Maandag 3 juli 2023
Gebed
Heer, ik vroeg U om kracht zodat ik kon presteren; U maakte me zwak opdat ik zou gehoorzamen.
Ik vroeg U om gezondheid zodat ik grote dingen kon doen; Ik kreeg genade opdat ik betere dingen zou doen.
Ik vroeg U om rijkdom opdat ik gelukkig zou zijn; Ik kreeg armoede opdat ik wijsheid zou leren.
Ik vroeg om macht opdat ik de lof van de mensen zou hebben; Ik kreeg zwakheid opdat ik de nood voor Uw liefde zou voelen.
Heer, ik kreeg eigenlijk niets waar ik om vroeg en op hoopte, maar mijn gebed is volledig verhoord.
Dank U, Vader.
***
Want het woord van God is vol leven en kracht. En het is scherper dan het scherpste zwaard. Het dringt zó diep in ons door, dat het ziel en geest van elkaar kan scheiden. Het laat ons zien wat er in ons is, al zit het nóg zo diep verborgen.
Hebreeën 4:12
Er was eens een gevangene waar zelfs de andere gevangenen doodsbang voor waren. Voor het minst of geringste sloeg hij erop los en iedereen was ervan overtuigd dat er geen hoop meer voor hem was. De man had niet eens een geweten. De gevangenispredikant had hem verschillende keren aangesproken in de hoop hem te helpen, maar had geen resultaat gehad. De man raasde en tierde, sloeg en spuugde en was een hopeloos geval.
Op zekere dag wilde de boef een bepaald boek lezen, maar omdat het niet in de gevangenisbibliotheek stond, wees de aalmoezenier naar de Bijbel en zei: “Heb je dit boek ooit gelezen?” De misdadiger gaf geen antwoord maar keek de goede man aan alsof hij hem wilde vermoorden. Toen de gevangenispredikant zijn vraag herhaalde en hem vertelde dat hij het zeker de moeite waard zou vinden, antwoordde de gevangene: “Als je eens wist wie ik werkelijk ben, zou je me dit niet vragen. Wat moet ik met dat boek?”
De gevangenispredikant antwoordde: “Ik heb van alles over je gelezen en daarom denk ik dat de Bijbel juist het boek voor jou is.”
“Onzin,” schreeuwde de gevangene met overslaande stem. “Het zou me geen goed doen, Ik heb geen gevoel.” Hij balde zijn vuist en sloeg er hard mee op de ijzeren deur van zijn cel. “Mijn hart is zo hard als dat ijzer hier; er is niets in een boek dat mijn hart ooit zal raken.”
“Je hebt waarschijnlijk gelijk,” antwoordde de predikant. “Maar wat als je een heel nieuw hart zou kunnen krijgen met nieuwe gevoelens en verlangens? Wellicht zou dit boek je dan wel raken.”
“Wat is dat nou voor kletspraat,” zei de gevangene. “Wat bedoel je? Niemand kan mij een nieuw hart geven.”
“Dacht je dat?” antwoordde de gevangenispredikant zacht en opende zijn bijbeltje. Toen hij gevonden had wat hij zocht, las hij: “Een nieuw hart zal ik u geven en een nieuwe geest zal ik in u leggen” (Ezechiël 36:26).
De woorden raakten de gevangene diep. “Een nieuw hart? En dat staat in de Bijbel? Je neemt me in de maling. Dat wil ik zelf wel eens lezen.” Hij graaide het bijbeltje uit de handen van de gevangenispredikant en las de woorden voor zichzelf. Ja, daar stond het inderdaad. Het Woord sloeg bij de man in als een bom.
Vanaf dat moment ging het snel en werd het wilde beest getemd.
Later zou hij met stralende ogen zeggen: “Ik had nooit gedroomd dat zoiets moois werkelijk bestaat. Hoe is het mogelijk dat God op zo’n manier tot mij zou spreken? Hij heeft mij een nieuw hart gegeven; en dat is een waar wonder van barmhartigheid. Het Woord van God heeft tot mij gesproken op een manier waarop niemand ooit tot mij sprak. Ik heb een nieuw hart en een nieuwe natuur.”
Deze week nieuw op de site
Ben je op zoek naar de sleutel tot vreugde en een godvrezend leven? Zo moeilijk is dat niet en die groene, grazige weiden vlak bij de stille wateren zijn voor iedereen toegankelijk.
