Maandag 17 februari 2025
Gebed
Spreek in uw hart wanneer u op uw slaapplaats ligt, en wees stil. Psalm 4:5
Helpt U mij om stil te worden Heer… Leert U mij wat het betekent om tot rust te komen in Uw aanwezigheid. En dan te blijven zitten in die rust, onder Uw vleugelen zodat Uw Geest mij kan aanraken. Leert U mij hoe ik Uw woorden moet overdenken zodat ik er kracht uit kan putten en daadwerkelijk gesterkt kan worden.
Ik moet leren om lang genoeg te blijven zitten zodat Uw Geest de kans heeft om mij te genezen en te vernieuwen.
Laat U mij zien waarom ik die stilte en rust zo hard nodig heb.
Wilt U mij helpen? Overtuigt U mij er alstublieft van dat het beter is om aan Uw voeten te zitten dan om die grote werken te doen. Dat het beter is om Uw hand vast te houden en te luisteren naar Uw woorden dan te proberen de wereld te veranderen in mijn eigen kracht, naar mijn eigen inzicht.
Ik vergeet het zo gemakkelijk Heer, daarom heb ik U zo hard nodig.
Verbind mij dus met U. Ik wil aan U vastgeketend zijn zodat ik nergens heen kan zonder Uw Geest; helpt U mij om bereid te zijn de offers te maken die nodig zijn om werkelijk stil te worden. In Uw aanwezigheid ben ik werkelijk gelukkig. Houdt U mij dus stevig vast in Uw hemelse rust.
Amen
God zal mijn veld niet braak laten rusten
De ploegschaar is scherp,
De hoeven van de os zijn zwaar
En alles doet pijn.
Maar Hem die mijn veld soms zo onbegrijpelijk kuste
Vraag ik steeds om toch weer verder te gaan
Want een braakliggend veld,
Daar heeft niemand wat aan
Hij wil het mijne toch ook niet braak laten liggen.
Karle Wilson Baker
Er is een verhaal over een weduwe in de Schotse Hooglanden, wier dochter, haar enige kind, hun huis had verlaten en in een poging geluk te vinden was weggezakt in de modder van de zonde.
De moeder kon alleen maar bidden voor haar geliefde zwerfster, ze hield nooit op haar dochter bij God te brengen en voor haar in gebed te strijden.
En eindelijk na vele jaren, op een donkere nacht kwam het verloren schaap thuis. Ze sloop naar de deur van het huisje van haar moeder en zag dat die niet op slot zat. Aarzelend stapte ze naar binnen en zag daar haar moeder aan tafel zitten, diep verzonken in gebed. Wat een vreugde toen de moeder zag wie er binnengekomen was. Toen de begroeting voorbij was, zei het meisje: “Moeder, waarom is je deur open? Het is laat en gevaarlijk.”
“De moeder antwoordde: “Sinds jij weg bent, mijn kind, is de deur van mijn huisje dag en nacht niet meer op slot geweest. Ik heb God gebeden om je thuis te brengen en ik heb de deur altijd opengelaten zodat je, wanneer je ook mocht komen, zou weten dat je welkom was en meteen naar binnen kon gaan.”
Zo is het ook met Christus, de “deur” van Gods liefde. Dit is een deur die gemakkelijk te openen is; hij is nooit op slot. Christus houdt ervan om verlorenen toe te laten tot de zegeningen van Zijn Vader. Niemand die naar Hem toe sluipt, hoe schuchter ook en met wat voor zonde dan ook, zal worden weggestuurd.
De Bijbel vertelt ons dat toen de duif terugkwam naar de ark na haar zoektocht naar land, Noach zijn hand uitstak en de vermoeide vogel naar binnen loodste. Dat is de manier van Christus wanneer een ziel, vermoeid en zwak, naar het venster van zijn liefde vliegt. Met een oneindig zachte hand trekt Hij hem naar binnen in de veiligheid van Zijn aanwezigheid.
Uit: Glimpses through the Window of Life
Deze week nieuw op de site
En toen zag ik de hemel zoals die werkelijk is. Toen begreep ik dat het de plaats is waar Gods kinderen werkelijk thuis zullen zijn. Toen begreep ik dat het aardse lijden nooit ofte nimmer opweegt tegen de glorie die zal worden geopenbaard aan Gods geliefde kinderen.
