Toch onze eigen verantwoordelijkheid
Er was eens een arm bedeljochie dat in God geloofde en naar de zondagsschool wilde gaan. Een ouderling van de kerk keek het in vodden geklede kereltje achterdochtig aan. Toch niet echt het gezelschap waar je je fris gewassen zoontjes en dochtertjes naast wilt laten zitten… Hij besloot het geloof van het jochie eens op de proef te stellen. “En jij gelooft in God?” vroeg de man een beetje bars. “Ja, mijnheer…God is alles voor me.”
“Waarom loop jij dan rond in die vodden als God zoveel van je houdt? Vraag je God niet om hulp?”
“Jawel, mijnheer. Ik vraag het hem elke dag.”
“Waarom helpt God je dan niet, als jij zoveel bidt?” ging de ouderling verder.
“Omdat de mensen niet naar Hem luisteren, mijnheer.” fluisterde het jochie bijna onhoorbaar.
***
God? Een God van liefde? En dat in deze wereld met al die onrechtvaardigheid, angst en onzekerheid. God, in een wereld waarin mensen elkaar mishandelen om er zelf beter van te worden?
En toch…
Waarom krijgt God steeds weer de schuld van het liefdeloze gedrag van de mens?
Een ongelovig mens schreef eens: “Als er een God zou zijn, zou Hij gevend moeten zijn. Liefhebbend en genadig. Hij zou Zijn leven moeten neerleggen om ons mensen te helpen en niet ver weg vanaf een wolk moeten toekijken. Als er een God zou zijn zou Hij naar ons toe moeten komen en daadwerkelijk iets moeten doen aan deze puinhoop…” Als je zoiets leest kun je een glimlach niet onderdrukken. Dat is precies wat God ons gaf door Zijn zoon, Jezus Christus.
De weg is vrijgemaakt. De poort staat open en Zijn antwoorden en Zijn genade staan klaar. Zijn leefregels zijn niet moeilijk te begrijpen. “Doe aan anderen zoals je wilt dat anderen het jou doen. Dat geldt voor geleerden en voor bedelaars. Voor kleine kinderen en voor wetenschappers. Voor zwart, bruin, roze en wit, want het hart van ieder mens is hetzelfde en heeft dezelfde noden.
Maar als wij de regels niet volgen, er om lachen en ze bespotten en wij het liever zelf uitzoeken in plaats van te buigen voor de schepper van het leven, is het niet zo vreemd als er van alles verkeerd gaat. En dan geven we God gemakshalve maar de schuld van de puinhoop die we er zelf van maken. Zo ontlopen we echter onze eigen verantwoordelijkheid. Hoe vaak hoor je het niet: “Als God er echt is en zo goed is, had Hij het hele zaakje wel wat beter kunnen aanpakken. Als ik God was zou ik het wel weten. Ik zou het heel wat beter doen.”
De hoogmoedige mens met zijn onbuigzame hart… Gelukkig maar dat er wel een God is en het antwoord niet van de mensen gaat komen. Want de Bijbel leert ons dat er dingen gaan veranderen. De Bijbel spreekt over de dag waarop Jezus terugkeert en de heerschappij van deze aarde overneemt. Een tijd van vrede, gerechtigheid en voorspoed, maar ook een tijd waarop er geregeerd gaat worden met een ijzeren hand. Nu heeft ieder mens nog de luxe van een eigen keuze. Nu kunnen we nog steeds min of meer doen en laten wat we willen, maar als Jezus wederkeert is die tijd voorbij.
In het onze Vader staat: “Uw Koninkrijk kome en Uw wil geschiede op aarde zoals in de Hemel.” Hoe geschiedt Gods wil in de Hemel? Direct. Zonder weerstand. Onmiddellijk. En zo wordt het ook in de wereld die gaat komen, een wereld die alle schoonheid ver te boven gaat, maar waarin het niet langer mogelijk is om je eigen zelfzucht te volgen.