Liefde is het karakter van God
De bekende evangelist John Wesley en een ouderling werden na een preek uitgenodigd om te komen eten in het huis van een welgestelde heer.
Tijdens het etentje raakte de ouderling in een gesprek verwikkeld met de dochter van de heer des huizes. Ze was een beeldschone jonge vrouw die erg onder de indruk was geraakt van de preek die Wesley die morgen had gegeven. De ouderling deed zijn best om de conversatie op gang te houden, maar werd voortdurend afgeleid door de weelderige en wereldse uitstraling van de jonge vrouw. Het stoorde hem enorm.
Begreep die vrouw dan niet dat je de wereld moet afzweren en dat John Wesley en zijn kerk daar niets van moesten hebben? En toch was ze nota bene een lid van dezelfde gemeente. Moet je al die juwelen toch eens zien!
Uiteindelijk werd het hem teveel. Hij greep de hand van de jonge dame en hield die boven de tafel uit zodat iedereen haar fonkelende diamanten ring kon zien. Hij zei tot John Wesley: “Mijnheer Wesley; wat denkt u nou van deze hand van ons gemeentelid?”
Het gezicht van het meisje werd knalrood; het liefst was ze door de vloer heen gezakt.Met een grote glimlach op zijn gezicht sprak John Wesley vriendelijk: “Dat is inderdaad een prachtige hand!”
De jonge vrouw was diep geraakt door Wesley’s tedere antwoord.
***
De wet? Ja, laten wij precies doen wat ons is voorgeschreven. Op elke manier en in iedere situatie. Alles rechtvaardig en juist. En het resultaat? Een zelfrechtvaardig, hard persoon waar geen land mee valt te bezeilen.
Maar hoe moeten we ons dan houden aan de wet? Zonder wet leven de mensen er maar wat op los. Dat kan de bedoeling toch niet zijn? Natuurlijk niet. Jezus zei dat Hij niet was gekomen om de wet en de regels af te schaffen, maar om die volledig te vervullen.
Hij ging een stap verder. Hij bracht iets wat nog hoger is dan rechtvaardigheid. Hij gaf ons het gezicht van de liefde. Hij leerde ons de betekenis van genade.
Galaten 5:14: “De hele wet is immers samengevat in dit ene gebod: “Houd net zoveel van uw medemens als van uzelf.”
In zekere zin is liefde veel strenger dan bijvoorbeeld de wetten van Mozes. In die wet werd je gewoon verteld wat je moest doen en als dat niet gebeurde kon je het verder wel schudden. Er was geen ruimte voor genade en vergeving.
Een oog voor een oog en een tand voor een tand. Maar zo dacht Jezus er niet over.
Petrus vroeg aan Jezus hoe vaak hij zijn broeder moest vergeven. “Zeven keer misschien?” Hij dacht vermoedelijk dat Jezus wel zou begrijpen dat het na zeven keer van vergeving tijd zou worden voor een goede afrekening. Maar Jezus liet hem zien dat liefde meer van je vraagt en Petrus er zo gemakkelijk niet vanaf kwam. Zeven keer zeventig, Petrus.
In andere woorden: “altijd”. Je moet altijd vergeven. Je moet altijd de weg van de liefde nemen. Alles wat wij doen zou gegrondvest moeten zijn op ons verlangen om lief te hebben. Om te geven in plaats van te nemen.
Wij moeten meer liefde hebben dan wat de wet alleen van ons vraagt. Wij moeten leren wat genade werkelijk betekent.
Vaak gehoorzamen we een wet alleen omdat we die wel moeten gehoorzamen. Het idee van straf lokt je niet erg aan dus loop je netjes mee in het gareel. Maar dan zetten we ook geen stap meer dan we moeten doen.
We houden ons precies aan de regels, doen alles zoals het moet en toch gebeurt het maar al te vaak dat we de plank uiteindelijk volledig misslaan.
Liefde gaat veel verder. Liefde geeft alles. Liefde zoekt het geluk van een ander boven dat van zichzelf.
