Maandag 22 april 2024
Gebed
(Een puriteins gebed)
Barmhartige Vader, ik weet dat trots voortdurend bij mij op de loer ligt, maar helpt U mij om mijn hart er niet door te laten opzwellen. Mijn lichaam is tenslotte gemaakt van het slijk onder mijn voeten en uit het stof waartoe het zal terugkeren. In mijn lichamelijke toestand ben ik waarlijk niet beter dan het laagste reptiel. Alles waardoor ik anders ben, mijn intellect en mijn gevoelens en mijn relatie tot U, zijn een vrije gift van Uw goedheid. Maar ondanks Uw liefde ben ik nog steeds een zondaar. De misvorming die de zonde heeft bewerkstelligd is op mij gestempeld; hij verduistert mijn voorhoofd, en beroert mij met corruptie. Hoe kan ik dan trots op mezelf zijn en mijzelf op de schouders slaan voor al die zogenaamde ‘goede’ dingen die ik gedaan heb? De waarheid is dat ik een nietig schepsel ben; minder dan niets voor U en toch geliefd door Uw allesomvattende liefde. Helpt U mij daarom mijzelf te zien zoals ik werkelijk ben, zodat ik leeg voor U kan komen en Uw liefde door mij heen kan stralen. Alleen dan kan die verfoeilijke menselijke trots in mijn hart verdorren en vergaan. Heer, wilt U mij nederig, zachtmoedig en bescheiden maken?
Amen
Overdenking
Onder Uw schaduw zoek ik rust
Mijn verdriet smelt weg daar veilig in Uw stede
U bent het Heer die daar mijn ziel zo teder kust,
U houdt mij vast in een volmaakte vrede.
Bewerkt van Charles Wesley
Murillo (1617 — 1682) was een Spaans kunstschilder die veel religieuze werken schilderde. In een van zijn werken zie je het interieur van een kloosterkeuken; maar daar werken geen stervelingen in versleten habijten en grauwe pijen, maar prachtige wit gevleugelde engelen. Een van hen plaatst met een serene uitstraling de ketel boven het vuur om te koken, een ander tilt met hemelse gratie een emmer water op en weer een ander staat bij het dressoir om borden te pakken. In het midden is een kleine engel geschilderd die rondrent en eigenlijk in de weg loopt terwijl hij probeert te helpen. Ze zijn allemaal druk bezig en werken met zo’n wilskracht en met zo’n verfijnde overgave dat je als toeschouwer op de een of andere manier vergeet dat het tafereel slechts een gewone keuken voorstelt met roestige pannen en aarden potten. Opeens besef je hoe mooi en belangrijk het eenvoudige werk in een keuken is.
De afbeelding is heel suggestief. Het toont ons de waardigheid van alle plichten, zelfs van het nederigste werk. De engelen schamen zich niet om het te doen en doen het met enthousiasme en liefde, omdat het hun werk voor God is. Is het doen van Gods wil niet altijd een prachtig werk? Of we nu afwassen of een stoep schrobben, als we het doen uit liefde voor God en om Hem te eren is het een gezegend werk voor het Koninkrijk. Het kleinste vijvertje langs de weg heeft zijn water uit de hemel ontvangen en straalt net zo schitterend in het licht van de zon of de sterren in de nacht als de grootste oceaan dat ook doet. Zo is ook de nederigste plicht een stukje van Gods wil en schittert met hemelse glans. Dit zou een inspiratie moeten zijn voor hen die in nederige plaatsen wonen en alleen maar gewoon en alledaags werk kunnen doen. Doe je werk met je hart, doe het goed en doe het zoals God het wil. Voor God zijn die kleine dingen, vaak zo veracht in de wereld, net zo belangrijk als die geweldige daden van machtige mannen en vrouwen waar we soms over lezen of horen. In Gods ogen ben jij een parel en net zo belangrijk.
Uit Glimpses through the Window of Life
Deze week nieuw op de site
Mijn opvatting van de hemel: Wat een voorrecht om God te mogen aanschouwen . . . goedheid, heiligheid, rechtvaardigheid, barmhartigheid, geduld en soevereiniteit en dat alles verenigd met eeuwige, oneindige macht, feilloze wijsheid en alomtegenwoordigheid. Al deze volmaaktheden onverbrekelijk verenigd in één zuiver, geestelijk wezen, dat geplaatst is op de troon van het universum. Een overdenking.
Lees meer
Een aardse tempel, bijvoorbeeld een kerk, is een prima plaats voor samenkomst en aanbidding, maar de zuiverste tempel, waar God met ons afzonderlijk in contact wil treden is niet gebouwd door aardse handen en met cement en hout, maar door God zelf. Hij staat in ons menselijke hart.
Lees meer
Spreuk van de week
Duiven zijn trots op hun veren en op het feit dat ze hoog kunnen vliegen. Maar soms vliegen ze zo hoog dat ze ten prooi vallen aan de havik. Net zo worden mensen als ze hoog vliegen van trots, een prooi voor de prins van de lucht.
