Maandag 30 september 2024
Gebed
Lieve Heer,
Geef me ogen om werkelijk te zien en oren om werkelijk te horen. U heeft me laten zien dat er licht is in de duisternis waardoor alles nieuw wordt. Ik weet nu dat er nieuw leven voortvloeit uit het lijden en dat een nieuwe aarde zich voor mij opent. Vreugde staat op mij te wachten na het verdriet dat mijn hart verjongt. Ja Heer, ik weet dat U God bent, dat U handelt, dat U liefhebt en dat U het ware Licht bent, het Leven en de Waarheid. Mensen, werk, plannen, projecten, ideeën, vergaderingen, gebouwen, schilderijen, muziek en literatuur kunnen me alleen echte vreugde en vrede geven als ik ze kan zien en horen als een weerspiegeling van uw aanwezigheid, uw glorie en uw koninkrijk. O Heer, laat me toch zo gegrepen worden door wat U me laat zien en door wat U tegen me zegt, dat Uw zien en horen mijn ware gids in het leven worden en zelfs mijn zorgen betekenis hebben.
Geeft U mij de moed om die eindeloze onwerkelijkheden en schimmige ideeën die mijn leven elke dag verstoren, te blijven ontmaskeren. Nu zie ik de waarheid nog als in een spiegel maar binnenkort, O Heer, mag ik U van aangezicht tot aangezicht zien.
Amen.
Gebed van Henri Nouwen
De leerlingen hadden de wind tegen. Ze moesten hard zwoegen om vooruit te komen. Toen Hij dat zag, kwam Hij naar hen toe. Het was inmiddels ongeveer drie uur ’s nachts. Hij liep over het meer en wilde hen voorbijgaan. Toen ze Hem op het meer zagen lopen, dachten ze dat ze een spook zagen. Ze schreeuwden van angst. Ze zagen Hem allemaal en ze waren doodsbang. Maar Hij zei tegen hen: “Rustig maar! IK BEN het, wees maar niet bang.”
Markus 6:48-50
Gezegende rust, heilige rust,
zekerheid in het diepst van mijn hart.
Dwars door de storm spreekt Jezus tot mij;
Weg zijn de golven, verdwenen de smart.
Er was eens een jongeman die boos van huis was weggelopen na een ruzie met zijn vader. Hij had het zo gehad met zijn ouders dat hij niet meer terugging.
Na vele jaren kwam zijn vader te overlijden en keerde de zoon terug naar huis, waar hij met warmte begroet werd. De dag kwam waarop het testament werd voorgelezen en alle overgebleven familieleden waren vergaderd in de kamer van de notaris. Het testament begon met een uitgebreid verslag van de pijn die de zoon de vader en moeder had aangedaan en zijn opstandige houding werd tot in details doorgesproken.
Dat nam de zoon niet. Hij sprong woedend op, greep zijn jas en rende het kantoor uit zonder verder te luisteren en hij wilde niets meer met zijn familie te maken hebben.
Jaren later, toen hij oud en gebrekkig was geworden, kwam hij toevallig een van zijn broers tegen die hem vertelde dat hun vader hem een klein fortuin had nagelaten, maar daar had hij niets aan gehad. Door zijn opstandige houding was hij die erfenis misgelopen. Jarenlang had hij geworsteld in armoede omdat hij niet bereid was geweest het hele testament te beluisteren.
Zo gaat het ook vaak bij het lezen van de Bijbel. Mensen werpen het boek boos in een hoek zonder het hele verhaal te kennen. De Bijbel spreekt inderdaad over zonde en over het ‘loon der zonde’; de dood. Maar de Bijbel gaat verder en spreekt ook over het geschenk dat God heeft klaarstaan voor eenieder die zich tot Hem keert: vergeving en eeuwig leven.
Deze week nieuw op de site
Er was eens een moeder die haar kleine zoontje dat pas zelf begonnen was met pianolessen, meenam naar een concert van de wereldberoemde pianist Jan Paderewski. Maar die avond zou heel anders verlopen dan ze verwacht hadden…
Lees hier verder
Nu, vele jaren na de dood van mijn vader, realiseer ik me wat een juweel van een vader ik eigenlijk had. Toen hij er nog was waardeerde ik hem niet zo erg. Ik nam het als vanzelfsprekend aan dat vaders zo lief en opofferend waren en zijn overtuiging respecteerde ik niet. In plaats daarvan kleineerde ik hem vaak.
Lees hier verder
Toen ik tweeëntwintig was werd ik gekozen tot Miss Florida en ik werd natuurlijk een bekendheid in mijn geboorteplaats. Het was een heerlijke tijd, want nu kende iedereen me. Ik was voortdurend het middelpunt van de belangstelling.
