Maandag 14 april 2025
Gebed
Ik sla mijn ogen op naar de bergen. Van waar komt mijn hulp? Mijn hulp komt van de HEER, die hemel en aarde gemaakt heeft.
Psalm 121:10
Dank U Heer, voor alles wat U mij heeft gegeven. Voor het goede, al die ontelbare zegeningen en de pijn en de beledigingen die U voor mij heeft verdragen. Helpt U mij om over Uw kruis na te denken. U had een groot leger van engelen kunnen aanroepen om in te grijpen op die dag waarop het kwaad regeerde, maar U liet het toe. U sprak geen woord. U zei niets toen ze U aan het kruis nagelden en liet het kwaad over U stromen, want Uw ogen waren gericht op de volledige verlossing van Uw schepping.
O barmhartige verlosser, vriend, Heer en herder, ik wil U duidelijker kennen, U geliefder zijn en U van dag tot dag beter volgen.
Amen.
Gebed van St. Richard of Chichester
Al mijn zorgen geef ik Jezus
Alles leg ik bij Hem neer
Aan zijn voeten vind ik rust
Zijn liefde vult mij keer op keer
Hoe heerlijk om Zijn stem te horen
Aan de oever van het stille water:
Vrees toch niet mijn lieve kind
Ik ben je Herder, nu en later.
Met pijn en kruis, door doornen gekroond
Beklom Ik Golgotha die wonderbaarlijke dag
Om zo de hemelpoort voor jou te openen;
Nu blijft alleen het lege graf.
Iemand vroeg eens in een droom aan de Heer of hij mocht zien hoe de hemel en de hel er uitzagen. De Heer leidde de man naar twee deuren. Nadat hij de eerste deur had geopend mocht de man naar binnen kijken. In het midden van de kamer stond een grote ronde tafel waar een grote groep mensen omheen zat. Op de tafel zelf stond een grote pot met heerlijk ruikende soep met stoofvlees en de man kreeg direct trek. Maar de mensen die rond de tafel zaten waren mager en ziekelijk en leken wel uitgehongerd. Ze hielden lepels met hele lange stelen vast die aan hun armen waren vastgebonden waarmee ze in de soep konden scheppen. Maar omdat de lepels zo lang waren konden ze de soep nooit in hun mond krijgen en bleven ze uitgehongerd. Er was geklaag en gekreun en niemand was blij. Wat een ellende. De man huiverde bij het zien van hun lijden.
De Heer zei: “Dit was een beeld van de hel.”
Toen gingen ze naar de tweede deur. Daar was het beeld precies hetzelfde als in de eerste kamer. Opnieuw stond daar een grote ronde tafel met een heerlijke pot soep en de mensen die rond de tafel zaten waren allemaal uitgerust met dezelfde lepels met die lange stelen, maar hier waren de mensen goed gevoed, gezond en allemaal goed gehumeurd en ze lachten naar elkaar.
De man vroeg aan de Heer: “Hier snap ik niets van. Wat is het verschil?”
“Het is eenvoudig,” zei de Heer. “Hier voedt iedereen elkaar met die lange lepels, terwijl de hebzuchtige lieden in die andere plaats alleen maar aan zichzelf denken.”
Het is slechts een vergelijking, maar de gedachte die er achter zit is de moeite waard om vast te houden. Jezus dacht niet aan Zichzelf toen Hij naar de aarde kwam en zo vreselijk moest lijden aan het kruis. Hij dacht aan jou en aan jouw geluk.
Deze week nieuw op de site
Er zijn vaak momenten in mijn leven waarop ik me letterlijk bij God moet terugtrekken. Situaties waarin het mijn veiligheid is om stil te staan en de redding van de Heer te zoeken.
Lees meer
Het schilderij dat bewaard bleef
Lees meer
Ik was acht toen ik mijn grootvader verloor. Hij was pas 65 jaar. Wij hebben een hechte familieband en dit was een grote slag voor ons. Ik kan me nog herinneren hoe ik Nanu’s koude wang kuste en hem vaarwel zei.
Lees meer
Spreuk van de week
De verrijzenis maakt de inauguratie van Gods koninkrijk volledig. … Het is de doorslaggevende gebeurtenis die laat zien dat Gods koninkrijk echt op aarde is gekomen zoals in de hemel. De boodschap van Pasen is dat Gods nieuwe wereld onthuld is in Jezus Christus en dat je nu uitgenodigd bent om er deel aan te nemen.
–N. T. Wright
Pasen vertelt ons dat je de waarheid wel kunt begraven, maar dat die daar niet zal blijven.
Clarence W. Hall
Een geweldig en machtig paradox is geschied, want de dood die het duister voor Jezus in gedachte had, ter ontering en schande, werd het glorieuze monument van de overwinning en het einde van de dood.
