Maandag 4 november 2024
Neemt mijn juk op u, en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen. Want mijn juk is gemakkelijk en mijn last is licht.
Mattheüs 11:29-30
Juk, last? Dat zijn beladen woorden. De vraag komt meteen op of de last of de bagage die jij deze week meesleept je tegenhoudt of je juist inspireert tot een succesvolle aankomst op je gewenste bestemming?
Het juk waarover Jezus sprak had betrekking op Zijn onderwijs.
In de tijd van Jezus betekende het op je nemen van het juk van een gekozen Rabbi dat je zijn leer en disciplines moest volgen. Als je het juk van een Rabbi op je nam, verbond je jezelf aan die leer, en was je vastbesloten om die leer nauwgezet te volgen.
Welke leer omarm jij en aan welke doctrines heb jij jezelf gebonden?
Misschien ben je nu verbaasd en zeg je: “Waar heb je het over? Ik ben toch zeker een Christen.” Ongetwijfeld. Maar ondanks dat zijn onze rugzakken vaak met veel dingen gevuld die ons niet helpen. Brengt, wat jij meezeult, rust of onrust in je ziel? Is je last licht of juist belastend en grimmig?
Dat is een goede test om na te gaan of je echt begrijpt wat de Bijbel ons leert. Als de lasten je zwaar vallen moet je waarschijnlijk toch eens goed kijken naar alles waar je mee bezig bent, want religie en de wereld kunnen je rugzak zomaar met stenen vullen als je dat toelaat.
In Christus reizen we licht. Dat is de bedoeling. Goed verzorgde bagage draagt alleen mee wat nodig is voor succes. Wees dus voorzichtig met wat je meezeult op je tocht.
Open je rugzak eens en zorg ervoor dat je geen stenen van schaamte, schuld of zelfverheerlijking van gisteren meedraagt. Gooi je faalangst en je honger naar erkenning alsjeblieft weg. Haal alles uit je rugzak dat niet echt iets met de hemel te maken heeft en draag dan de rest met vreugde; dat is het juk van je Leraar, de Heilige Geest. Hij zal je niet verkeerd leiden. Van alles in ons bestaan heeft Hij de blauwdruk. Laten we ons hart op Hem vestigen en met vrede als onze rechter reizen.
Dat is zeker een goede gedachte om de week mee te beginnen.
Naar een artikel uit Faithful Creative
Gebed
O, Heer, de hemel en de aarde zijn vol van Uw glorie. Aan het begin van deze nieuwe week willen we ons graag verenigen met het hele gezelschap van de hemel en alle heiligen op aarde en onze stem verheffen om U lof te brengen. Alle eer, glorie en kracht behoort U toe, o Vader der barmhartigheden. Ik dank U dat het U behaagd heeft een troon van genade op te richten. Voor die troon wil ik me nederig buigen. O, Heer, wat een voorrecht dat wij er altijd en overal toegang toe hebben door het bloed van Uw dierbare Zoon en wij door Jezus vol vertrouwen en zonder vrees tot U mogen komen. U staat altijd klaar om ons te horen en verlangt ernaar om genadig te zijn. Als ik de glimlach van Uw liefde mag aanschouwen is alles goed en in die innige samenkomst nodigt U mij uit om elke behoefte en elk verlangen van mijn hart voor U uit te storten. En dan antwoordt U mij en zegt U dat U mij meer wilt geven dan ik zelfs maar had kunnen hopen. Amen.
“Laten we daarom met vrijmoedigheid naderen tot de troon der genade, zodat we barmhartigheid ontvangen en genade vinden om ons te helpen op het juiste moment.”
Hebreeën 4:16
Gods wil zal je nooit leiden naar een plaats
waar Gods genade je niet kan bewaren,
waar Gods armen je niet kunnen steunen,
waar Gods rijkdom je nood niet kan vullen.
waar Gods kracht je niet kan bewapenen.
Gods wil zal je nooit voeren naar een plaats
waar Zijn Geest niet kan werken
waar Gods wijsheid je niets kan leren,
waar het leger van God je niet kan beschermen,
waar Gods handen je niet kunnen vormen.
Gods wil zal je nooit leiden naar een plaats
waar Gods liefde je niet kan ontplooien,
waar Gods genade je niet kan houden,
waar Gods vrede je niet kan kalmeren,
waar Gods kracht niet voor je kan strijden.
Gods wil zal je nooit leiden naar een plaats
waar Gods troost je tranen niet kan drogen,
waar Gods Woord je niet kan voeden,
waar Gods wonderen niet voor je kunnen gebeuren,
waar Gods aanwezigheid je niet kan vinden.
