Maandag 17 juli 2023
Gebed
Vader, hoor toch het verlangen van mijn hart;
Het onuitgesproken woord zo diep gelegen in mijn ziel.
Ik bid voor mijn geliefden, allemaal
Dat U hen behoeden mag voor ‘t kwaad,
Voor ‘t gevaar zo slinks verborgen in de nacht
Voor de holle vreugde van de wereld om hen heen
Voor de pijl van giftig, trouweloos verdriet,
Voor de pijn en tranen die niemand ziet.
O, Vader, Vader, behoedt U hen allemaal
Stuur hen veilig door de onrust van het leven heen,
Sta naast hen elk moment op iedere dag.
Waar ze vandaag ook mogen lopen, Vader,
Leid hen bij het vallen van de avond weer veilig terug bij U.
-Amy Carmichael (1867-1951)
***
Het verhaal gaat dat iemand op vakantie eens een kereltje tegenkwam dat op een heuvel zat en daar over een kleine kudde schapen waakte. De twee raakten in gesprek en omdat de omgeving zo mooi was vroeg de man het jochie of hij weleens van de 23e Psalm had gehoord. Het jochie schudde van nee.
“Laat me je dan de eerste zin leren,” zei de man. “Psalm 23 is het mooiste plaatje dat ik ken, waarin God belooft voor iedereen te zorgen die Zijn schaap wil zijn.”
“Graag mijnheer,” zei de jonge herder.
“Het gaat zo,” zei de man, “’De – Heer – is – mijn – Herder’! Je kunt bij ieder woord je vinger gebruiken, want dan vergeet je het niet. En dan, als je bij het vierde woord komt en je vierde vinger gebruikt, dan omklem je die vinger met de vuist van je andere hand.”
“Waarom, mijnheer?
“Omdat dat vierde woord, laat zien dat de Heer jouw Herder is. Vergeet nooit, mijn jongen, dat de Heer niet zomaar een Herder is, maar Hij is jouw herder.”
Dat vond het jochie geweldig en met stralende ogen was hij de rest van de dag bezig met Psalm 23 en vertelde hij het hele verhaal die avond aan zijn ouders.
Helaas viel er de daaropvolgende winter veel sneeuw en op een kwade dag werd het jochie overmeesterd door een lawine. Dagen later werd hij dood gevonden. Hij had zijn linker vierde vinger stevig in zijn rechterhand geklemd. De dominee die het verhaal ook gehoord had besloot het verhaal over de vingers van Psalm 23 tijdens de begrafenis te vertellen.
Nu was daar in het dorp een vooraanstaand man. Die man was heel erg rijk in deze wereld, maar wat God betrof was hij zo arm als een kerkrat. Maar omdat die man veel van kinderen hield en had gehoord dat er een kindje was gestorven besloot hij ook naar de begrafenis te gaan. En daar hoorde hij het verhaal van het jochie, de vingers en Psalm 23.
Niet lang daarna werd de rijke man zelf getroffen door een ernstige kwaal. Toen de dokter hem kwam onderzoeken, was hij al gestorven. Maar … wat was dat vreemd! De man hield de vierde vinger van zijn linkerhand stevig omklemd met zijn rechterhand.
Vreemd? Natuurlijk niet. God spreekt in het onzichtbare tot ieder menselijk hart. In de stilte van onze eigen ziel, als de poort naar de vallei van de schaduw des doods opengaat, heeft de belofte van een persoonlijke Herder meer waarde dan vele miljoenen op de bank.
Vergeet nooit dat de Heer ook jouw Herder is.
Deze week nieuw op de site
Toen ik nog een jong meisje was van zo’n zeven of acht jaar oud, kwam ik een boekje tegen waarin iemand een droom over de hemel beschreef. O, wat was dat mooi en hoe graag zou ik ook zo’n droom willen hebben…
Lees meer
De schipbreukelingen waren bang dat ze op een eiland bij kannibalen terecht waren gekomen. Ze kregen het antwoord toen een van hen een heuvel was opgeklommen en zag waar ze terecht waren gekomen.
Lees meer
Er was eens een arm, eenvoudig vrouwtje dat hard moest werken om haar hoofd boven water te houden. Ze had het niet makkelijk, maar haar geloof in God gaf haar vreugde en hoop. Een van haar werkgeefsters was een zure oude dame die het leven wat anders zag…
Lees meer
Spreuk van de week
Alleen zijn is de oven van hervorming.
Henry Nouwen
In het leven zullen er steeds weer problemen komen waarvan het lijkt alsof ze nooit meer zullen verdwijnen. De nacht en de storm zien eruit als een eeuwigheid maar de schoonheid, de rust en de kalmte van het morgenlicht of de heerlijke frisheid die over de velden ligt na een storm, zullen altijd weer terugkomen. Alles in de schepping, inclusief het menselijk hart, keert altijd terug naar een staat van rust. Waarom? Omdat God het zo heeft gemaakt, want Hij is rust en Hij is vrede.
