Het schilderij dat bewaard bleef
Door Marie Boisjoly
Laatst zat ik ‘s avonds te kijken naar een interessante documentaire over het beroemde fresco ‘De Verrijzenis’, die rond 1463 geschilderd is door Piero della Francesca in Toscana.
Jezus is middenin de compositie geplaatst, kennelijk op het moment van Zijn verrijzenis. Hij rijst boven vier soldaten uit die bij Zijn graftombe liggen te slapen. Er is een duidelijk verschil tussen de menselijke en de goddelijke sferen.
De symboliek wordt voortgezet in het landschap op de achtergrond.
Aan een kant van Jezus zien we oude kale bomen en aan de andere kant zijn de bomen jong en staan ze in bloei. Dit laat ons zien dat de verrijzenis van Christus uit de dood een bevestiging is van eeuwig leven voor iedereen die zijn hoop op Hem gevestigd heeft.
“Want Ik leef en u zult leven.”1
Vreemd genoeg beschreef de ongelovige Aldous Huxley het meesterwerk als “het mooiste schilderij ter wereld” maar wat mij het meest fascineerde was het verhaal over het behoud van het schilderij tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Toen de oorlog bijna ten einde liep waren de geallieerden aan het vechten voor de bevrijding van Toscana uit de handen van de Duitse bezetters.
Er kwamen Britse troepen aan in de heuvels die uitkeken over het plaatsje Sansepolcro waar het gebouw waar het fresco hangt, te vinden is. Het bevel werd gegeven om direct de hele boel plat te gooien.
Op dat moment herinnerde de Britse artillerieofficier Tony Clarke zich de beschrijving van het schilderij die Huxley in 1925 had gedaan en hij kwam voor een dilemma te staan. Uiteindelijk realiseerde hij zich dat het schilderij waar hij over gelezen had zich juist in dat stadje daar beneden bevond.
Aangezien hij een kunstliefhebber was, besloot hij om regelrecht tegen de orders in te gaan en gaf hij zijn troepen het bevel het vuur niet te openen. Hij was zich er terdege van bewust dat hij het risico liep, voor de krijgsraad geroepen te worden.
Maar het bleek dat de Duitse bezetters Sansepolcro al verlaten hadden en de Britse troepen de volgende dag het stadje rustig konden binnengaan. Zowel het plaatsje als het schilderij kwamen er ongedeerd vanaf, dankzij de vastberadenheid van Tony Clarke en een zin uit het boek van Huxley.
Uit dankbaarheid voor de redding van hun stadje noemden de bewoners van Sansepolcro later een straat naar hem. Ik weet niet of de officier gelovig was.
Huxley, de satirische schrijver, was dat zeker niet, maar toch was er iets in dat schilderij dat hem raakte en droegen zijn woorden er toe bij dat deze afbeelding van de verrijzenis van Jezus behouden bleef als een getuigenis voor latere generaties.
Een paar woorden waar op het juiste moment aan gedacht wordt kunnen door God gebruikt worden om de gebeden van Zijn kinderen die bescherming nodig hebben, te beantwoorden.
1. Johannes 14:19
