Laat het toch gaan
Soms is het moeilijk om geen aanstoot te nemen, niet geschokt te worden in ons geloof.
Het kan door omstandigheden komen. Ik kan in een gevangenis zitten of me omgeven voelen door een benauwde situatie zoals een ziekenkamer of een ongunstige positie, terwijl ik op grote mogelijkheden had gehoopt. Ja, dat is moeilijk… En toch weet God wat het beste voor me is.
Geloof ik het Woord en de verzekering dat Hij mijn omgeving bepaalt? Ik zing uit volle borst dat Hij de hele wereld in Zijn hand houdt maar dan, als ik de kerk heb verlaten en het leven weer instap ben ik daar niet altijd zo zeker meer van.
Maar als de Herder die Hij is doet Hij dingen om mijn geloof te laten groeien, om me dichter bij Hem te brengen en Zijn liefde beter te begrijpen. Zijn wegen zijn toch zeker heel wat hoger dan die van mij?
Alles wat God me brengt is uiteindelijk ontworpen voor mijn groei en is bedoeld mij voor te bereiden op een hemels leven. Soms zijn het grote gebeurtenissen, vaak ook kleine dingen. Maar ze zijn altijd bedoeld om mij beter te maken en mijn ziel te doen groeien.
Het kan een mentale kwestie zijn. Soms word ik achtervolgd door gedachten aan problemen die ik niet kan oplossen. Toen ik mijn leven aan Hem overgaf hoopte ik dat mijn lucht nu altijd blauw zou zijn, maar het blauw is vaak niet te zien door de nevel en de bewolking. Ik vraag nu aan God me te helpen om te geloven dat als de moeilijkheden nog niet opgelost zijn, dat het Zijn bedoeling is me te leren Hem volledig te vertrouwen en niet meer bang te zijn. Door mijn eigen innerlijke conflicten zal ik ook leren om anderen door hun stormen heen te loodsen.
Misschien is het iets geestelijks. Ik had gedacht dat ik in Zijn schaapskooi de scherpe stem van de vijand niet meer zou horen, maar het is goed zoals het is. Zijn genade wordt nu in mij grootgemaakt. Mijn eigen karakter wordt erdoor gerijpt. Zijn hemel is zoeter aan het einde van de dag. Daar zal ik terugkijken op alle bochten in de weg en de gevechten en zal ik de lofzangen van mijn Gids zingen. Laat dus geschieden wat geschieden moet, Zijn wil is welkom en ik zal weigeren om aanstoot te nemen aan mijn liefdevolle Heer. Ja, zo moet het zijn. Heer, U bent altijd gezegend.
Naar een artikel van A. Smellie
