Maandag 8 april 2024
Gebed
Heer, Uw kruis is de sleutel die het paradijs voor ons opent! Als ik naar U kijk terwijl U daar hangt, word ik overweldigd door de pracht van Uw liefde. Het rood van Uw bloed nam onze scharlakenrode schuld van ons weg en Uw kruisiging is onze kroning. U verliet de schoot van Uw Vader, die bijenkorf van zoetheid, om in deze arme wereld te komen wonen. Waarlijk, U verruilde het paleis van de hemel voor een aardse mesthoop en dat alleen om ons te redden. Uw rijkdom is onnaspeurlijk. Zelfs de engelen kunnen de diepte van Uw liefde niet begrijpen. U bent een waar paradijs van heerlijkheid! Heer, ik geef mijzelf volledig aan U.
Amen
Thomas Watson (1620 – 1686 )
Overdenking
Ik wil dat mijn hart zo vrij is van mijzelf
Dat mijn Heer er in komt wonen,
Het kleedt zoals het Hem behaagt
En tot Zijn geliefde huis zal kronen.
Omdat ik weet wat dit vereist
Klop ik elke morgen in de stilte op de poort,
Leg daar mijn wil eerbiedig bij Hem neer
En luister stil naar Zijn hemels woord
Hij neemt mijn wil genadig in Zijn hand,
Kijkt er teder naar en niet verbolgen;
Maar toont mij dan Zijn wil
En vraagt of ik niet liever Hem wil volgen
En zo bestuurt mijn Heer
Mijn kwalen, zorgen en belangen,
Als we elkaar ontmoeten in het morgenlicht
Voor een uitwisseling van onze gangen.
Zijn wil is altijd goed en liefdevol,
Dus neem ik Zijn kruis zonder zucht of klacht
En stap ik vol moed de dag weer in;
Hij draagt mijn wil met al Zijn macht.
Naar een gedicht van Anna Jane Grannis
Er bestaat een oud verhaal over een boer die tijdens het schoffelen van zijn akker in de dooi van de lente een slang tegenkwam. Hij hief zijn schoffel op om het beest te doden, maar de slang smeekte om genade. “Ik ben te koud om je kwaad te doen,” riep de slang. “En ik ben toch zeker ook een van Gods schepselen?” De boer, vol medelijden, pakte de halfdode slang op en stopte hem weg in zijn tuniek tegen zijn borst zodat de slang weer warm kon worden. Terwijl hij begon te werken, werd de slang steeds warmer. Plotseling werd hij door het beest gebeten. De boer trok de slang razend van woede uit zijn tuniek en smeet hem op de grond.
“Waarom deed je dat?” vroeg de boer de slang. “Ik was goed voor je en vertrouwde je.”
“Dat is waar!” siste de slang terwijl hij weggleed, “maar geef mij niet de schuld. Je wist toch dat ik een slang was toen je me oppakte?”
Veel mensen nemen de zonde in eigen boezem om verschillende redenen en gaan hun gang. Maar iedere zonde bijt, net als de slang, en hoe onschuldig de zonde er ook uit mag zien, elke beet is giftig en verwijdert ons van de liefde van God. Eens, als dit leven voorbij is en we voor de eeuwigheid staan zal de zonde ons aanklagen en beschuldigen. Als we niet in het reine staan met God zal het voor sommige mensen te laat zijn. “Ik vertrouwde je en heb mijn best gedaan je te helpen.” Maar dan zal de zonde antwoorden: “Geef mij de schuld niet. Je wist toch zeker dat ik de zonde was toen je me oppakte en tegen je aan drukte!”
Anoniem
Deze week nieuw op de site
We kennen het ongetwijfeld allemaal. Die enorme verleiding om, als we in het duister terecht zijn gekomen, zelf een uitweg te zoeken zonder op de Heer te vertrouwen en Hem bij onze strijd te betrekken. Heel menselijk, maar het is niet de manier van God.
Lees meer
Waar komt die moed toch vandaan die Paulus de kracht gaf om zo vrijmoedig over God te spreken? Zo’n groot Godsvertrouwen zouden we allemaal willen hebben, maar misschien denk jij dat je zo’n geloof nooit zult krijgen. Misschien niet, en misschien ook wel, maar daar gaat het niet direct om…
Lees meer
Spreuk van de week
Als jij je zorgen begint te maken is dat een teken dat God naar de zijlijn is geschoven.
Rick Warren
Geef elke verboden vreugde op; beteugel elke wens die niet verwijst naar Zijn wil; verban alle gretige verlangens, alle bezorgdheid. Verlang alleen naar de wil van God; zoek Hem alleen, dan zul je vrede vinden.
