouw. “U stoort de baby.”
Bishop Fulton Sheen
