Gered… Ik zie een kerk!
“Geloof in God? Daar heb ik niets mee,” aldus een jongeman die boos voortstapte nadat iemand hem over God had willen vertellen. Het mag duidelijk zijn dat iedereen vrij is om zijn eigen levenspad te kiezen en dat het opdringen van het geloof wel het laatste is wat Jezus van ons vraagt. Toch is het zinvol om eens goed te kijken naar de vruchten die oprecht, waar geloof heeft voortgebracht en welke vruchten de afwezigheid van ware Godskennis voortbrengt.
Een van de droevigste vruchten die een gebrek aan kennis van en geloof in God op deze aarde voortbrengt is wellicht de vreselijke gevoelloze onverschilligheid met betrekking tot het menselijk leven op plaatsen waar Jezus verworpen wordt of niet gekend is. Of, zoals het in de Bijbel zo treffend staat: “Bij mensen die zich niets van God aantrekken.” Hoeveel is een mensenleven tegenwoordig nog waard? Ik las laatst over een afgelegen gebied ergens in de jungle waar de meest gewaardeerde versieringen die van mensenhoofden zijn die op puntige stokken langs de paden zijn gespiesd. Nee, het Evangelie leeft daar niet in de harten van die volken.
Maar het Christendom heeft toch ook veel kwaad voortgebracht? In een gesprek over het geloof worden de inquisitie en geloofsoorlogen er dan ook al snel bijgehaald.
Toch kun je nergens woorden vinden waarin Jezus ons aanspoort om anderen het leven zuur te maken omdat ze God nog niet kennen of willen kennen. Een kind van God houdt zich niet bezig met geweld. Een kind van God houdt zich bezig met het volgen van de Meester op het pad van zelfverloochening en het belang van een ander. Zalig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven. De Kerk van Christus mag dan verre van volmaakt zijn, maar ze staat in wezen voor al het moois en het nuttige onder de mensen. Gods kerk bidt voor de vervulling van haar hoop dat gerechtigheid en vrede uiteindelijk universeel zullen zijn.
Ook de wereld begrijpt dat de Kerk – zelfs het zichtbare gebouw van steen en cement – een symbool is van vrede, hoop en bescherming. Dit wordt treffend weergegeven in het ware verhaal van een aantal schipbreukelingen in de oorlog, die op een onbekende kust waren aangespoeld. Waar waren ze terechtgekomen? Ze waren gewaarschuwd dat er op deze kusten kannibalen leefden die hen zonder pardon een kopje kleiner zouden maken. Wie schetst hun vreugde en opluchting toen een van hen op een heuvel was geklommen en opgetogen schreeuwde: “Wij zijn veilig. Ik zie daar een kerktoren.”
Waar mensen geloven heerst het verlangen naar liefde. Daar is behulpzaamheid, saamhorigheid en geluk. De kennis van de Heer maakt mensen vrij om lief te hebben, om te vergeven en er samen iets van te maken.
Naar een artikel van Joseph Parker