François Fénelon
De waarschijnlijkheid dat leven ontstaat door een toevallige samenloop van omstandigheden is vergelijkbaar met de waarschijnlijkheid dat het woordenboek ontstaat door een explosie in een drukkerij.
Edwin Conklin
Om over na te denken
Een ernstig zieke man vroeg zijn dokter om hulp: “Dokter, ik ben eigenlijk bang om dood te gaan. Vertel me, wat ligt er aan de andere kant? Hoe is het leven na de dood?” De dokter antwoordde: “Ik weet het niet precies.”
“Wat?” sprak de zieke man onthutst. “Je weet het niet? Jij, een christelijke man, weet niet precies wat er aan de andere kant is?”
De dokter hield de klink van de deur vast, maar aan de andere kant van de deur was het geluid van een krabbende nagel en zacht gejank te horen en toen hij de deur opende sprong zijn hond de kamer in en besprong hem met gretig vertoon van blijdschap.
De dokter richtte zich weer tot zijn patiënt en zei: “Mijn hond is nog nooit eerder in deze kamer geweest. Mijn geliefde viervoeter had er geen idee van hoe het er hier precies uitziet. Maar één ding wist hij wel: Zijn baasje was in deze kamer en dat was genoeg. Toen de deur openging aarzelde hij niet en sprong hij naar binnen om bij me te zijn. Zo is het ook met de dood. Ik weet niet precies hoe het er aan de andere kant van de dood uitziet, maar dat maakt mij niet uit. Want één ding weet ik zeker: mijn meester is daar en dat is me meer dan genoeg. Dus als de deur eindelijk opengaat, zal ik erheen springen zonder angst, maar met overgave en blijdschap.”
Onbekend
Meer dan eens staat er in de Bijbel beschreven dat onze Heer de hele nacht tot God bad. Waarom zou Jezus dat gedaan hebben en zo Zijn broodnodige rust opofferen? Hij wist toch dat Zijn Vader Zijn gebed altijd verhoorde? Hij gaf ons als model voor het bidden een gebed dat gemakkelijk in een halve minuut herhaald kan worden. Dus waarom een hele nacht bidden? Was Zijn Vader wellicht onwillig om Hem te horen? Of was het omdat Hij Zijn geest niet juist kon afstemmen en daarom urenlang moest bidden om te leren hoe Hij met echt geloof kon bidden? Onzin natuurlijk. Daarom was het niet. We kunnen eigenlijk alleen maar concluderen dat onze Verlosser doorgaans zoveel tijd in gebed doorbracht omdat Hij ervan genoot. Hij hield er zo enorm veel van om met God te communiceren. Zo was het voor Hem rustgevender en verfrissender om met God te praten dan om te slapen. Jezus biddend en de Vader die luisterde; dat was een harmonie die meeslepender was en dieper ging dan de liederen van engelen. En zo ontving Hij ook de kracht en de liefde voor het uitputtende werk dat Hem iedere dag weer te wachten stond. Zijn gebeden werden in het diepe hart van God uitgestort net zo gemakkelijk als water dat over een rots naar beneden stroomt. Zijn hart ontvouwde zich voor Zijn Vader zo zacht als een bloem wordt open gekust door de bries van een zomerse dageraad. Zo genoot Christus van Zijn Vader en gaf Zijn Vader Hem Zijn voortdurende aanwezigheid.
Uit: the National Baptist Magazine
Bijbelstudie
Geroepen voor een bepaalde missie? Wie weet, dat zou zomaar kunnen, maar uiteindelijk is ieder kind van God geroepen.
Een korte Bijbelstudie
Uit het archief van Spurgeon
Stel het je eens voor: daar op zee is het schip vergaan. Een paar arme stakkers hebben de ramp overleefd en drijven doelloos rond in een armzalig bootje. Hun voorraad brood en water is op en ze staan op het punt te verhongeren. Ze hebben nog een armzalige zakdoek aan een paal gebonden, maar hoop is er niet meer.
Maar dan, opeens, vaart er een schip langs. De kapitein van het schip pakt zijn telescoop, kijkt naar dat vreemde, dobberende object en ziet dan dat het een stelletje haveloze schipbreukelingen zijn. Vervelend, dat komt nu even niet goed uit. De bemanning weet nog niet wat daar ronddrijft, en willen er naar toe, maar de kapitein schudt beslist van nee. “Spijt me, mannen. We hebben haast en kunnen niet stoppen om naar een onbekend voorwerp te kijken; het kan iemand zijn die vergaat, maar even zo goed, en dat is meer aannemelijk, is het gewoon ronddrijvende rommel. Hoe dan ook, het is onze zaak niet en geen deel van onze werkbeschrijving.”