Lees meer
Ik had gebeden dat mijn zoontje al vroeg een hechte, persoonlijke band zou krijgen met Jezus, want het was me opgevallen dat jonge kinderen veel geloof hebben en er zo natuurlijk mee omgaan. Ik bad dat hij Jezus niet alleen zou leren kennen als zijn Redder, maar vooral als die goede persoonlijke Vriend…
Lees meer
Welke woorden Jezus zal spreken op die geweldige dag, als ook wij de rivier zijn overgestoken en in het hemelrijk zijn aangekomen, is ons natuurlijk niet bekend. Wel mogen we rusten in het vertrouwen dat de ogen van de Koning der koningen vervuld zullen zijn van liefde en mededogen.
Lees meer
Spreuk van de week
Amsterdam is een plaats. Londen is ook een plaats, net als Chicago en Berlijn. En dat is met de hemel niet anders. Het is een plaats. Wellicht niet te vergelijken met de schreeuwerige, vuile krochten van deze wereld, maar het is wel degelijk een plaats; een waar God Zijn kinderen huisvesting geeft.
Onbekend
De schijnbare rust van een zondaar heeft niets te maken met de kennis van zijn geluk, maar alles met de grote onwetendheid van het gevaar waarin hij zich bevindt.
Onbekend
Als wij geen rust in ons hart hebben zal schijnbare welvaart niet veel meer voor ons doen dan een gouden schoen voor een zieke, geïnfecteerde voet.
John Bunyan
Een goede hond begint te grommen en staat klaar om in te grijpen als iemand zijn baas lastigvalt. Ik zou een lafaard zijn als het Evangelie van Jezus Christus wordt aangevallen en ik me angstig en stilletjes terugtrek met mijn staart tussen de benen, zonder te grommen en in actie te komen, mocht dat nodig zijn.
Johannes Calvijn
Iemand die altijd maar de lieve vrede probeert te bewaren en vooral geen moeilijkheden wil veroorzaken is als iemand die een krokodil aan het voeren is in de hoop dat hij hem het laatst zal opeten.
Winston Churchill
Om over na te denken
God helpt ons niet als we het nog niet echt nodig hebben. Hij opent geen deuren als wij nog niet eens in de buurt van die deuren zijn aangekomen. Hij ruimt geen obstakels op als we ze nog niet bereikt hebben. Maar als de nood aan de man komt, dan gaat Hij aan het werk. Dan staat God klaar om het wonder te doen.
Dit is een belangrijk geestelijk principe, maar het is wel iets dat we nog weleens vergeten. Zo komt het dat heel wat mensen zich voortdurend zorgen maken over moeilijkheden die ze ergens in de verre toekomst verwachten.
Maar God vraagt van ons om Hem vandaag te vertrouwen en de toekomst aan Hem over te laten. Daar hebben we vaak moeite mee, want wij verwachten van God dat Hij ons een zonnige toekomst binnenleidt en de weg voor ons effent en netjes met alle eventuele problemen afrekent, lang voordat wij bij de problemen aankomen. Zo werkt God dus niet. Hij wil ons stap voor stap leiden en verwacht van ons dat wij Hem vertrouwen en in Hem rusten. Hij rekent pas af met de moeilijkheden op het moment dat we er mee te maken krijgen.
Zo is ook de dood een bron van onrust en angst in het leven van veel mensen. Die mensen vrezen de dood en maken zich er druk over.
‘Stel je voor dat het morgen gebeurt? Wat zal er gebeuren met de mensen die ik achterlaat? Ben ik er wel klaar voor?’
Natuurlijk ben je er nog niet klaar voor. Je bent toch nog niet bij die poort aangekomen? Genade wordt je nooit gegeven voordat je hem nodig hebt. Die komt pas als het gevecht begonnen is en geen moment eerder.
Naar een artikel van J.R. Miller 
Corrie Ten Boom vroeg eens aan haar vader hoe het was om dood te gaan, omdat ze zich daar als klein kind zorgen over maakte.
“Wanneer koop ik een treinkaartje om naar Amsterdam te gaan, Corrie?” vroeg vader haar. “Koop ik dat kaartje twee maanden van tevoren, of pas als ik naar Amsterdam moet?”
Toen werd het Corrie duidelijk dat ze zich nooit zorgen hoefde te maken over de problemen waar we ergens in de verre toekomst mee geconfronteerd zouden kunnen worden. God geeft ons de kracht voor het moment.
Iedereen heeft rust nodig. Ook als je een moeilijke periode doormaakt of als je zaak niet goed draait, als je familieproblemen hebt of als het je financieel niet voor de wind gaat. Je kunt niet zonder rust. Sterker nog, juist in moeilijke tijden is rust onontbeerlijk. Rust, zelfs te midden van de storm. Als je dit onderschat is het vrijwel zeker dat je er tenslotte onderdoor zult gaan. Het woord dat in de Bijbel veelal voor ‘rust’ wordt gebruikt komt van het Griekse woord Anesis, wat zoveel betekent als ontspanning, geen stress, opluchting.