Lees meer.
Dit een mooie wereld? Als er in deze wereld één zot die denkt te weten hoe het zit, de macht grijpt; dan staan er direct honderdduizend mannen klaar om te vechten tegen honderdduizend andere mannen. Nee, dit lijkt in niets op een mooie wereld. En toch… Gods onzichtbare plan wordt stil en achter de schermen tot vervulling gebracht. Weldra zullen alle dingen nieuw zijn.
Lees meer
Ik was aan het denken wat een enorm verschil het maakt in iemands leven als hij de Redder kent en geloof heeft wanneer de stormen van het leven losbarsten. Niemand blijft verschoond van problemen en moeilijkheden, maar de mens die op Jezus vertrouwt gaat er wel heel anders mee om. Een overdenking van D.L. Moody.
Lees meer
Spreuk van de week
Als je geen vreugde ervaart in je geloof, kan het niet anders dan dat er ergens een lek in je christendom zit.
Billy Sunday
Jezus zei: Volg mij, want ik ben de weg, de waarheid en het leven. Zonder de weg is er nergens waar je naar toe kunt gaan; zonder de waarheid is er geen werkelijk weten; zonder het leven is er geen bestaan.
Thomas à Kempis
Ik ben tot de trieste conclusie gekomen dat er bijna niets is dat mensen niet verkiezen boven God. Of het nu gaat om een lastig zakelijk detail, een bezigheid die zelfs schadelijk is voor de gezondheid, of een tijdsbesteding die men liever voor iedereen verborgen houdt. Alles liever dan God. Alles beter dan in Zijn licht te staan en daar Zijn stem te horen. Zo zei een dame tegen mij terwijl we door de bergen wandelden: “Het is hier zo akelig stil. Ik word er gewoon bang van.”
François Fénélon
Om over na te denken
Het is bijna een gewoonte dat mensen midden in een beproeving niet aan de liefde van God denken, behalve om te concluderen dat Hij vergeten is, genadig te zijn. Later zien we dan dat wij het weer verkeerd hadden want alles kwam uiteindelijk toch op zijn pootjes terecht.
God houdt altijd de wacht, zowel in de duisternis als in het licht. Het leven is als een reis op een schip. Sommige reizigers gaan daar beter mee om dan anderen, maar dat maakt voor de kapitein van het schip niets uit. Die is bezorgd voor het leven en de veiligheid van iedere, afzonderlijke reiziger.
Stel je eens voor dat jij zo ziek als een hond in je hut ligt tijdens een storm; je geeft de kapitein er toch de schuld niet van dat de zee zo ruw en onstuimig is? De kapitein houdt het roer stevig vast en je weet zeker dat zijn waakzaamheid tijdens de storm niet verslapt. Sterker nog, hij is nog meer bezig met de veiligheid van de passagiers dan bij een kalme zee. God waakt over jouw ziel op al haar reizen door het leven. Geen enkele storm kan jouw veiligheid in gevaar brengen als je op Hem vertrouwt.
Maar je zult schipbreuk lijden als je in tijden van storm de controle over je leven uit Zijn handen neemt. Natuurlijk is een leven van geloof niet altijd gemakkelijk en het is moeilijk om je ongeduld in het midden van de storm te beteugelen. Maar die inspanning moet je leveren. Het is rampzalig als we in de stormen van het leven ons geloof in de Kapitein verliezen.
Bates
***
Veel mensen hebben overal een mening over. Ideeën die ze hier en daar hebben opgepikt en die naar hen toe zijn geblazen als stofresten en die nu verstrengeld zitten in hun haar, bepalen wat ze over dit of dat denken. Maar het zijn niet hun eigen ideeën, maar behoren de gemeenschap toe. Denk daar eens over na. Niets is echt van ons als het geen diepe overtuiging betreft die leeft in ons hart. Overtuiging is datgene waarin we geworteld en gegrond zijn en van waaruit we leven. Zo moet ook het geloof in God een persoonlijke relatie betreffen. Er bestaat een gemeenschappelijke kennis die gevoed wordt door de algehele visie van de wereld rondom ons. Maar over die kennis heb ik het niet. Ik wil het graag hebben over de diepe kennis, een persoonlijke overtuiging, die alleen te krijgen is bij God; de persoonlijke kennis die je ziel heeft van Zijn aanwezigheid en Zijn plan voor je leven. Die kennis komt niet zomaar binnenwaaien en het is zeker de overtuiging niet van het merendeel van de wereld.
