Wat ik leerde van Lelijkerd

Schrijver onbekend

Iedereen in de buurt waar ik woonde wist wie “Lelijkerd” was. Lelijk was die afstotelijke kater die van drie dingen hield: vechten, uit de vuilnisbak eten en … aandacht. Misschien zou je zelfs het woordje liefde kunnen gebruiken, alhoewel niemand het daar mee eens was. Om te beginnen had Lelijkerd maar één oog. Waar het andere oog had moeten zitten, zat een gapend gat dat hij had opgelopen tijdens een van zijn veldslagen. Aan dezelfde kant miste hij ook een half oor en zijn linkerpoot was ooit gebroken geweest en in een onnatuurlijke hoek genezen, waardoor hij nu mank liep. En dan heb ik het nog niet eens over zijn gehavende vacht met korsten en wonden.

Kortom, Lelijkerd was verschrikkelijk lelijk en iedere keer als iemand hem zag, was de reactie hetzelfde. “Bah…  wat een lelijke kat!”
Alle kinderen werden gewaarschuwd hem vooral niet aan te raken. De volwassenen gooiden stenen naar hem, spoten hem nat als hij door hun tuin probeerde te lopen, of sloegen hard op een ijzeren pan om hem schrik aan te jagen. Maar het was nog zo eenvoudig niet om hem weg te krijgen, want hij leek er van overtuigd dat als hij maar lang genoeg bleef zitten, iemand hem zou aanhalen. Als je de tuinslang op hem richtte, bleef hij gewoon staan en als je dingen naar hem gooide, krulde hij zijn slungelige lijf vergevensgezind en miauwde hij zachtjes.

Dat deed hij in het bijzonder bij kinderen. Als hij ze zag rende hij enthousiast naar hen toe en stootte met zijn kop tegen hun uitgestrekte handen, smekend om hun liefde. Als je hem dan oppakte, wat je dus niet mocht, begon hij onmiddellijk aan je oor te zuigen, aan je shirt, of wat hij maar kon pakken of vinden.

Eens, op een kwade dag, deelde Lelijkerd zijn liefde met de huskies van de buren. Maar die reageerden niet al te vriendelijk. Vanuit mijn huiskamer hoorde ik hem schreeuwen, en ik probeerde nog hem te helpen. Maar tegen de tijd dat ik bij de plek kwam waar hij lag, was het duidelijk dat Lelijkerds trieste leven bijna ten einde was.

 

Ik zal je de details maar besparen, maar het was geen prettig gezicht. Toen ik hem oppakte en naar huis probeerde te dragen, kon ik hem horen hijgen en voelde ik hem tegenstribbelen, want hij leed enorm veel pijn..

Maar toen voelde ik opeens een zuigende sensatie aan mijn oor. Lelijkerd, die zoveel pijn had en duidelijk stervende was, probeerde aan mijn oor te zuigen. Ik trok hem dichter naar me toe en hij stootte met zijn kop tegen mijn handpalm. Toen draaide hij zijn ene gouden oog naar me toe en ik kon hem duidelijk horen spinnen. Zelfs in de grootste pijn vroeg die lelijke, door de strijd geteisterde kat alleen maar om een beetje genegenheid, en misschien wat medeleven. Op dat moment vond ik Lelijkerd het mooiste, meest liefdevolle schepsel dat ik ooit had gezien.

Geen enkele keer probeerde hij me te bijten of te krabben, of zelfs maar van me weg te komen. Lelijkerd keek alleen maar naar me op, volledig vertrouwend op mij om zijn pijn wat te verlichten. Hij stierf in mijn armen voordat ik hem zelfs maar naar binnen kon dragen. Ik heb hem daarna nog lang vastgehouden en er over nagedacht hoe één kleine, misvormde zwerfkat met littekens mij iets leerde over oprechte genegenheid en liefde.

Lelijkerd heeft me eigenlijk meer over echte liefde geleerd en wat medeleven eigenlijk betekent dan duizend boeken, lezingen of praatprogramma’s ooit zouden kunnen, en daar zal ik altijd dankbaar voor zijn. Lelijkerd zag er wellicht afstotelijk uit, vies en vol met littekens aan de buitenkant, maar als ik heel eerlijk ben zag ik opeens de littekens die ik zelf aan de binnenkant had. Het was tijd voor mij om een andere weg in te slaan, een die niet zo gespitst was op mijn eigen voordeel, maar een weg die mij leidde naar het hart van anderen.
Natuurlijk, Lelijkerd was maar een kat, maar toch heeft zijn leven me diep geraakt. Veel mensen zoeken naar rijkdom, succes of naar invloed en respect. Mij maakt het niet zo veel meer uit. Ik wil graag proberen om een beetje zoals Lelijkerd te zijn.

Laat een bericht achter:

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier