Jij hoort er ook bij
Uit Guidepost Magazine
Want de bergen kunnen wegzakken en de heuvels verdwijnen, maar mijn eeuwige ontfermende liefde zal u niet verlaten. Mijn belofte van vrede aan u zal nooit worden gebroken, zegt de HERE, Die Zich over u ontfermt.
Jesaja 54:10
In het communistische China is het erg belangrijk hoe goed je presteert en wat voor bijdrage je kunt leveren aan de maatschappij. Omdat mannen doorgaans gezien worden als de werkers, staat het mannelijke geslacht nog altijd in hoger aanzien dan het vrouwelijke. Bij de geboorte worden de jongetjes enthousiast ontvangen, terwijl veel mensen hun wenkbrauwen optrekken als ze een meisje ontvangen. Om maar helemaal niet te spreken van zieke of gebrekkige kinderen. Zoiets wordt al snel gezien als een vloek en blinde of dove kinderen hebben dan nauwelijks een kans op een zinvol leven.
De boodschap van de gangbare cultuur is dus: “Jij hoort er niet bij.”
Om die reden besloot de Chinese zendeling John Bentley het boek van Max Lucado, “Niemand is zoals jij,” te vertalen in het Chinees en het in weeshuizen te verspreiden. Het verhaal gaat over Wout, een houten figuurtje dat een gelukkig leven probeert te leiden in een houten stad, vol met andere houten mensjes. Maar in het houten dorpje van Wout hadden ze de gewoonte om met stickers en sterren te werken. Iedere keer als een van de mensjes ergens mee worstelde werd er direct een lelijke grijze ronde sticker op zijn houten borstkas geplakt, en iedere keer als iemand iets had bereikt werd er een gouden ster bij hem opgeplakt.
Maar hoe hard Wout er ook zijn best voor deed, hij bereikte helemaal niets, en dus kwamen er in plaats van gouden sterren alleen maar lelijke grijze ronde stickers bij. Tenslotte had Wout zoveel rondjes op zijn houten lichaampje dat de andere bewoners er gewoon en zonder reden nog meer rondjes bij opplakten. Hij had er tenslotte toch al zoveel, dus konden er ook nog wel een paar bij. Zwaar ontmoedigd klopte Wout tenslotte bij Eli aan. Dat was zijn ontwerper en die luisterde aandachtig naar Wouts trieste verhaal.
“Maar,” zo zei Eli, “Ik heb je toch gemaakt. Jij bent juist heel bijzonder want mijn vingers hebben je gemaakt en weet je,” fluisterde Eli hem in het oor, “Ik maak nooit fouten.”
Wout keek hem hoopvol aan. Zou dat echt waar zijn?
En het was waar. Toen hij dat begon te geloven begonnen de rondjes vanzelf van zijn lichaam te vallen. Zijn ontmoediging verdween en binnen de kortste keren liep Wout gelukkig en zonder ook maar één ronde sticker op zijn buik door de stad.
Het effect dat het verhaal op de kinderen in de weeshuizen had was volgens John Bentley op zijn zachtst gezegd opzienbarend. Bijna zonder uitzondering luisterden de kinderen allemaal ademloos naar het verhaal en naar het idee dat erachter zat. Ze waren misschien toch waardevol. Misschien hoorden ze er wel bij en was er toch een plaats voor hen. Vele kinderen barstten in huilen uit toen ze begrepen dat er een Schepper was die hen gemaakt had en die geen ronde stickers op hun buikjes plakte, maar gewoon van hen hield omdat Hij hen gemaakt had.
En wat betekent dat voor ons? Wij leven misschien niet in China, maar het idee dat je er niet bij hoort als je je op een bepaalde manier gedraagt is in onze maatschappij en cultuur wel degelijk aanwezig. Angst, ontmoediging, depressie en zelfs zelfdoding zijn aan de orde van de dag.
De oplossing? Kijk naar jezelf met de ogen van God. Het gaat er om wat God van je denkt en hoe Hij je ziet. Hij staat voor ons klaar, Hij vergeeft ons als wij oprecht naar Hem uitroepen en Zijn opinie is de enige die er werkelijk toe doet. Je bent belangrijk en speciaal omdat je er bent. Niet om wat je hebt gedaan of gaat doen, maar gewoon omdat jij er ook bent.
