
Ik hou niet zo van dat medicijn
Naar een artikel van Hannah Whitall Smith
Iemand klaagde eens over die vreselijke medicijnen die de dokter haar voorschreef. “Verschrikkelijk en zo vies,” aldus deze persoon. Maar ik kon me niet aan de gedachte onttrekken dat de dokter juist zijn uiterste best deed om deze arme vrouw te helpen bij haar genezing. Een dokter vecht niet tegen de patiënt, maar hij vecht tegen de ziekte. Het is belangrijk dat we dit goed begrijpen, want het geldt ook voor ons geestelijke leven.
Ik moest hier laatst weer aan denken toen ik naar een dame luisterde die een bijzondere droom met ons deelde. Ze had God in gebed gevraagd haar te leren wat het betekende om Hem in alles te vertrouwen, want ze had er zo’n moeite mee om rustig te blijven en te geloven dat God echt alles beheerste als er moeilijkheden in haar leven opdoemden.
Die nacht had ze een droom. Ze liep door een pikzwarte nacht, maar in de verte scheen een warm licht dat snel dichterbij kwam en haar uiteindelijk helemaal omringde, terwijl er een gelukzalige rust over haar kwam. Er klonk een stem die zei: “Dit is de aanwezigheid van God.” Terwijl ze omringd werd door deze aanwezigheid, zag ze alle grote en vreselijke dingen in het leven aan haar voorbijgaan: strijdende legers, goddeloze mensen, woeste beesten, stormen en plagen, zonde en lijden van allerlei aard.
Ze deinsde eerst terug van schrik, maar zag al snel dat niets de aanwezigheid van God kon doordringen. Geen brullende leeuw kon haar kwaad doen en geen ziekte of geweld kon haar raken, want het licht van God was een daadwerkelijk schild. Geen scheve blik, geen hard woord of kleinzielige beproeving van welke aard dan ook kon haar raken, behalve op kleine momenten waarop Gods omringende Tegenwoordigheid even uit de weg ging om bepaalde ‘slechte’ dingen toe te laten.
Toen begreep ze dat niets haar kon deren, tenzij het door God was bevolen en rechtstreeks uit de hand van God kwam. De droom hielp haar om een onwrikbaar vertrouwen op te bouwen in Gods zorg en er verscheen een diepe en blijvende rust in haar hart.
Ik ben ervan overtuigd dat dit vertrouwen de enige weg is naar een leven vol vrede en rust. Niets anders zal ons in staat stellen om werkelijk met zo’n rust te leven zoals God voor ons in gedachten heeft. “Voorwaar, goedheid en barmhartigheid zullen mij volgen al de dagen van mijn leven.”
Nu denk ik weer terug aan die dame die zat te klagen over die verschrikkelijke dokter die haar maar bleef belagen met vieze medicijnen. De dokter had alleen het welzijn van de patiënt voor ogen, maar het flesje medicijnen dat hij haar gaf, viel bij haar niet in goede aarde. God weet dat wij nog een lange weg te gaan hebben en nog heel wat te leren en af te leren hebben alvorens wij de hemelpoort kunnen binnengaan. En dus schrijft Hij ons flesjes medicijn voor die niet altijd lekker smaken en soms ook onaangename bijwerkingen hebben.
Ik ken bijvoorbeeld geen beter medicijn om de ziekte van mijn prikkelbaarheid te genezen dan gedwongen te worden te leven met een menselijke ‘fles’ van iemand die juist die prikkelbaarheid in mij blootlegt, zodat ik kan leren hoe ik ertegen kan vechten. En zo geldt dat voor alle menselijke zonden waar we mee te maken hebben. God stuurt ons medicijn om ons te genezen, niet om ons dwars te zitten, ook al smaakt het bitter en vies.
Zullen we dan in opstand komen tegen de medicijnen die God ons stuurt, of zou het wellicht beter zijn om alles dankbaar te aanvaarden wat ons in het leven overkomt?
Zei Paulus niet: “Maak je nergens zorgen over, maar vertel in gebed aan God wat je nodig hebt. Dank Hem ook voor alles. Dan zal de vrede van God, die wij met geen mogelijkheid kunnen begrijpen, jullie hart en jullie gedachten beschermen in Jezus Christus.”
Wat een gezegend leven om met Jezus te mogen lopen.