Lees hier verder
Deze nieuwsbrief op de site lezen
Spreuk van de week
Hoe meer we God de ruimte geven om in ons te werken, des te meer we onszelf worden. Is dat niet tegenstrijdig? Nee, want God heeft ons geschapen. Hij heeft ons uitgevonden en al die verschillende persoonlijkheden bedacht. Pas als ik tot Christus kom, als ik mezelf opgeef en Zijn persoonlijkheid aanneem begin ik een echte persoonlijkheid te krijgen.
C. S. Lewis
We hoeven niet in de ruimte te schreeuwen naar een afwezige God. Hij is dichterbij dan onze eigen ziel en begrijpelijker dan onze intiemste gedachten.
A.W. Tozer
God houdt niet van ons omdat wij zo waardevol zijn. Wij zijn echter waardevol omdat God van ons houdt.
Onbekend
Probeer niet om het geloof bij jezelf op te wekken. Hoe diep je ook in je hart op zoek gaat naar het geloof, je zult het er niet vinden. Haal je ogen van je eigen hart af en kijk in het liefdevolle gezicht van Christus.
Andrew Murray
Om over na te denken
Wat is het fijn om te kunnen leunen op iemand van wie we houden. Hoe heerlijk als er iemand is naar wie we toe kunnen gaan voor steun en op wiens wijsheid we zonder aarzelen kunnen vertrouwen. Is dat niet precies wie God voor ons is?
Hoe onuitsprekelijk de zegening, hoe groot het voorrecht en hoe gelukkig de mens die zijn toevlucht zoekt bij onze Vader, Verlosser, Broeder en Vriend en op Hem wacht.
* Wij wachten op de beweging van Zijn wolkkolom;
* Wij wachten op Zijn onuitputtelijke voorzienigheid;
* Wij wachten op de troost van Zijn onveranderlijke liefde;
* Wij wachten op de vervulling van Zijn belofte.
O, wat heerlijk om bij Hem neer te knielen en te wachten op Zijn leiding. Er bestaat geen meer bevoorrechte plaats voor de ziel dan die van volledige overgave. Wanneer de menselijke arm niet kan ondersteunen, het geschapen hart te weinig lief kan hebben; wanneer aardse hulpmiddelen het begeven en genegenheid bij ons is weggevlucht; wanneer het vat met meel bijna tot op de bodem geleegd lijkt en de kruik met olie zijn laatste druppel distilleert, dan is God nabij. Om dan uit te roepen: “Mijn ziel, wacht alleen op God, mijn verwachting is van Hem,” is een wonderlijk voorrecht dat ons hart doet zingen van vreugde.
Dat zijn de momenten waarop we opgesloten zijn met alleen de oneindigheid en wij rusten in de overtuiging: ‘Onze hulp komt van de Heer en van niets en niemand anders.’
O, heb toch vertrouwen in God! Op het moment dat de ziel gelovig op Hem durft te leunen is ze niet langer de speelbal van elke wind en golf van omstandigheden en twijfel, maar valt haar anker op het stevige en onwrikbare fundament van de Goddelijkheid!
Octavius Winslow
***
Al zal de vijgenboom niet bloeien, al zal de wijnstok niets voortbrengen, al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen, al zal er geen koren op de akkers staan, al zal er geen schaap meer in de kooien zijn en geen rund meer binnen de omheining – toch zal ik juichen voor de HEER, jubelen voor de God die mij redt.
Habakuk 3:17-18
Daily Light
Er was eens een toerist die Schotland wilde ontdekken en dus kocht hij een luxe reisgids die de mooiste plekjes en de beste wandelroutes in groot detail weergaven. Er stonden afbeeldingen van alle planten en bloemen en de beste rustplaatsen werden er uitgebreid in beschreven. En zo begon de toerist zijn wandeling, maar hij ging zo op in zijn reisgids dat hij niets van de werkelijke schoonheid zag die zich voor hem uitstrekte.
Wat een domme man, denken we dan snel, maar wees eens eerlijk, lezen we niet allemaal van tijd tot tijd de Bijbel op die manier? Het Woord zou een springplank moeten zijn om ons de groene, grazige weiden te laten ontdekken en ons te helpen om tot rust te komen aan de oevers van de stille wateren. Maar wij laten het woord niet binnen en blijven hangen in details. En dan, na een tijd in de Bijbel te hebben gelezen, slaan we het boek dicht en voelen we ons nog net zo ver van God verwijderd als toen we met onze studie begonnen. Ons grote doel is om de ware God te leren kennen, om meer op Christus te gaan lijken en om de Heilige Geest door ons leven te laten waaien. Zo zou het moeten zijn. Dan zullen de geïnspireerde pagina’s van het Woord gaan leven en zinderen en gloeien van de aanwezigheid van God.
