Maandag 15 april 2024
Gebed
Vader, de weg is lang en soms zo vermoeiend. Geef mij bovenal de gave van helder zicht, zodat ik de twijfels en angsten van het moment kan zien voor wat ze zijn en me direct kan vastklampen aan dat onwankelbare vertrouwen dat Uw Woord mij geeft. Wat een zegen dat Uw liefde standvastig en betrouwbaar is.
… mag ik U vragen om me te helpen
… Een zuivere hemel te zijn voor een ander mens
… Dat ik een beker gevuld met kracht mag schenken aan iemand op een lijdensweg.
Amen
Naar een gebed van George Eliot
Overdenking
Ik kwam tot Hem omdat ik niet wist waar ik heen moest gaan.
Ik blijf bij Hem omdat er geen andere weg meer is die ik wil bewandelen.
Ik kwam tot Hem omdat ik verlangde naar iets wat ik niet had.
Ik blijf bij Hem omdat ik in Hem alles ontving wat mijn hart nodig heeft.
Ik kwam tot Hem als een vreemdeling.
Ik blijf bij Hem omdat Hij mij opnam als een vriend.
Zijn vriendschap gaat alle aardse vriendschap ver te boven.
Ik kwam tot Hem als een onzeker schaap met angst voor de toekomst.
Ik blijf bij Hem omdat Hij mijn vrees heeft weggenomen en ik mij koester in rust.
Ik ben nu zeker over mijn uiteindelijke bestemming.
Er bestaat een verhaal over een jonge ridder die dapper was en sterk en onvermoeibaar. Hij zegevierde over elke vijand en was succesvol in elk gevecht, maar toen bekroop de trots hem en werd hij zelfverzekerd. Wie kon hem iets maken?
Op een dag kwam hij op zijn tochten voor de poort van een onbekend, maar prachtig kasteel te staan. Dat kasteel beviel hem wel en daar zou hij ook wel willen wonen. Dus begon hij direct verwensingen te schreeuwen om de Heer van dat kasteel uit te dagen om eens even naar buiten te komen zodat hij die een lesje kon leren.
En inderdaad, de poort ging open en er kwam een ridder in een harnas tevoorschijn die de uitdaging aannam. Het gevecht was maar kort en de trotse ridder die zichzelf zo machtig vond belandde in het stof en moest zich overgeven.
De overwinnaar keek hem vol medelijden aan en nam toen het harnas af…
Wat nou? Dat kon toch niet? Die ridder was een vrouw, gekleed in smetteloos wit. “Ik heb je overwonnen,” sprak ze kalm. “Van nu af aan zal ik jouw gids zijn. Je behoort mij toe, maar ik zal je leiden naar een leven van nobelheid en echte glorie.”
Het verhaal is natuurlijk een gelijkenis. Het prachtige kasteel is het kasteel van de waarheid. Het witte gewaad van de vrouwelijke ridder het symbool van zuiverheid. Waarheid en zuiverheid zijn de kwaliteiten die kracht en overwinning en zegen geven.
Net zoals wij moest ook de ridder in het verhaal leren dat we pas echt in waardigheid beginnen te leven als we Christus ontmoeten en door Hem verslagen worden. Pas als we Hem erkennen als onze Koning en Meester gaat de waarheid echte zinvolle vruchten bij ons afwerpen. Maar na ons overwonnen te hebben toont Jezus zich echter niet als onze vijand, maar als onze vriend, onze gids en onze leidsman. Onder de wapenrusting van de overwinnaar vinden we het hart van de liefde. Hij onderwerpt ons zodat Hij ons kan redden.
Uit: Glimpses of Life’s Window
Deze week nieuw op de site
Een overdenking van George Matheson: Niets in mij heeft U zo nodig als mijn hart. Al het andere kan vervulling vinden in deze wereld. Alles kan met Uw geschenken worden opgevuld, behalve mijn hart. Zo kan mijn honger worden weggenomen door het dagelijkse brood. Mijn dorst kan worden gelest door het zuivere water uit een koele bergstroom. Maar niets van die dingen kan mijn hart vervullen of het zuiveren.
