Rust in de muziek
Overal in een muzikale compositie staan notaties van rust. Soms geeft de notatie aan dat er een hele noot rust moet worden genomen, maar soms ook slechts een kwart noot of zelfs een achtste.
Op die plaatsen valt de muziek even helemaal weg. Dan is het stil. Er gebeurt, al is het maar voor even,
helemaal niets.
Maar juist door de rust komt het hele muziekstuk tot leven. Door de stilte in het midden van het concert
wordt de muzikale kracht juist benadrukt en wordt de ervaring nog rijker en schoner. Als wij de stilte uit
het notenschrift zouden schrappen wordt het concert verwarrend en onduidelijk. Die rust en die stilte
hebben een belangrijke functie.
En dat weet God ook.
Als de componist van het concert van ons leven, weet Hij precies op welke plaatsen Hij een maat rust moet inlassen. Helaas denken wij in onze kortzichtigheid al snel dat het concert dan afgelopen is. Er gebeurt niets meer. Het is stil en de voorstelling is vast en zeker ten einde.
Maar dat is helemaal niet waar. God geeft iedereen tijden van gedwongen rust; tijden waarop er niets gebeurt en die prachtige muziek van ons leven niet langer klinkt.
Tijden van ziekte, gewijzigde plannen of pogingen die op niets uitlopen, en die dingen veroorzaken een onverwachte pauze in het koraal van onze levens. Omdat wij de rust niet altijd begrijpen, klagen we. Onze stem is tenslotte tot zwijgen gebracht. We vrezen dat de Schepper ons niet langer hoort, want er stijgt geen muziek meer naar Hem op.
Maar een musicus begrijpt het beter. Een musicus wacht geduldig en blijft de maat houden terwijl hij doortelt tot hij bij de volgende noot is aangekomen en het concert weer losbarst, alsof er nooit een onderbreking was geweest.
Wij moeten ons dus niet uit het veld laten slaan door die momenten van stilte. Die momenten horen erbij en mogen niet afgeraffeld, overgeslagen of verprutst worden. Als wij onze ogen op God gericht houden zal God Zelf het ritme voor ons uittikken en zal onze volgende noot weer vol en helder klinken.