Het klinkt haast ongeloofwaardig dat iemand zo kan denken, maar toch leeft er in ieder mens een diep verlangen om vooral en bovenal voor zichzelf te leven, een verlangen dat tot uiting kan komen in de kleinste details. Broeders en zusters, dat is niet het leven van een kind van God. Laat de Heilige Geest je helpen om af te rekenen met je oude ik. Het was niet voor niets dat Jezus zei: “Hij die zijn leven wil behouden zal het verliezen, maar hij die zijn leven opgeeft voor Mij zal het behouden.”
Uit de schatkist van het verleden
John Wanamaker (1838 – 1922) was een Amerikaanse zakenman en een gelovige politicus die miljoenen verdiende. “Maar” zo zei hij, “Al heb ik in mijn tijd grote aankopen gedaan op het gebied van onroerend goed waarmee miljoenen dollars waren gemoeid, was het echter als jongen van elf jaar dat ik mijn grootste aankoop deed. Op een kleine missieschool kocht ik toen een klein bijbeltje voor $1,75; een bedrag dat ik in termijnen afbetaalde. Terugkijkend op mijn leven zie ik nu dat die kleine bijbel het fundament was waarop ik mijn leven gebouwd heb en dat alles voor mij heeft betekend in mijn leven. Dat bijbeltje was de beste investering en de belangrijkste en meest verstrekkende aankoop die ik ooit heb gedaan.”
Een glimlach …
Er bestaat een oude fabel over een oudere man die op reis was met een jongen en een ezel. Toen ze door een dorp liepen, leidde de man de ezel en liep de jongen achter hen aan. De dorpelingen vonden dat maar vreemd en zeiden dat de oude man een grote dwaas was omdat hij niet op het ezeltje reed. Dus, om hen een plezier te doen klom hij op de rug van het dier.
Maar toen ze bij het volgende dorp kwamen, zeiden de mensen dat de oude man wreed en gemeen was om het kind te laten lopen terwijl hij zelf lekker op de rug van zijn ezeltje zat. Dus, om hen een plezier te doen, stapte hij af en zette de jongen op de rug van het dier en vervolgde zijn weg.
In het derde dorp beschuldigden de mensen het kind ervan een grote luiwammes te zijn omdat hij de oude man liet lopen, en er werd voorgesteld dat ze allebei op dat ezeltje moesten zitten. Dus klom de man er ook op en gingen ze weer op weg.
In het vierde dorp waren de inwoners boos en verontwaardigd over de wreedheid jegens de ezel, die zomaar het gewicht van twee mensen moest dragen. De gefrustreerde man werd voor het laatst gezien nadat hij de ezel op zijn rug had geladen.
We kunnen het niet iedereen naar de zin maken en als we het proberen, dragen we uiteindelijk een zware last. Goedbedoelende christenen kunnen ons advies geven en veel daarvan is waardevol. Maar als we alles proberen te doen wat andere gelovigen denken dat we behoren te doen zal verwarring en onrust ons deel worden. Boven alles gaat het erom dat we niet de mensen maar Christus behagen. Heb jij misschien laatst nog ezeltjes gedragen?
Dat is grappig
Een boer huurde eens een man in om voor hem te werken. Hij vertelde hem dat zijn eerste taak het schilderen van de schuur zou zijn en dat hij er drie dagen over mocht doen. Maar de ingehuurde man was in één dag al klaar. De boer liet hem toen hout voor de kachel hakken en zei dat hij daar wel vier dagen voor nodig zou hebben. Maar in anderhalve dag was al het hout tot verbazing van de boer al gekapt. “Ga dan maar aardappelen sorteren,” zei de boer terwijl hij hem naar een grote berg aardappelen leidde. “Die moet je in drie stapels verdelen: pootaardappelen, voer voor de varkens en aardappelen die goed genoeg zijn om te verkopen.” De boer zei er nog bij dat het maar een klein klusje was en dat het niet lang zou duren. Aan het einde van de dag kwam de boer terug en zag dat de ingehuurde man nauwelijks begonnen was. “Wat is hier aan de hand,” gromde de boer. De ander haalde zijn schouders op. “Ik kan heel hard werken, maar keuzes maken …? Dat is me te veel. Ik kan nooit beslissingen nemen!”
***
Een atheïst klaagde tegen een christelijke vriend: “Jullie christenen hebben speciale feestdagen, zoals Kerstmis en Pasen. Joden vieren hun nationale feestdagen, zoals Pesach en Jom Kippoer. Maar wij atheïsten hebben geen erkende nationale feestdagen, dat is oneerlijke discriminatie.” Zijn vriend antwoordde: “Waarom vieren jullie dan niet 1 april?”