George MacDonald
Je kunt het verleden niet veranderen, maar het verleden kan jou wel veranderen, en dat ten goede of ten kwade. Het hangt er maar vanaf hoe je ernaar kijkt. Is het verleden een roer dat je leidt of is het misschien een anker dat je belemmert en op je plaats houdt? Laat je fouten uit het verleden over aan God en kijk in geloof naar de toekomst.
Warren Wiersbe
Om over na te denken
Overal in de Bijbel maant God ons tot rust; een stilte in onze ziel die ons met Hem verbindt. Want hoe kan God ons leren en ons de visie geven voor zijn hemelse plan als we ons laten meesleuren door de maalstroom van de wereld. Hoe kunnen we zijn visioenen herkennen als het leven zo snel gaat? Ik stond laatst in het museum en verbaasde me over de mensen die de schilderijen van Turner voorbij stormden. Ze keken even naar dit vergezicht, dan naar een ander, en waren binnen een paar minuten weer vertrokken, Tegen die mensen zou ik willen zeggen: “Laat af (wees stil) en ken Turner. Kijk toch eens rustig naar de wolkenlucht die hij geschilderd heeft, of naar die boom daar zwiepend in de wind; kijk eens naar die machtige golven en neem het schouwspel in je op. ‘Wees stil en ken Turner.’”
Die raad geldt zeer zeker ook voor onze relatie met God. God heeft moeite om ons stil te krijgen. Wij rennen maar al te graag rond en nemen nauwelijks de tijd om Zijn woorden en de schoonheid van de schepping in ons op te nemen. Wellicht is dat een van de redenen dat Hij soms de bediening van dromen gebruikt. Mensen hebben soms “visioenen in de nacht”.
Overdag krijg ik regelmatig goddelijke bezoekers in de vorm van een prachtige gedachte, een nobele impuls of een gewijde suggestie, maar helaas ben ik vaak te druk om er echt acht op te slaan. Ik moet mijn uiterste best doen om mij in te zetten voor de hemelse visie. Als ik meer van God wil weten, moet ik de spanning in mijn leven verminderen en mijn tempo erop aanpassen. Kort gezegd, ik moet stil zijn.
J.H. Jowitt
***
Men zegt graag: “Zien is geloven.” Maar wie ziet er echt? Bijna ieder mens wordt misleid door zijn eigen ogen en we zien veel dingen niet zoals ze zijn. Een vriend zei eens tegen me tijdens een tocht door de Alpen: “Wat een leven daar op die andere berg. Moet je dat eens zien.”
Ik vond het maar een rare opmerking. Er was op die berg helemaal niets te zien en ik schamperde: “Er is daar niets.” Het was een roekeloze uitspraak want ik werd misleid door mijn eigen onvermogen om goed te kijken. Mijn vriend gaf me zijn verrekijker en zei: “Kijk hier eens doorheen.” Ik keek en was overweldigd door wat ik zag. Overal zag ik schapen, gemzen, koeien en ga zo maar door. Prachtige kleine wezens die zich voedden met een overvloed aan gras op de hellingen van de heuvel. Ik had niet zo snel klaar moeten staan met mijn oordeel, want niet alles is met het blote oog te zien. We moeten door het juiste medium kijken als we de dingen echt willen zien.
Dat was een les die me altijd is bijgebleven en ik pas hem ook toe op mijn geloofsleven en deze wereld. Zal deze wereld zich tot Christus bekeren? Wellicht zeg je net als vele anderen: “Nooit! Dat kan niet. De wereld is veel te slecht.”
Waarom ben jij daar zo van overtuigd? Omdat er meer dronkaards zijn dan reine mensen; meer bordelen dan altaren; meer oorlogszuchtige mensen dan blijmoedige gelovigen? Dat is wat je ziet als je met het blote oog naar deze wereld kijkt. Maar kijk liever door de verrekijker van Gods Woord, met de Goddelijke beloften en Zijn verzekering. Als ik door het Woord kijk zie ik een grote menigte die zich tot de Heer wendt met de handen uitgestrekt naar God, vervuld van het verlangen om God te prijzen voor Zijn eeuwige troon. Dat is wat ik zie als ik door de juiste lens naar de toekomst kijk.
Johnson
Overdenking van Psalm 23
God zegt:
- Je zult geen andere hoeder nodig hebben; want Ik ben er en zal je beschermen.
- Het zal je niet ontbreken aan Mijn gerechtigheid die je zal overvleugelen en omringen; je kunt rekenen op een plaats in Mijn koninkrijk.
- In Mijn ogen ben je geschikt voor het koninkrijk der heerlijkheid. Ik heb de vervloekte banden van de zonde verbroken.
- Het zal je niet ontbreken aan de benodigde genade. Ik, die “een goed werk in je begonnen ben, zal het volbrengen.”
- Het zal je niet ontbreken aan geestelijke verkwikking.