Er was eens een moeder die haar enige kind verloor na een ziekte. O, wat was haar verdriet groot, maar om toch iets tastbaars te blijven houden van haar lieve dochtertje besloot ze om de enige, grote foto die ze van haar had te beschilderen met prachtige kleuren zodat ze die als schilderij aan de muur kon hangen. Ze was een vaardige en creatieve vrouw en al snel verscheen er een prachtig, stralend portret van het lieve kind dat vrolijk de kamer inkeek. Maar na een paar dagen waren de kleuren weg en was het hele geval bedekt met lelijke vlekken. De ogen en de gelaatstrekken van het meisje waren nu triest ontsierd. Opnieuw, en vol liefdevol geduld, ging ze weer met haar penseel over de foto totdat alles weer net zo mooi was als daarvoor.
Maar ook nu ging het na een paar dagen helemaal mis. De lelijke vlekken waren teruggekomen en het schilderij had alle glans verloren. Het bleek dat er iets mis was met het fotopapier. Er zat een chemisch ingrediënt in dat reageerde met de verf en zo de vlekken veroorzaakte.
Hoe mooi het schilderij er ook uitzag nadat de verf was aangebracht, het maakte niet uit, want vanuit het hart van het papier kwam het bederf steeds weer terug. Zo is het ook met mensenlevens. Zolang het hart verkeerd is, heeft het geen zin om te proberen het karakter goed te maken. Steeds weer komt uit het boze hart de verontreiniging van de zonde naar boven die alles bevlekt en bezoedelt. De enige manier om een rein en nobel leven te hebben is door een rein, goed hart te hebben en dat kan alleen door inmenging van God die ons een nieuw hart heeft beloofd.
Uit: Through the Glimpses of Life’s Window
Deze week nieuw op de site
Wanneer mijn ziel in mij dreigt te bezwijken, zal ik mijn Heer gedenken. Die gedachte aan God is wellicht het beste medicijn voor mijn verwarde ziel. Er is zoveel om aan te denken als ik God bij mijn leven betrek. Een overdenking.
Lees meer
Een bewerking (en verkorting) van een verhaal geschreven door Leo Tolstoi.
Lees meer
Opname voor of na de grote verdrukking? Dit is een twistpunt in de christelijke wereld. Een van de hoekstenen van het christelijke geloof is de leer van de wederkomst van Jezus en wat in de Bijbel beschreven staat als de ‘Opname’ van de gelovigen. Wat de Bijbel erover zegt.
Lees meer
Spreuk van de week
Hij, die ons troost in al onze verdrukking, zodat wij hen kunnen troosten die in allerlei verdrukking zijn, met de vertroosting waarmee wij zelf door God getroost worden.
2 Korinthe 1:4
Als je reputatie en je karakter elkaar op een donker landweggetje zouden ontmoeten, zouden ze elkaar dan herkennen?
Onbekend
Gods gedachten, Zijn wil, Zijn liefde en Zijn oordelen zouden het huis van de mens moeten zijn. Om Zijn gedachten te denken en Zijn wil te kiezen; om te houden van alles waar Hij van houdt, Zijn oordelen uit te spreken en zo te weten dat Hij in ons en bij ons is, dat is waarlijk thuis zijn.
George MacDonald.
Iemand die recht door zee gaat hoeft zich nooit zorgen te maken dat hij niet meer terugkomt.
Onbekend
Om over na te denken
We hebben Christus net zo hard nodig in tijden van voorspoed als in tijden van duisternis, tegenspoed en depressie. Dat klinkt logisch, maar we vergeten dat gemakkelijk en soms denken we dat het geloof alleen waarde heeft voor ziekenkamers, begrafenissen en tijden van groot verdriet en beproeving. Dat het geloof als een lamp is om ‘s-nachts te schijnen, een staf om op te leunen en een liefdevolle hand om ons overeind te houden als we dreigen te struikelen. Dat het zo belangrijk niet is als alles goed gaat.
Dit is niet waar. Jezus ging zowel naar het bruiloftsfeest als naar het huis van verdriet. Zijn aanwezigheid is net zo belangrijk voor onze uren van vreugde als voor onze dagen van verdriet. Er staan op het middaguur net zoveel sterren aan de hemel als rond middernacht, hoewel we ze overdag niet kunnen zien in de schittering van de zon. Evenzogoed hebben Gods rijke beloften en zegeningen dezelfde waarde, of we nu vol blijdschap zijn of vol verdriet. We kunnen de kracht van Gods beloften wellicht minder goed zien in tijden van vreugde, maar ze zijn er wel degelijk; hun kracht straalt op ons en Gods zegeningen vallen op ons als een zachte, verfrissende regen van genade. Als we dicht bij God blijven in tijden van voorspoed, zullen ook onze tijden in het duister makkelijker te dragen zijn.