Athanasius van Alexandrië (296-373)
Het graf van Christus is beroemd om wat het niet bevat.
Sam Morris
Een man die volkomen onschuldig was offerde zich op als offerlam voor het welzijn van anderen, waaronder ook zijn vijanden, en werd de losprijs van de wereld. Het was een volmaakte daad.
Mahatma Gandhi (1869-1948)
Om over na te denken
Jezus zei: “We zijn nu op weg naar Jeruzalem, waar de Mensenzoon zal worden uitgeleverd aan de hogepriesters en de schriftgeleerden, die Hem ter dood zullen veroordelen.
Mattheüs 20:18
Nooit was er een tocht naar Jeruzalem geweest als de tocht die Jezus hier aan Zijn discipelen voorstelt. Hij wist wat er tijdens het Paasfeest met Hem zou gaan gebeuren, maar Hij ging vrijwillig op pad en zonder blikken of blozen. Jeruzalem was voor Hem de plaats die het beste vermeden kon worden. Het was de plaats waar de dood op Hem wachtte, maar dat maakte Jezus niet uit. Hij wist dat Hij voor een triomftocht stond die slechts gewonnen kon worden door af te dalen naar Jeruzalem waar Hem een afschuwelijke beproeving te wachten stond. Hij wist dat Hij alleen gekroond kon worden door de schande en de vernedering van de kruisiging te verdragen. Dat moeten we op ons in laten werken.
O gelovige, word vandaag in je wandeling door deze zondige wereld gesterkt en getroost, door het voorbeeld van de Kapitein van onze verlossing. God houdt van je en heeft het beste met je voor. In al die schijnbaar neerwaartse passages van het leven, waar verdriet en misschien wel de dood voor je liggen, zijn dat stappen die je juist omhoog leiden naar de berg van God en de opstandingsheerlijkheid.
J.B. Stratton.
Uw dochter is gestorven. Val de meester niet langer lastig.
Lukas 8:49
Daar lag dat arme dochtertje van Jaïrus. Koud en stil in haar witte doodskleed. Net als het onbeweeglijke lichaam dat geen vinger kon bewegen en geen oog kon optillen, ben ik er zonder Jezus ook zo aan toe. Net als het onbeweeglijke lichaam dat geen vinger kon bewegen ben ik zonder de Geest niet in staat tot een leven voor de glorie van God en het geluk van mensen. De deur van de dood is een onverbiddelijke, opsluitende, ijzeren deur en zonder God ben ik diep begraven in verbijstering en duisternis. Zonder de Geest voel ik de Vader niet die zich in medelijden over mij buigt en die treurt omdat ik Hem niet ken.
Maar dan komt Jezus en Hij spreekt het woord. Soms door een passage uit de Bijbel, of door een zogenaamde toevalligheid. Soms door wat eigenlijk maar een onbeduidend voorval lijkt, of door de raad van een vriend. Maar als Jezus spreekt, stopt Hij de standvastige en meedogenloze mars van de dood. “Meisje, sta op!” en “Lazarus, kom tevoorschijn.” Het Woord wordt door Jezus gesproken en ik begin te leven. Mijn zonde wordt overwonnen. En langzamerhand zie ik hoe wonderbaarlijk mooi Zijn heiligheid is. Hij stierf de verschrikkelijke kruisdood, maar stond drie dagen later uit de dood op en bracht ons het leven. Nu bid en kijk ik in dagelijks vertrouwen naar mijn Verlosser en belijd ik Hem voor de mensen. Er is een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan. Heer Jezus Christus, wees voor mij de opstanding en het leven.
Uit: In the Silent Hour
Eigenlijk is het raar en zelfs verontrustend. Heel veel christenen lijken echt te denken dat het enige wat God de Vader in de hemel wil, is een kans is om hen ellendig te maken en al hun zegeningen weg te nemen; en zij verbeelden zich, arme zielen, dat als zij alles in hun eigen wil stevig vasthouden, zij God ervan kunnen weerhouden om zulke nare dingen met hen te doen.
Dat is niet zoals ik God ken. Een liefdevolle Vader zal zich altijd ten volle inzetten om het beste aan zijn kind te geven. God is liefde. Durven wij Hem echt te vertrouwen? Dat maakt je geloof echt.
Uit: The Unselfishness of God
Uit het archief van Spurgeon
Er is al vaak gezegd en we bevestigen het nu weer, dat geen enkel feit in de geschiedenis beter is bewezen dan de verrijzenis van Jezus Christus uit de dood. Het mag door niemand die ook maar het geringste respect heeft voor de getuigenis van zijn medemensen worden ontkend, dat Jezus, die aan het kruis stierf en in de graftombe van Jozef van Arimathea werd begraven, letterlijk uit de dood verrees.
