Gods puzzelkamer
Door Anita Healey
Ik werd wakker van het geluid van mijn wekker, dat me eraan moest herinneren de oogdruppels in mijn ogen te doen die de dokter me had voorgeschreven. Uit gewoonte bedekte ik mijn goede oog om het zicht te testen in het andere oog, waarin ik een infectie had. Tot mijn grote schrik was mijn zicht vertroebeld. Het was veel erger dan de dag ervoor. Ik werd overvallen met herinneringen aan de pijnlijke behandeling in het ziekenhuis die ik de dag daarvoor ondergaan had. Wat voor onderzoeken en behandelingen zou ik nog allemaal moeten ondergaan? Hoe was iets dat als iets kleins en nietigs begonnen was, uitgegroeid tot zoiets ergs?
Ik kon niet meer slapen. Ik lag in bed en probeerde de angst die me bekroop te weerstaan. “Kijk naar Mij,” sprak Jezus tot mijn gedachten. “Kijk naar Mij.” Ik deed mijn ogen dicht en stelde me Hem voor.
Ik voelde me opgetild worden in Zijn blik. Ik werd naar een andere plek gevoerd. In mijn gedachten kon ik een grote ruimte zien die gevuld was met een heleboel muren en schermen. “Wat is dit voor plaats?” vroeg ik Hem geïnteresseerd. “Het is Mijn puzzelkamer.”
Jezus leek erg enthousiast. Hij liet me kijken naar een van de schermen waarop ik een jongetje kon zien dat met een blokkendoos speelde. Ieder blokje was anders gevormd en hij stapelde ze op elkaar en paste ze aan elkaar. Toen koos hij iets uit dat op een gouden bouwsteen leek, waar hij erg blij mee scheen te zijn. Hij was vastberaden om dat in de puzzel te stoppen maar hoe hij het ook draaide of keerde, de steen paste niet.
Ik zag hoe zijn frustratie groeide totdat Jezus op het laatst het gouden blokje wegnam. Toen liet Hij de jongen zien hoe alle stukjes precies pasten en een prachtig bouwwerk vormden zonder dat ene stukje. Dat leek veel op mijn eigen leven.
Vaak zou ik graag iets willen hebben of laten gebeuren. Ik schijn ook precies te weten wanneer dat moet gebeuren en soms probeer ik de situatie te forceren in plaats van God te vragen om het in Zijn tijd en op Zijn manier te doen. Hij weet wat goed is voor mij en voor anderen die bij de situatie betrokken zijn.
Ik kan nog zo hard proberen om iets in mijn leven mogelijk te maken, maar als het geen deel van Zijn plan uitmaakt dan werkt het gewoon niet. Dan word ik er alleen maar gefrustreerd door en ongelukkig en ontmoedigd. Dat was het geval toen ik verwachtte dat mijn oog direct beter zou zijn; ik wilde het volgens mijn programma laten gaan in plaats van het Zijne.
Als ik nu in de verleiding kom me ergens druk over te maken, dan denk ik weer aan dat plaatje dat Hij me gaf over de puzzelkamer. Hij is bij elk aspect van mijn leven betrokken en Hij zal me helpen om alles piekfijn voor elkaar te krijgen, op Zijn manier en op Zijn tijd, als ik Hem de ruimte daarvoor geef.