J.R. Miller
Woede is als een dief. Woede komt onverwachts binnen, wordt bestuurd door onze vijand en steelt de controle die een mens heeft over zijn eigen emoties. Satan gebruikt woede en haat om ons te verzwakken en te vernietigen, want in onze woede verliezen we niet alleen ons geduld, maar ook de mogelijkheid om logisch na te denken. En God dan? Die wordt toch ook wel eens boos, getuige zijn handelen in het Oude Testament en de verwijzingen naar de toorn van God? Dan vraag ik je: “Begint God te schreeuwen en loopt Hij rood aan, terwijl alle adertjes in Zijn nek uitpuilen? Ziet Hij alles opeens als door een waas, zodat Zijn oordeelkundigheid wordt aangetast? Verliest Hij de controle over Zijn emoties en kun je maar beter maken dat je wegkomt?” Nee, nee en nog eens nee. Het is duidelijk dat Gods toorn daar niets mee te maken heeft. Gods toorn is net zo zuiver als Zijn heiligheid. Gods woede is een volmaakte woede. Als het zover komt heeft Hij daar alle reden toe en is Zijn toorn volkomen gerechtvaardigd. Kunnen wij dat ook zeggen over onze boosheid?
Matthew Henry
Wat de wereld nodig heeft, zijn vastberaden, standvastige christenen die zich niet schamen om de Heer te belijden. Er is zoveel verwarrende religie die nauwelijks te onderscheiden is van de wegen van de grote massa, maar die geen enkele waarachtige geestelijke invloed uitstort over deze wereld.
Zolang ik me blijf houden aan bepaalde geliefde ideeën en ik mijn tijd en denken blijf opvullen met gebrekkige zaken die geen weerslag hebben op de eeuwigheid, zal mijn geloof maar weinig echte houvast bieden. Mijn Koning vraagt mij tenslotte om Hem alles te geven.
Natuuronderzoekers vertellen ons over de beschermende kleuring in het dierenrijk en hoe dieren, vogels en insecten de tinten en kleuren van hun omgeving aannemen en zo aan de aandacht van gevaarlijke roofdieren ontsnappen. Helaas lijkt het erop dat wij als christenen snel geneigd zijn om ook de kleur van onze omgeving aan te nemen om zo rustig en zonder problemen door deze wereld te kunnen stappen. Maar zou het niet beter zijn om wat meer van de hemelse kleuren van Christus te dragen en iets meer van Zijn onbevreesdheid en barmhartigheid te tonen, en iets meer van de overgave die Hij vraagt? Het zou indruk maken op de wereld en de weg naar de waarheid tonen. Dan zou ik zijn als Ruth, het Moabitische meisje, waarvan staat geschreven: “Maar Ruth bleef Naomi vasthouden en ze antwoordde: “Vraag me alsjeblieft niet om je in de steek te laten. Want waar jij heen gaat, zal ik heen gaan. En waar jij zal slapen, zal ik slapen. Jouw volk is mijn volk en jouw God is mijn God.” Laat de wereld maar lachen omdat je zo rechtlijnig bent, want de Vader heeft jou de woorden van het eeuwige leven gegeven, de redding waar ieder mens uiteindelijk naar hongert.
Alexander Smellie
Daily Light
Als je de Bijbel leest, maar de woorden niets voor je doen…
* geen goddelijke invloed op je uitoefenen,
* geen praktisch onderricht met zich meedragen,
* je geen morele kracht geven…
Dan geloof je het Woord niet echt.
De woorden van God zijn niet zomaar vage ideeën en filosofieën, maar zijn vervuld van levenskracht en vitaliteit. Ze vormen
* De bron van troost
* Het middel tot heiliging
* Komen je geest binnen als levende kennis
* Produceren vrede en liefde in het hart
* En verspreiden schoonheid en heiligheid in je karakter
en gedrag.
De leerstellingen van de Schrift zijn vol licht; en net als de stralen van de zon ondersteunen ze het leven aan de wortel van de wijnstok en brengen ze vrucht voort aan zijn takken. Dit is het hemelse licht van de waarheid dat onze levens radicaal verandert als we het licht binnenlaten.
John Angell James (1785—1859)
Klik hier voor een korte Bijbelstudie uit Daily Light
Uit het archief van Spurgeon
De sterren zingen nog steeds de lof van hun Maker; de zonde heeft hun stem niet kunnen stoppen. Alles in het machtige universum loopt in vloeiende eenheid en er is geen wanklank of valse noot te bekennen tussen de harmonieën van de sferen. De aarde zelf prijst ook nog steeds haar Maker. Het is een zuivere offerande die iedere morgen weer opstijgt in eer voor de Koning der koningen. Luister eens naar het vee dat loeit in de wei, of het zingen van de vogels, of kijk eens het vrolijke springen van de vissen en de geneugten van de dierlijke schepping? Alles is een offergave van vreugde en eer voor de Allerhoogste. Ook de bergen spreken nog steeds van gerechtigheid met hun zuivere en vlekkeloze toppen. De dalen met hun groene gras en gebladerte wuiven in eer voor de Allerhoogste en de lof van God wordt door iedere wind bezongen en weerklinkt in macht in de razende storm. De golven klappen met hun duizenden schuimende handen, terwijl ook de kleine bergbeek met zijn zachte gemurmel meeloopt in de grote mars van God. Ja, de hele aarde is nog steeds een groot orkest voor Gods lof. Zijn schepselen zingen allemaal hun unieke melodie in het eeuwige lied dat, almaar aanzwellend en almaar toenemend, naar zijn hoogtepunt komt: de voleinding van alle dingen.