Plinius
Het is een eigenaardig en eenvoudig gezegde, helaas is het maar al te waar: “Geen enkele paus heeft ooit zoveel eer gekregen als “Paus Zelf.”
J.C. Ryle
We worden gemakkelijk ontmoedigd als we ‘nee’ krijgen als antwoord op een verzoek dat we gedaan hebben, maar als we erop vertrouwen dat God ons pad leidt, zullen we het niet als een afwijzing zien maar als een wegwijzer voor een nieuwe richting.
Deb Hopper
Om over na te denken
Als ik om mij heen kijk zie ik een grote menigte die gelooft. Maar, zo vraag ik me af, hoe weinig van deze luidruchtige massa neemt de tijd om stil neder te liggen aan de voeten van Jezus; hulpeloos en afhankelijk? Hoeveel vinden daadwerkelijk hulp en hoop in Hem? Ik zou je willen aansporen om het aan te durven helemaal niets te zijn. Dat zal je een wereld aan zorgen en problemen besparen! Helaas is onze menselijke trots een geduchte tegenstander. De trotse, ijdele en verwaande menselijke natuur wil niet niets zijn, maar iets. Die wil goed kunnen spreken of preken; een goede naam opbouwen en bewonderd worden voor al die knappe, goede dingen die hij doet. Maar als de trots op de deur klopt, verdwijnt de warme, zachtmoedige aanwezigheid van de Heer via de achterdeur.
J.C. Philpot (1802-1869)
Ik noem jullie geen dienaren meer, want een dienaar weet niet wat de plannen van zijn heer zijn. Maar Ik noem jullie vrienden. Want alles wat de Vader aan Mij heeft verteld, heb Ik ook aan jullie verteld.
Johannes 15:15
Voor mijzelf en in mijn ervaring als christen, is mijn hele geloofsbelijdenis samengevat in één kleine zin: “Christus en ik zijn vrienden!” Geen vriend in de hele wereld is mij zo nabij en zo dierbaar als Hij. Ik vertrouw Hem, ik heb Hem lief. Ik breng al mijn lasten en zorgen bij Hem. Ik ga naar Hem toe als ik wijsheid en leiding nodig heb, voor hulp, voor de liefde en troost die ik in mijn eigen hart nodig heb. En in dit alles is Hij mijn dierbare Vriend. Wat een kostbaar geschenk dat ik Zijn persoonlijke vriendschap heb mogen ontvangen.
Daaruit volgt dan ook direct mijn plicht jegens Hem. Hij zegt: “Jullie zijn mijn vrienden, als jullie doen wat ik van jullie vraag.” Dit omvat alle geboden in de Schrift.
Dit is de hele essentie van het Christelijke leven: Het waarlijk kennen van Christus, Hem te vertrouwen, Hem lief te hebben, Hem te volgen, en Christus als je Vriend te ervaren, en zelf ook Zijn vriend te zijn.
Dit is het geheim van een mooi en gelukkig leven. Het is de ononderbroken gemeenschap met Christus, het leven onder de voortdurende invloed van Zijn aanwezigheid en de inspiratie van Zijn liefde en genade.
J.R. Miller
Ik ben bang dat veel christenen Jezus zelf wat uit het oog verloren zijn. Ik ken christenen; lieve mensen die meer over verlossing praten, de Eindtijd en allerlei randzaken, dan over hun Verlosser. Mensen die hun mond vol hebben over het werk van Christus, maar die niet spreken vanuit de geest en het hart van Christus zelf. Dit is verkeerd en de oorzaak van de droge en verschrompelde geest die het religieuze leven van vele christenen doordrenkt. Als je wilt groeien in genade en vrede wilt hebben in je geloof – val dan niet in deze kuil.
Het Evangelie is geen verzameling van droge doctrines en lessen. Zie het eerder als de openbaring van een machtig levend Wezen dat je liefheeft en dagelijks met je wil wandelen. Beschouw het Evangelie niet als een verzameling abstracte stellingen en ingewikkelde principes en regels. Integendeel. Het is de poort die leidt naar een persoonlijke Vriend die met je meegaat op de reis door dit leven. Dit is het Evangelie dat de apostelen predikten. Zij gingen niet de wereld rond om mensen abstracte regels te leren over liefde, barmhartigheid en vergiffenis. Het leidende onderwerp van al hun preken was het kloppende en liefhebbende hart van een levende Christus!
Dit is het soort Evangelie, het enige Evangelie dat mensen verandert en vrede en vertrouwen brengt. Niets kan ons zo goed voorbereiden op de hemel waar de persoonlijke aanwezigheid van Christus alles bedekt en waar we Christus van aangezicht tot aangezicht zullen ontmoeten als gemeenschap met Hem als werkelijk levend Persoon. Er is een wereld van verschil tussen een idee, een leerstelling en een persoon!