Immanuel, God met ons. God is met ons in onze natuur, in ons verdriet, in ons levenswerk, in onze straf, in ons graf en altijd en overal, of liever gezegd wij met Hem, in opstanding, hemelvaart, triomf en glans van de Tweede Advent.
Uit de schatkist van het verleden
In de 20e eeuw, aan het begin van de 20er jaren werd de communistische leider Nikolai Boecharin van Moskou naar Kiev gestuurd om daar een toespraak te houden die tegen God ging.
Een uur lang misbruikte en bespotte hij het Christelijk geloof totdat het erop leek dat het hele geloof een groot onzinverhaal was. Toen werden er vragen gesteld.
Een orthodoxe priester stond op en vroeg het woord. Hij draaide zich om, keek de mensen aan en bracht de paasgroet waarbij hij eindigde met de eenvoudige woorden: “Hij is opgestaan!”
Onmiddellijk stond bijna iedereen in de groep op en schreeuwde luid en duidelijk terug: “Ja, Hij is inderdaad opgestaan, onze Heiland en Heer!”
De inwoners van het stadje Feldkirch in Oostenrijk wisten niet wat ze moesten doen. Napoleons enorme leger maakte zich klaar om aan te vallen. Soldaten waren gesignaleerd op de hoogten boven het stadje, dat aan de Oostenrijkse grens lag. Een raad van burgers werd in allerijl bijeengeroepen om te beslissen of ze moesten proberen zich te verdedigen of dat het beter was om de witte vlag van overgave te tonen.
Het was net Paaszondag en iedereen had zich verzameld in de plaatselijke kerk. De voorganger stond op en zei: “Vrienden, we hebben op onze eigen kracht gerekend en blijkbaar is dat mislukt. Dit is de dag van de opstanding van onze Heer. Laten we de klokken luiden, onze diensten zoals gewoonlijk houden en de zaak in Zijn handen laten. Wij kunnen onszelf niet verdedigen. God moet voor ons opstaan.”
De raad accepteerde zijn voorstel en al snel weerklonken de kerkklokken luid en enthousiast door het dal. Toen de vijand het plotselinge geluid hoorde, concludeerde hij dat het Oostenrijkse leger ’s nachts was aangekomen om de stad te verdedigen en besloot dat het beter was het stadje met rust te laten. Nog voor het einde van de dienst brak de vijand zijn kamp op en vertrok.
Hemels perspectief
Over wat er gebeurt wanneer een Christen doodgaat hoeven we niet langer te speculeren; het is een zekerheid, op waarheid gebaseerd. Er is in de geschiedenis iets geweldigs gebeurd dat het onderwerp leven na de dood uit het gebied van de theorie heeft gehaald en tot een vaststaand feit heeft gemaakt. Paulus verklaart luid en duidelijk de reden voor zijn vertrouwen: “Wij weten immers dat Hij Die de Heere Jezus opgewekt heeft, ook ons door Jezus zal opwekken en samen met u voor Zich zal stellen.”1 De verrijzenis van Jezus Christus is een precedent voor de verrijzenis van iedereen die in Christus is. Onze toekomstige verrijzenis is gebaseerd op de historische waarachtigheid van de verrijzenis. De verrijzenis van Jezus Christus is geen bijkomstigheid, maar is cruciaal voor het Christelijk geloof… Het feit dat Jezus leeft en in ons woont verandert niet alleen ons uitzicht op het volgende leven, maar ook op dit leven omdat we, voordat we klaar zijn om de dood onder ogen te komen, nooit echt zullen weten hoe we vrijelijk moeten leven. Het Christelijke geloof is geen ontsnapping uit het leven maar is leven hier en nu, in de liefde, kracht en wijsheid van de aanwezigheid van Christus in ons.
Er zal nooit in boulevardbladen komen te staan dat het gebalsemde lichaam van Jezus van Nazareth ontdekt is in het oude Jeruzalem. Christenen hebben geen zorgvuldig gebalsemd lichaam achter glas dat ze aanbidden.
God zij dank hebben wij een leeg graf. Het geweldige feit dat het lege graf ons verkondigt is dat het leven voor ons niet ophoudt als de dood komt. De dood is een deur.
-Peter Marshall (1902-1949)
2 Korinthe 4:14
Korte anekdotes
Als ik de prins van de duisternis was, zou ik de hele wereld in duisternis willen hullen. Ik zou alles doen wat nodig was om de wereld over te nemen. Om te beginnen zou ik de kerk aanpakken en haar invloed ondermijnen. Ik zou een fluistercampagne opzetten en met de wijsheid van een slang zou ik jou toefluisteren zoals ik dat bij Eva deed: “Doe maar wat je wilt en wat goed voelt.”
