De afgerukte knop
‘Hij zal de lammeren in Zijn armen dragen en de zogenden voorzichtig leiden.’
Jesaja 40:11
De kinderen stonden in de tuin en plukten bloemen voor mamma. Hun hartjes wilden zo graag iets moois aan mamma geven en hun boeketje zag er al prachtig uit. Toen plukte een van hen een prachtige knop, met mooie sierlijke bladeren. Die bloem was nog lang niet rijp om geplukt te worden. Haar schoonheid was nog niet gekomen. Het was te vroeg. Maar het kleine kind wist niet beter. Ze had er de wijsheid niet voor en gaf de arme knop met een grote, liefdevolle glimlach aan mamma.
Mamma had er niets aan, maar zei er niets over en accepteerde de gehavende plant met een warme blik.
‘s-Middags lag er een kaart in de bus. Een rouwkaart. Een kindje van liefdevolle ouders was gestorven. Op de kaart stond geschreven: “Voor altijd bij God.”
Was het te vroeg, net zoals de knop die het dochtertje had geplukt voor haar mamma?
Nee. Duizendmaal nee. Gods bloemen worden nooit ondoordacht geplukt. Die worden altijd geplukt met de grootste zorg en wijsheid en met een liefdevol plan, ook al is dat niet direct zichtbaar voor ons opstandige hart. God maakt nooit een vergissing. Ook niet als een prachtige plant, die nog niet tot volle wasdom is gekomen, opeens wordt geplukt. Zo’n geknakte bloem wordt geplant in de hemelse tuinen en op de hemelse grond. Het leven op aarde was slechts voor korte tijd, maar nu mogen ze opgroeien in het land van de zon en de eeuwige lente.
Een bloem geplant in de tuinen van de Koning.
Ja, er lag die dag een rouwkaart in de bus, maar er zat een glinsterend randje aan. Dat was het licht van Gods belofte en Zijn eeuwige schoonheid. Het was goed.
Uit Streams in the Desert