- Je zult alle noodzakelijke ondersteuning van Mij krijgen. De wereld zal je niet overwinnen, ondanks haar verwoede pogingen je te doen struikelen. Ik ben de Grote Herder en zal je voor eeuwig met Mijn liefdevolle goedheid kronen.
J. Jennings
Uit de schatkist van het verleden
Een gebed van Sir Francis Drake
Verstoor me, Heer, wanneer ik zelfingenomen ben omdat mijn dromen zijn uitgekomen, maar ik nauwelijks gedroomd heb. Verstoor me Heer, als mijn bootje weer veilig geland is, maar eigenlijk alleen omdat ik de kust niet daadwerkelijk durfde te verlaten.
Verontrust me, Heer, wanneer ik door de overvloed aan dingen die ik bezit mijn oorspronkelijke dorst naar de wateren van het leven heb verloren; wanneer ik verliefd ben geworden op het aardse leven en niet meer droom van de eeuwigheid en ik in mijn streven om hier op aarde een goed leven te bouwen het zicht op het hemelse leven heb verloren.
Ontwaak me, Heer. Maak me wakker en geef me de durf en het lef om de wijde zee op te varen en daar Uw meesterschap te leren kennen in het kabaal van de stormen die daar razen. Geeft U me de durf om de veilige kusten te verlaten want daar op Uw wijde oceaan zal ik de hemel zien met haar duizenden sterren en leer ik dat U een goede God bent. Heer, ik vraag U om de horizonten van mijn hoop te verleggen en mij te leiden in een prachtige toekomst vol kracht, moed, hoop en liefde.
Sir Frances Drake (1540-1596) Francis Drake was een Engels kaper, viceadmiraal, ontdekkingsreiziger, zeeheld, politicus en de eerste Engelsman die de wereld rondvoer.
Schepping
Het was een prachtige midzomernacht. Er stond een volle maan aan een met sterren gevulde hemel en de bijentuin baadde in een zacht, kristalhelder licht terwijl er een licht briesje door de boomtoppen streek. Bij de deur van een van de bijenkorven stopten we. Uit de korf klonk een aanhoudend geluid dat ik niet eerder gehoord had. Het leek wel wat op de golven aan het strand die opkomen en zich dan weer terugtrekken.
“Wat is dat?” vroeg ik verbaasd.
“Dat zijn mijn bijen,” fluisterde de oude imker. “Het is hun taak om de korf fris te houden en te verversen. Ze hebben hun kopjes allemaal naar beneden gericht en staan naar het midden van de korf. Het geluid dat je hoort is het geluid van hun vleugeltjes. Ze bewegen hun vleugels zo snel heen en weer dat als je het met je blote oog zou kunnen zien, je zou denken dat je naar een zachte, grijze mist kijkt. En door dit te doen sturen ze de slechte lucht aan de ene kant van de ingang naar buiten, terwijl ze frisse lucht aan de andere kant naar binnen zuigen.
Toen ik daar stond, dicht bij de natuur, en luisterde naar het golvende geluid van de bijenvleugels voelde ik me bevoorrecht dat ik een van de grote wonderen van de natuur mocht aanschouwen; het mysterie van het bijenvolk.
Op een gegeven moment bukte de oude bijenhouder zich naar de bijenkorf met een brandende kaars. Onmiddellijk doofde het licht door de sterke stroming die werd voortgebracht door de kleine vleugeltjes van die harde werkers. Terwijl we daar in de met sterren verlichte tuin stonden, zei de oude imker: “Is dat niet hoe mensen die zichzelf christenen noemen zouden moeten leven? Als we onze vleugels allemaal op deze manier zouden gebruiken zou de slechte, opgebruikte energie deze wereld snel verlaten en zou er een frisse nieuwe wind binnenstromen.”
Uit: Mountain Trailways for Youth
Dat is grappig
“Vandaag ga ik jullie twee examens afnemen,” aldus de professor aan de universiteit. “Eén examen in goniometrie en één in eerlijkheid. Ik hoop natuurlijk dat jullie voor allebei slagen, maar als je toch voor ééntje moet zakken, zak dan alsjeblieft voor goniometrie. Er zijn namelijk veel goede mensen in deze wereld die maar niet kunnen slagen voor goniometrie, maar er zijn geen goede mensen in deze wereld die niet kunnen slagen voor een eerlijkheidstest.
Dr. Madison Sarratt, Vanderbilt Universiteit.
***
Een vader die met zijn zoontje naar de kerk was geweest, mopperde over de hele gang van zaken. Terwijl hij naar huis liep, bekritiseerde hij de dominee, de preek, het koor en van alles en nog wat. Zelfs de koffiejuffrouw kreeg er van langs. De jongen, die had gezien hoeveel zijn vader op het offerschaaltje had gelegd zei bedeesd: “Maar pappa. Voor die twee muntjes van 10 cent kunt je toch ook niet veel meer verwachten?”