Een bijbelgeleerde schrijft in zijn commentaar over Anesis dat het woord in de oudheid ook gebruikt werd als de strakgespannen snaren van een muziekinstrument ontspannen werden, of bij een boog, waarbij we kunnen denken aan de uitdrukking: de boog kan niet altijd gespannen zijn. Paulus gebruikt het woord in zijn preek aan de gelovigen in Thessaloniki. Deze gelovigen stonden onder grote stress door de voortdurende geloofsvervolging, maar Paulus probeert hen ervan te overtuigen dat rust en ontspanning juist in hun situatie absoluut noodzakelijk zijn. Een wat vrijere vertaling van 2 Tessalonicenzen 1:7 zou kunnen zijn: “En aan jullie die dagelijks staan blootgesteld aan zware moeilijkheden zeg ik je dat het broodnodig is om rust te nemen en je te ontspannen.”
Me ontspannen? Terwijl ik middenin de strijd zit? Ik kan me nu echt geen rustperiode veroorloven. Misschien dat je het zelfs wel onverantwoordelijk vindt om je even terug te trekken. Maar de Schepper die ons gemaakt heeft weet beter wat wij nodig hebben om goed te kunnen functioneren. En vergeet niet dat God zelf rust nam op de zevende dag. Zet je zorgen dus maar liever even opzij. Laat je door God inspireren met frisse kracht en nieuwe moed. Rust uit en neem de tijd om te genieten van de mooie dingen in het leven.
Rick Renner
Daily Light
Door Thomas Watson 1620-1686
Een godvruchtig mens, wat is dat eigenlijk?
Zo’n mens is een liefhebber van het Woord van God, want Christus is de fontein van levend water en het Woord is de gouden leiding waardoor het stroomt!
* Het Woord is de akker waar de Parel van de Grote Prijs verborgen is.
* Het hart van een godvruchtig mens is de bibliotheek waarin het Woord van God bewaard wordt; het woont rijkelijk in hem.
* Een godvruchtig mens mediteert vaak over het Woord van God. Hij denkt niet zo nu en dan over het Woord als het hem uitkomt, maar zo’n mens laat zijn geest weken in de Schrift. Door te mediteren zuigt hij honing van deze zoete bloem op en herkauwt hij heilige waarheden in zijn geest.
* Een godvruchtig mens geniet van het Woord van God. Het is zijn ontspanning. En hoe kan het ook anders? Al zijn eeuwige hoop ligt erin vervat. Heeft een zoon er geen plezier in om het testament van zijn vader te lezen, waarin hij hem zijn bezittingen nalaat?
* Een godvruchtig mens verbergt het Woord van God zoals iemand een schat verbergt, zodat deze niet gestolen wordt. Het Woord is het juweel; het hart is de kluis waarin het moet worden opgeborgen. Velen verbergen het Woord in hun geheugen – maar niet in hun hart. En waarom zouden we het woord in ons hart sluiten? Omdat het ons beschermt tegen de verkeerde weg. Zoals een mens een tegengif bij zich draagt als hij in de buurt van een besmette plaats komt, zo draagt een godvruchtig mens het Woord in zijn hart als een geestelijk tegengif om hem te behoeden voor de besmetting van de zonde. Waarom zijn zovelen vergiftigd met dwaling of met morele ondeugd? Het antwoord is eenvoudig. Omdat ze het Woord niet als een heilig tegengif in hun hart hebben verborgen!
Houden we echt van het Woord?
Wanneer we richting nodig hebben, raadplegen we dan dit heilige orakel?
Als we merken dat de verleiding sterk is, maken we dan gebruik van dit ‘zwaard van de Geest’ om hem neer te slaan?
Als we troosteloos zijn, gaan we dan naar deze fles met het water des levens voor troost?
Dan zijn we liefhebbers van het Woord en straalt het licht van Christus uit onze ogen.
Klik hier voor een korte Bijbelstudie
Uit de schatkist van het verleden
Tijdens een furieuze storm in 1894 kwam er eens een noodsignaal van een schip dat zo’n tien kilometer uit de Amerikaanse kust lag. De kapitein van de kustwacht, Pat Etheridge, gaf het bevel aan zijn mannen om zich direct klaar te maken om uit te varen en hulp te bieden.
“Maar kapitein,” sprak een van de bemanningsleden onzeker, “Als wij in dit weer uitvaren, komen we misschien nooit meer terug!”
Toen sprak de kapitein de woorden die hem beroemd zouden maken:
“In het lesboek van de kustwacht staat van alles geschreven over het redden van mensen, maar er staat om de dooie dood niets in over terugkeren.”