Lees hier verder
Gelovige, kijk toch naar Jezus. Wie was Hij werkelijk en wat was de kracht van Zijn karakter? Als je werkelijk naar Jezus kijkt dan zie je dat een ding er uitspringt: Jezus was de nederigheid zelve. (Uit het boek Humility van Andrew Murray)
Lees hier verder
Ik werd wakker door het geluid van mijn wekker dat me eraan moest herinneren de oogdruppels in mijn ogen te doen die de dokter me had voorgeschreven. Uit gewoonte bedekte ik mijn goede oog om het zicht te testen in het andere oog, waarin ik een infectie had. Tot mijn grote schrik was mijn zicht vertroebeld. Het was veel erger dan de dag ervoor.
Lees hier verder.
Spreuk van de week
Na twintig jaar te hebben geluisterd naar de verlangens van mensen en wat ze op hun hart hebben, ben ik ervan overtuigd dat ieder mens een aangeboren verlangen naar God heeft. Of we nu bewust gelovig zijn of niet, dit verlangen is onze diepste drijfveer en onze kostbaarste schat.
-Gerald C. May
In ieder menselijk hart ligt een vacuüm dat door God zelf geschapen is en dat kan niet opgevuld worden met iets dat door mensen gemaakt is. Alleen God de Schepper, in de persoon van Jezus Christus, kan deze ruimte daadwerkelijk vullen.
-Blaise Pascal
U heeft ons voor Uzelf gemaakt o Heer, en ons hart blijft rusteloos totdat het de rust in U gevonden heeft.
-Augustinus van Hippo
Om over na te denken
Blijf bij mij, Heer, als ’t zonlicht niet meer straalt.
Blijf bij mij, Heer, als straks de avond daalt.
Als vrienden heengaan in stormgetij,
Blijf te hulp gereed, o blijf bij mij!
‘k Kan zonder U geen enkele schrede gaan,
Weest Gij mijn Leidsman op mijn levensbaan.
Aan Uwe hand slechts ga ik veilig, blij,
Zij ’t in voor- of tegenspoed, o blijf bij mij!
Als in de doodsvallei ik eens zal staan,
En de poorten voor mij zie opengaan,
En Gij mij d’ ogen sluit, dan juich ik blij:
In leven en in dood waart Gij met mij!
Naar een gedicht van Henry Francis Lyte
Als klein jongetje probeerde ik altijd om mijn eigen schaduw te vangen. Dat lukte natuurlijk nooit en misschien was niemand anders zo dom als ik, maar ik begreep aldoor maar niet waarom die schaduw altijd voor me bleef en me steeds weer wist te ontwijken. Op een goede dag rende ik echter over de weg in de richting van de zon en toen ik achter me keek zag ik dat mijn schaduw steeds perfect achter me aan bleef rennen. Daar kunnen we iets van leren. Zo is het ook met de zon van de gerechtigheid en Gods liefde. Als wij naar Gods licht toe rennen zullen Zijn vrede en vreugde perfect achter ons aan rennen.
D.L. Moody
Bijbelstudie
Opgelet!
Opgelet waarvoor? Het Nieuwe Testament staat vol met korte verwijzingen naar dingen waar we goed op moeten letten, die we zouden moeten doen, of waar we voor moeten uitkijken. Hier een greep uit wat inspirerende en geloofsopbouwende Bijbelpassages over het onderwerp.
Als je op het vers klikt kom je direct op de pagina terecht met de passage uit de Basis Bijbel.
Uit het archief van Spurgeon
Bidden is de beste, meest effectieve en veiligste manier om te reageren op een woord van haat dat iemand tegen je heeft uitgesproken.
Maar als ons vertrouwen in het gebed verstoord kan worden is er vreugde in de hel. Er is blijdschap, voor zover dat mogelijk is, onder de duivels als we ophouden met bidden, slap worden in het geloof en zwak in onze gemeenschap met God. Als we liever op onze eigen kracht vertrouwen dan op Gods kracht zal de hel ons altijd de baas zijn en worden we de verkeerde kant opgeleid.