Uit de schatkist van het verleden
Twee machtige legers hadden elkaar afgeslacht in een verschrikkelijk gevecht en de aarde had getrild onder de schok van het geweld. Grote beslissingen waren genomen en de geschiedenis was voor altijd veranderd.
Maar na de strijd was ik getuige van een heel andere kracht; een die veel sterker was en veel belangrijker dan het oorlogsgeweld. Opeens kwamen er zachtaardige vrouwen het slagveld op. Ze begaven zich rustig en snel onder de gewonden en stervenden met water, wijn en voedsel. Ze beurden de wanhopige mannen op zo goed als ze konden en verbonden de gewonden met vriendelijke en zorgzame handen. Er lag een goddelijker kracht in de bediening van deze engelen van troost die na de slag kwamen toen alles zo stil was, dan in de vreselijke macht van de veldslag zelf. We zijn alleen sterk als we zachtaardig zijn. Zachtmoedigheid is de kracht van God die in de wereld werkt.
J.R. Miller uit A Gentle Heart
Een glimlach…
Toen mijn broer eens voor zaken naar Japan moest, verbleef hij een paar weken in een hotel. Het was een prima hotel en hij was in het bijzonder onder de indruk van de schoonmaakster, die zijn kamer elke dag piekfijn schoonhield. Hij was echter wel bang dat zijn dure fototoestel gestolen zou worden. Dat was tenslotte een grote verleiding voor zo’n ongeciviliseerd persoon, en dus verstopte hij de camera iedere dag in een donker hoekje van zijn kast waar je nauwelijks bij kon. Maar op zekere dag vergat hij hem weg te stoppen en was zijn dure bezit bovenop het bed blijven liggen. De hele dag maakte hij zich zorgen, dat zijn prachtige camera er niet meer zou zijn. Toen hij terugkwam lag het fototoestel inderdaad niet langer op het bed. De schrik sloeg hem om het hart.
Was zijn camera gestolen? Nee hoor. De schoonmaakster had het ding weer netjes teruggelegd in de donkere uithoek van de kast waar je nauwelijks bij kon komen.
Onbekend
***
De eigenaar van een winkeltje moest eens op reis en liet zijn hulpje, Tony, voor de zaak zorgen. Op een dag kwam er een klant binnen die Tony vroeg, hem een speciale gunst te verlenen maar dat betekende dan wel dat hij iets oneerlijks moest doen.
“Dat kan ik niet doen!” zei Tony tegen de klant.
“Natuurlijk wel,” antwoordde de klant. “Je baas is toch weg. Die ziet het nooit.”
Tony keek de man strak aan en zei: “Nee meneer, mijn baas is Jezus Christus en die is nooit weg. Ik kan u echt niet van dienst zijn.”
Dat is grappig
Een politicus is iemand die een leugen zo goed kan vertellen dat de politicus tegen wie hij het heeft, wordt gedwongen net te doen alsof hij echt gelooft in de oprechtheid van de eerste politicus. De tweede politicus weet echter heel goed dat wat die eerste politicus zegt een grote leugen is, terwijl de eerste politicus op zijn beurt even zo goed weet dat de tweede politicus geen woord gelooft van wat hij zegt. Toch zullen ze allebei hun uiterste best blijven doen om de schijn te wekken dat ze elkaar geloven, wetende dat ze alle twee grote leugenaars zijn.
***
Een dominee zei aan het einde van de dienst dat hij de volgende week zou gaan preken over leugenaars. “Om te zorgen dat jullie er allemaal iets van meekrijgen, zou ik willen vragen of jullie deze week ter voorbereiding hoofdstuk 17 van het boek Markus willen lezen.”
De volgende zondag vroeg de dominee: “Ik had gevraagd of jullie hoofdstuk 17 van Markus konden lezen. Wie heeft het gedaan?”
Iedereen stak zijn hand in de lucht.
“Mooi,” zei de dominee. “Vandaag praten we over leugenaars, een onderwerp dat voor jullie erg belangrijk is, want hoofdstuk 17 in het boek Markus bestaat helemaal niet!”
