De rust zal wederkeren
Vrede komt niet door de afwezigheid van problemen. Vrede komt door de aanwezigheid van God.
Toen ik eens in Schotland door de velden liep werd ik getroffen door de overweldigende schoonheid van de natuur. Alles blonk en schitterde en zoals het geschreven staat in de Psalmen: “Alles zong voor Gods glorie en eer”.
Maar toen hoorde ik verderop over de heuvel een enorm lawaai dat de rustige atmosfeer verstoorde. Toen ik verder liep zag ik wat er aan de hand was; er werd een spoorweg aangelegd. Weg was de schoonheid. Grote gaten in de grond gaapten me aan, overal waren bomen weggekapt, er lagen materialen van staal en er ronkten zware machines. De stille schoonheid werd verscheurd. Ik werd er haast ontmoedigd door. Moet alles dan kapot gemaakt worden in naam van de vooruitgang? Ik liep verder, maar dat hemelse gevoel was verdwenen.
Toen ik een jaar later weer in hetzelfde gebied kwam besloot ik nog eens te gaan kijken naar de plaats waar ze toen aan het werk waren geweest. Wat was ik verbaasd; de spoorweg was nu klaar, maar de oorspronkelijke rust was weergekeerd.
De gaten waren weg, de rommel was opgeruimd, alles was bedekt met een groen tapijt van gras, bezaaid met bloemen en de vogels kwinkeleerden naar hartenlust.
Toen kwam de gedachte bij me op dat het er in ons leven ook vaak zo aan toegaat. Hoe vaak worstelen we niet met pijn en tegenslag? Op zulke momenten lijkt het erop dat de grond van ons hart overhoop wordt gehaald. De rust is dan ver te zoeken.
Maar is er misschien toch een plan? Is God misschien aan het werk en is de verwarring slechts een voorbode van geestelijke vooruitgang? Een ding is zeker; de stille rust zal terugkeren als het plan dat God met ons heeft is voltooid.
Vertrouw maar op God. Misschien zien we de schoonheid niet direct terug, en werkt God naar ons gevoel soms maar langzaam, maar Hij werkt gedegen en is betrouwbaar. Zijn genezende hand zal ons zeker beroeren en de rust en de schoonheid zullen wederkeren.
Naar een artikel van J. Macduff