Uit de schatkist van het verleden
Er bestaat een verhaal over Martin Luther, waarin beschreven wordt hoe, toen hij ernstig ziek was, de duivel triomfantelijk grijnzend zijn kamer binnenkwam met een grote perkamenten boekrol onder de arm. De snoodaard rolde het ding uit en dwong Luther om ernaar te kijken. Voor Luthers ogen stonden al zijn zonden netjes één voor één opgetekend. Al zijn fouten, al zijn gebreken; alles stond er. Het hart zonk hem in de schoenen toen hij alle vreselijke dingen las die hij ooit in zijn leven gedaan had. Maar plotseling kwam de gedachte bij hem op dat er iets ontbrak. Hij riep hardop: “Eén ding ben je vergeten, ellendeling. Het is allemaal waar wat er staat, maar toch ben je iets vergeten: ‘Het bloed van Jezus Christus reinigt ons van alle zonde.’ Daarom heb je hier niets te zoeken!” Op het moment dat Luther de woorden sprak verdween de arrogante grijns van het gezicht van de Aanklager van de Gelovigen en zocht hij angstig een goed heenkomen in het duister van de onderwereld.
Ik herinner me een man in Boston en dat was niet zomaar iemand. Hij zat in de regering, maar hij hield van God en had de zakken van zijn onberispelijk strakke pak vol met kleine kaartjes die hij had laten drukken. Als hij met iemand in gesprek raakte, wie het ook was, toverde hij op het einde van het gesprek altijd zo’n kaartje uit zijn zak. Daar stond dan op: “Ik loop maar eenmaal op deze weg en daarna is mijn leven voorbij. Als er daarom ook maar één daad van vriendschap is die ik kan doen, als er ook maar iets is waarmee ik een ander blij kan maken, dan moet ik het doen, want ik zal deze weg nooit meer bewandelen.”
D.L. Moody
Een glimlach …
Er zijn drie soorten geloof in Jezus.
Ten eerste bestaat er zoiets als worstelend geloof. Dat is het geloof dat je kunt vergelijken met een man in het water die wanhopig probeert om zijn hoofd boven te houden.
Ten tweede heb je het vastklampende geloof. Dat is het geloof dat zich vasthoudt aan de reddingsboot terwijl hij in het water op adem probeert te komen.
Tenslotte, en dat is het geloof dat God ons wil leren, is er het rustende geloof. Dat is het geloof dat rustig in de reddingsboot zit en rondkijkt om te zien of er anderen zijn die uit het water gevist moeten worden.
Dat is grappig
Op zondag kondigde de voorganger blij bij zijn gemeente aan dat de kerk een nieuwe omroepinstallatie had. Hij legde uit dat de microfoon en de bedrading betaald waren met geld van de kerk. Toen voegde hij eraan toe: “Maar er was niet genoeg geld voor de luidspreker; gelukkig heeft de Heer het hart van Broeder Biggins echter beroerd, die de luidspreker aan ons geschonken heeft ter nagedachtenis aan zijn vrouw.”
***
De oudste man van de gemeente was net de 100 gepasseerd, maar opeens verscheen hij niet meer in de kerk. Dat verontrustte de voorganger, want die trouwe kerel was al zijn hele leven een goede kerkganger geweest en wellicht was er iets heel erg mis. Dus ging hij op een goede dag naar het huis van de oude man en vroeg hem: “Hoe komt het dat we u na al die jaren opeens niet meer bij de dienst zien? We missen u erg.”
De oude man schichtig keek om zich heen en fluisterde toen: “Dat zal ik U vertellen, mijnheer de voorganger. Toen ik 85 werd, verwachtte ik eigenlijk dat God me nu elke dag tot zich zou nemen. Maar dat gebeurde niet. Ik werd 90, toen 95 en nu ben ik zelfs 100 geworden. Weet u …,” zei hij en hij keek opnieuw gespannen rond, “… Ik denk eigenlijk dat God het heel druk heeft en me gewoon vergeten is en dus zal ik Hem verder maar niet aan mijn aanwezigheid herinneren.”