J.C. Ryle
Bijbelstudie
Jezus Christus was zonder twijfel de grootste leraar in de geschiedenis. Als leraar gebruikte Hij een grote verscheidenheid aan methodes om mensen te onderwijzen en Hij gebruikte altijd de meest effectieve methode voor een bepaalde persoon, groep of situatie. Hier is een korte Bijbelstudie over Jezus als onderwijzer.
Lees meer
Uit het archief van Spurgeon
Het is een armzalige remedie: met je verdriet naar de afleidingen van de wereld te vliegen en er dan op te hopen dat je daar de oplossingen zult vinden. Even zo goed kan een verdwaalde en vermoeide vogel, die over de woeste oceaan vliegt geen rust vinden bovenop een schuimende golf en kan een verdrietig en verslagen kind geen rust vinden te midden van de drukke zorgen en bedwelmende genoegens van deze wereld. Jezus zei: “Kom naar Mij als je moe bent. Kom naar Mij als je gebogen gaat onder het gewicht van je problemen! Ik zal je rust geven.”
Uit de schatkist van het verleden
In de vorige eeuw werd de hoofdman van een stam in Nieuw-Zeeland eens uitgenodigd om Engeland te bezoeken. De man was tot het geloof gekomen en mocht nu kennis maken met de macht en geestelijkheid van het grote Engeland. Dat zou wat worden om de cultureel nauwelijks ontwikkelde leider van die arme Bosjesmannen het grote Londen te tonen met al haar pracht en weelde. Toen iemand hem zijn prachtige landhuis toonde en vol trots rondleidde door de marmeren gangen met het dure meubilair en de schitterende tapijten leek de hoofdman echter nauwelijks onder de indruk.
“Heb je ooit zoiets gezien?” vroeg de gastheer hem vertwijfeld. De hoofdman haalde achteloos zijn schouders op en zei: “Het huis van mijn vader ziet er beter uit.”
“Het huis van je vader?” antwoordde de gastheer lichtelijk geïrriteerd. “Jouw vader woont in een lemen hut en slaapt op de vieze grond. Je hebt geen kachel, geen keuken … je hebt daar helemaal niets. Wat bedoel je?”
“Ik bedoel het huis van mijn hemelse Vader die heeft gezegd dat er in zijn huis plaats is voor heel veel mensen en dat hij daar nu alles voor mij klaarmaakt.”
Een glimlach …
De zevende dag … Het was een dag van God. De aarde lag erbij als één grote smaragd, omringd en overdekt met saffier. Daar was de blauwe zee, begrensd door blauwe bergen en een machtige blauwe hemel erboven. Daar lag ze, niet slapend, maar zich koesterend in haar stille sabbatvreugde, alsof haar twee zusters van de zee en de lucht haar vermoeide ledematen met heilige tranen hadden gewassen en de vlekken van de zonde en het zwoegen van de afgelopen week hadden weggewist. Ze hadden haar hete, vermoeide voorhoofd gekoeld met hun zuivere wierookadem, en haar in hun azuurblauwe gewaden omhuld met een lieftallige glimlach van medelijdende liefde. Totdat ze als antwoord teruglachte en moed en hoop putte voor het vermoeiende werk van de week die voor haar lag.
De dag des Heren is een geheiligde dag; een gedenkteken van een voltooide schepping en een gedenkteken van een voltooide verlossing. Laat er in ieder leven dus een dag zijn die wordt doorgebracht in de aanwezigheid van de Heer, zodat we vernieuwd worden in lofprijzing en gebed en we een frisse, nieuwe kijk krijgen op de Heer.
Charles Kingsley
Dat is grappig
Een Joodse zakenman stuurde zijn zoon een jaar naar Israël om de cultuur in zich op te nemen. Toen de zoon terugkwam, zei hij: “Papa, ik heb een geweldige tijd gehad in Israël. Ik heb me trouwens bekeerd tot het christendom.”
“O jee,” zei de vader, “Wat heb ik nu gedaan?”
Hij stapte met zijn probleem naar zijn beste vriend. “Joachim,” zei hij, “ik heb mijn zoon naar Israël gestuurd en hij kwam thuis als christen. Wat kan ik doen?”
“Grappig dat je dat zegt,” zei Joachim. “Ik heb mijn zoon ook naar Israël gestuurd en hij kwam ook als christen thuis. Misschien moeten we naar de rabbijn gaan.”
Ze legden hun probleem uit aan de rabbijn.
“Grappig dat je dat zegt,” zei de rabbijn. “Ik heb mijn zoon ook naar Israël gestuurd en hij kwam ook als christen thuis. Wat is er toch aan de hand en wat gebeurt er met onze jongeren?”
Ze baden en vertelden de Heer over hun zonen.
Nog tijdens het gebed kwam er een stem uit de hemel die zei: “Grappig dat jullie dat vragen; het is al een tijdje geleden, maar eens heb Ik Mijn Zoon ook naar Israël gestuurd…”