Die bewuste avond redde hij negen mensen van een zekere dood en keerde bovendien ook nog veilig terug.
Zo vraagt God ook van ons om uit te varen in deze wereld om Zijn licht en redding te brengen in plaatsen waar het stormt en op momenten die ons niet altijd het beste uitkomen. Hoe die missie afloopt is Gods zorg, niet de onze. Van ons vraagt Hij slechts dat we gaan.
Hemels perspectief
De meeste mensen vergeten dat er elf geboden zijn. Iedereen heeft het steeds maar over de Tien Geboden, maar volgens mij zijn er elf geboden. Hoeveel mensen vergeten niet die prachtige Bergrede waarin de Heer zei: “Verzamel uw schatten in de hemel. Daar waar dieven ze niet kunnen stelen en het ongedierte ze niet kan aantasten.”
Dat is het elfde gebod: “Verzamel uw schatten in de hemel!” De meeste mensen denken er zo lichtzinnig over. Die denken niet aan die woorden en daarom is er zoveel pijn en zoveel leed in de wereld en daarom zijn er zoveel gebroken mensen. Dat is omdat ze niet bezig zijn om schatten in de hemel te vergaren. Ze doen misschien hun best om die andere geboden te bewaren, wat hen trouwens ook niet lukt, maar dit gebod slaan ze helemaal in de wind.
Dat is iets waar we aan moeten denken.
Een glimlach…
Er was eens een jonge dame die, ofschoon ze gelovig was, niet veel anders deed dan klagen. Haar vriendin dacht dat het haar misschien wel goed zou doen om een bezoekje te brengen aan Omaatje Claassen. Die lag op sterven, maar ze was altijd zo blij en vol aanmoediging. Ze zag overal het goede van in en haar geloof in God was een steun tot ieder die met haar in aanraking kwam. En zo kwam het dat de twee vriendinnen naar Omaatje Claassen gingen. Ze woonde hoog boven in een flatgebouw zonder lift en natuurlijk begon de jonge dame meteen te klagen.
“Moet ik die trap op zonder lift? En moet je zien hoe vuil het hier is!”
“Boven is het beter,” antwoordde haar vriendin. “Veel en veel beter!”
Maar op de tweede verdieping was het nog viezer en de jonge vrouw had het niet meer. Ze snoof de verschaalde lucht op van oude etensresten. “Moet je dat zien. Daar staat zelfs een gescheurde vuilniszak!” Ze wilde eigenlijk liever maar weer omkeren.
“Doorgaan… doorgaan. Boven is het beter,” antwoordde haar vriendin weer. “Veel en veel beter.”
En zo ging het door tot aan de vijfde verdieping en telkens weer werd de jonge vrouw verteld dat het boven beter was.
Toen ze bij Omaatje Claassen aankwamen zagen ze de zieke, zwakke vrouw in bed, omringd door prachtige planten en bloemen in een kraakhelder appartementje, met vogeltjes die enthousiast op de vensterbank hun liedjes floten en er stond een fruitschaal vol lekkere spullen. Maar de jonge vrouw zag het niet. Die zag alleen maar het zwakke en uitgeteerde gezicht van Oma en zei bitter: “Wat vreselijk… Wat erg zoals u daar ligt. Hoe is het nu toch om zo te lijden?
Omaatje Claassen keek haar aan en er verscheen een grote glimlach op haar gezicht. Toen zei ze eenvoudig: “Lief kind… boven is alles beter. Veel en veel beter.”
Dus vergeet het niet als je soms door een duister dal loopt… Alles is boven veel beter en daar gaan we uiteindelijk naar toe.
Dat is grappig
Een toerist in Israël komt bij een prachtig meer. “Ik zou wel eens een tochtje over het water willen maken,” denkt hij bij zichzelf. En ja hoor, daar, aan de oever van het meer staat een klein gebouwtje waar ze boten verhuren.
“Hallo,” zegt de enthousiaste toerist, “ik wil graag het meer op met uw boot. Wat kost dat?”
“150 Euro per rondvaart”, antwoordt een dik mannetje achter de balie met gretige oogjes.
“Wat? Zoveel?” vraagt de toerist verwonderd. “U bent wel heel duur!”
“Dit is niet zomaar een meer, beste man. Dit is het meer waar Jezus over het water heeft gelopen!” antwoordt de bootverhuurder.
De toerist schudt zijn hoofd en mompelt: “Nou, dat verwondert me niets, met zulke prijzen!”
Heb het naar twee mensen doorgestuurd die het hart nodig hebben groetjes Jan Cornelissen