Naar een artikel van J.H. Jowitt
Klik hier voor een korte Bijbelstudie uit Daily Light
Uit het archief van Spurgeon
Als we niet van de Bijbel houden, houden we zeker niet van de God die ons de Bijbel heeft gegeven; maar als we wel van God houden, zal geen enkel ander boek in de hele wereld ons beter lijken. Als God spreekt, is het een genot voor onze oren en horen we maar wat graag wat Hij zegt. In andere boeken zit een kern van waarheid, maar helaas ook altijd een stukje dwaling. Afgezien van de Bijbel bevat het beste boek dat ooit is geschreven nog steeds fouten, omdat het door mensen is geschreven. Het is niet mogelijk voor feilbare mensen om onfeilbare boeken te schrijven. Op de een of andere manier wijken we altijd ergens af van het nauwe pad. De meest vaardige schrijver houdt zich niet altijd aan de haarlijn van de waarheid die moeilijker te betreden is dan de rand van een scheermes. Maar de Heilige Schrift vergist zich nooit.
Uit de schatkist van het verleden
Op een dag haalde moeder Teresa een vrouw van de straten van Calcutta. Ze zat onder de zweren die wemelden van de insecten. Moeder Teresa maakte de zweren schoon en verbond ze terwijl de vrouw constant aan het gillen was en tegen haar vloekte en haar uitschold.
Maar uiteindelijk vroeg de vrouw: “Zuster, waarom doet u dit? Niet iedereen gedraagt zich zoals u. Wie heeft het u geleerd?”
Moeder Teresa antwoordde: “Mijn God heeft het me geleerd.”
De vrouw zei dat ze die God wel wilde leren kennen.
Moeder Teresa kuste haar op het voorhoofd en zei: “Je kent mijn God wel; mijn God heet liefde.
Verteld door Pater Tommy Lane
Een glimlach…
Een uitgeputte moeder kwam eens terug van het boodschappen doen.
Bij de keukendeur wachtte haar zoontje van acht haar al op. Hij stond te popelen van ongeduld om haar te vertellen wat zijn kleine broertje had gedaan.
“Toen ik buiten speelde en papa even weg moest, heeft Tonnie op de muur geschreven! Precies op het nieuwe behang in de huiskamer,” zei hij met een heilig stemmetje. “Ik heb al tegen hem gezegd dat je heel erg boos zou worden.”
Moeder kreunde en fronste haar wenkbrauwen. Het nieuwe behang? De schrik sloeg haar om het hart.
“Waar is-ie nu?” zei ze gefrustreerd terwijl ze van binnen begon te koken.
Hij vertelde het haar en ze struinde vastberaden naar de kast waar Tonnie zich had verstopt. Ze zou die kleine schavuit wel eens mores leren. Hoe kon hij dat nou doen? Ze riep hem met voor- en achternaam terwijl ze zijn kamertje binnenmarcheerde.
Hij zat te trillen van angst; hij wist al wat hem boven het hoofd hing!
Ze schold hem flink uit en klaagde over het dure behang waar ze zo lang voor gespaard hadden.
Begreep hij dan niet dat het geld en tijd kostte om alles te repareren? Hoe langer ze aan het schelden was, des te kwader ze werd.
Toen beende ze de kamer weer uit en besloot ze om de schade in de huiskamer eens op te nemen.
Maar wat was dat? Wat stond daar op de muur?
De tranen sprongen haar in de ogen. Er stond een boodschap geschreven die omgeven was door een groot, rood hart.
Er stond: “Ik hou van mama”.
Ze hebben het behang nooit gerepareerd. Er werd zelfs een leeg portretlijstje omheen gehangen en het ziet er nu nog steeds zo uit als op de dag dat ze het voor het eerst zag. Om hen eraan te herinneren altijd te kijken naar de tekening op de muur.
Onbekend
Dat is grappig
Het dochtertje van zes wees met haar vingertje naar het grote, stoffige boek dat altijd op het tafeltje naast de open haard lag, maar door niemand werd gelezen of zelfs maar werd aangeraakt. “Van wie is dat boek toch, mamma?”
Haar moeder schrok een beetje van haar dochters vraag en antwoordde: “Waarom vraag je dat, schat? Weet je dan niet dat dat Gods boek is?”
“Gods boek?” antwoordde het meisje verbaasd. “Maar waarom hebben wij het dan? We mogen toch geen dingen van anderen hebben?”
“Welnee, lieverd,” antwoordde moeder zalvend. “God heeft ons dit boek gegeven zodat we ervan kunnen leren.”
Daar begreep het kind niets van. Ze schudde beslist haar hoofdje en zei: “Denk je niet, mamma, dat we het maar beter aan Hem terug kunnen geven? Jullie lezen het nooit. Als we het aan Hem teruggeven, kan Hij het misschien nog aan iemand anders geven.”