James Parsons
Uit het archief van Spurgeon
In Mattheüs 28:20 vertelt Jezus ons het Goede Nieuws. “Zie, Ik ben altijd bij jullie.”
Wat een zegen en hoe goed is het dat er Eén is die altijd dezelfde blijft en die altijd bij je zal zijn. Wat fijn is het om te weten dat er één stabiele rots is te midden van de golven van de levenszee, waar wij altijd op kunnen klimmen. O mijn ziel, stel je genegenheid niet op roestende, mottige, rottende schatten, maar stel je hart in op Hem die ons eeuwig trouw blijft. Bouw je huis niet op het bewegende drijfzand van een bedrieglijke wereld, maar vestig je hoop op deze rots die, te midden van zware regen en bulderende overstromingen, onwrikbaar zal blijven staan om ons een veilig onderkomen te verschaffen. Vertrouw al je zorgen toe aan Hem die nooit van je weggenomen kan worden, en die je nooit zal verlaten. Jezus Christus, dezelfde gisteren en vandaag en tot in eeuwigheid. “Voorwaar, Ik ben met je al de dagen tot aan het einde toe.”
Spurgeon in Christian Classics
Uit de schatkist van het verleden
Heb medelijden met de levens van mensen die het geloof verworpen hebben en zonder echte hoop leven. Ongelovigen kunnen spotten en lachen om de dwaasheid van de prediking van het Evangelie, maar wat is het levensanker voor hen die Christus afwijzen en geloven in de leugen dat er geen God, geen hemel en geen plan is? Denk hierbij eens aan de volgende uitspraak van Bertrand Russell (1872-1970), een van ’s werelds meest vooraanstaande atheïsten die wanhopig verlangde naar vreugde en hoop, maar deze nooit vond:
“Het leven van de mens is een lange mars door de nacht, omringd door onzichtbare vijanden, gekweld door vermoeidheid en pijn, op weg naar een doel dat weinigen kunnen hopen te bereiken en waar niemand lang kan blijven. Eén voor één verdwijnen onze kameraden uit ons zicht, gegrepen door de stille bevelen van de almachtige dood. Kort en machteloos is het leven van de mens. Op hem en zijn hele ras valt de langzame, zekere ondergang, meedogenloos en donker.
Deze almachtige materie, die blind is voor goed en kwaad, en roekeloos in het vernietigen, rolt maar verder en verder op zijn meedogenloze weg naar niets. Voor de mens, vandaag veroordeeld om te zien hoe hij zijn dierbaren zal verliezen en die morgen veroordeeld wordt om zelf door de poorten van de duistere dood te moeten gaan, rest slechts het koesteren van het moment voordat de klap van de dood ook op hem valt.”
Bertrand Russell
Dat is grappig
Een jonge Schotse predikant woonde meer dan zeven kilometer stroomopwaarts van zijn kerk en dat maakte het er in de winter niet makkelijker op. Op zekere zondag maakte de sneeuw de weg onbegaanbaar, maar gelukkig was de rivier langs zijn huis bevroren en kon hij het heiligdom schaatsend bereiken. Maar dat werd hem door een aantal snibbige en stoffige ouderlingen niet in dank afgenomen en hij werd voor de balie van zijn pastoraat gesleept. Hij had tenslotte de sabbat overtreden. “Maar,” stamelde de predikant verrast, “dit was de enige manier om op tijd te kunnen preken.”
“Daar gaat het niet om,” bitste een van de ouderlingen. “Maar waar het om gaat en dat is de dringende vraag die wij u willen stellen: ‘Hebt u, of hebt u niet genoten van het schaatsen?’”
***
Iemand die te gast was in een landhuis en op een ochtend naar beneden kwam om te ontbijten, werd daar opgewacht door het kind des huizes. Het kereltje liep met stralende oogjes op hem af, legde zijn hand in de hand van de gast en zei toen met een hemelse glimlach: “Ik ben nu uw vriend mijnheer. Gisterenavond, voordat ik ging slapen heb ik voor u gebeden.”
Onbekend