Tegen de jongeren zou ik zeggen dat de Bijbel een mythe is. Ik zou hen ervan overtuigen dat de mens God heeft geschapen, in plaats van God de mens. Ik zou hen wijsmaken dat wat slecht is eigenlijk goed is, en wat goed is juist heel slecht.
Ik zou schrijvers inspireren om hun boeken vol met opwindende vuiligheid te stoppen zodat alle goede literatuur saai en oninteressant zou lijken. Ik zou de wereld overspoelen met smerige films en een slechte moraal aanwakkeren. Ik zou verdovende middelen verkopen aan wie ik maar kon, mensen volstoppen met sterke drank, en anderen kalmeren met pillen.
Als ik de duivel was, zou ik ruzie stoken in families. Ik zou de menselijke trots aanwakkeren, zodat kerken uiteen zouden vallen en landen zouden besluiten hun legers tegen elkaar te laten optrekken.
Als ik de duivel was, zou ik scholen aanmoedigen om jonge kinderen vol te stoppen met nutteloze kennis, nalaten hun emoties te disciplineren en ze vrij laten om alles maar te doen wat hun hart hen ingeeft. Pornografie zou een prominente plek in het leven moeten krijgen, religie, vooral dat gewauwel over Jezus, zou moeten worden vervangen door psychologie, en het misbruiken van jongens en meisjes zou gewoon geaccepteerd moeten worden.
En zo zou ik nog heel wat meer noten op mijn zang hebben. Maar de conclusie is eenvoudig: als ik de duivel was, zou ik gewoon blijven doen wat er nu al gaande is.
Een glimlach…
Kees was geboren met het syndroom van Down, maar was een enthousiaste bezoeker van de zondagsschool, waar hij over Jezus leerde met een aantal leeftijdsgenootjes. Op paaszondag bracht de onderwijzeres kleine doosjes mee en zei dat de kinderen met haar op deze stralende dag naar buiten konden gaan om iets in de natuur te zoeken dat voor hen een symbool van het paasfeest was. Dat was een leuk project en de kinderen stormden enthousiast het nabijgelegen bos in. Terug in het klaslokaal deelden ze hun symbolen voor het nieuwe leven. Omringd door de kinderen begon de leerkracht ze één voor één te openen. Er verschenen kleine bloemetjes, een rups en een knop van een bloem. Prachtige symbolen van Pasen en het nieuwe leven. Toen werd er een doosje geopend waar niets in bleek te zitten. De kinderen riepen direct uit: “Dat is stom. Dat is ook niet eerlijk. Iemand heeft er met zijn pet naar gegooid. Van wie is dat stomme ding?”
“Van mij,” hakkelde Kees onzeker.
“Ik wist het wel,” gromde een dik jongetje. “Jij bent gewoon dom en snapt er helemaal niets van. Er zit niets in jouw doosje!”
“Wel waar,” hield Kees vol. “Natuurlijk zit er niets in. Dit doosje is het graf van Jezus en dat was na Pasen helemaal leeg. Hij is opgestaan.”
Dat is grappig
Op weg naar de kerk waar hij moest preken begaf het autootje van voorganger Klaas het. En dat op paaszondag. Gelukkig kwam er net een taxi voorbij. “Stop,” schreeuwde Klaas. “Mijn auto is stuk en ik moet naar de kerk om te preken. Het is Pasen en dan vieren we de opstanding uit de dood.”
“De opstanding uit de dood?” vroeg de taxichauffeur Voorganger Klaas keek de man verbouwereerd aan. “U kent de Bijbel toch zeker wel?”
De man schudde zijn hoofd en antwoordde: “Nee, ik ben niet gelovig opgevoed.”
“Met Pasen stond Jezus na drie dagen op uit de dood en nu zullen we allemaal opstaan uit de dood en zo het eeuwige leven beërven.” De taxichauffeur snapte er niets van, maar mompelde: “Het zal allemaal wel, maar ik zal u er even heenrijden. Stap maar in.”
Hij nam echter zijn tijd en reed erg langzaam. “Kunt u wat sneller?” vroeg Klaas. De chauffeur scheen niets te horen en dus tikte Klaas de man op zijn schouder. Dat veroorzaakte een enorme paniekaanval bij de taxichauffeur, waardoor hij bijna van de weg af reed. Toen de auto tot stilstand was gekomen, vroeg Klaas de man geïrriteerd: “Wat was dat nou? Ik wilde u alleen iets vragen.”
“Het spijt me, mijnheer,” antwoordde de chauffeur. “Dat verhaal van u over de doden die opstaan … dat is me nogal wat. Ziet u, ik heb 25 jaar lang met begrafeniswagens rondgereden.”
