Stemmen
Immers is mijn ziel stil tot God; van Hem is mijn heil. Immers is Hij mijn Rotssteen en mijn Heil, mijn Hoog Vertrek, ik zal niet grotelijks wankelen.
Psalm 62:2-3
Stilte voor God? Hoe hard is dat nodig in de onrust en het gewoel van dit aardse en onbestendige leven. Ja, het is waar, het wordt ons niet gemakkelijk gemaakt om in onze dagelijkse bezigheden tijd te nemen om stil te worden voor God; om even weg te duiken in Zijn aanwezigheid en de verfrissing te ervaren die Zijn aanwezigheid met zich meebrengt. Er zijn voortdurend stemmen om ons heen die ons van alles toeroepen: “Hier zijn de antwoorden.” “Dit is de oplossing.” “Deze therapie werkt wonderen.”
Maar al die stemmen werken als obstakels die ons doen vergeten dat er een rustplaats bestaat. We weten wel dat er een toevluchtsoord is, maar het is te moeilijk om de deur open te doen, de trap op te klimmen en ons in het hoge vertrek van God af te sluiten. Daar, in Zijn aanwezigheid moeten wij luisteren naar wat Hij eigenlijk te zeggen heeft.
Iedereen weet dat die rust nodig is. Zelfs het ongeloof komt op de proppen met allerlei theorieën die rust beloven, vaak gebaseerd op werelds inzicht en die dan ook nog eens een goede prijs moeten opleveren. Maar voor ons, als kinderen van God, is het absoluut essentieel om al die andere stemmen tot zwijgen te brengen en ze buiten te sluiten, omdat wat God te zeggen heeft vaak radicaal in gaat tegen wat de wereld te zeggen heeft.
God is geen vriend van de wereld en de Bijbel gaat zelfs zo ver door te stellen dat de mens die een vriend van de wereld is, een vijand van God is. Speciaal in deze tijd, nu de wereld op zijn kop lijkt te staan en ons van alles opdringt, is de stem van God en onze persoonlijke omgang met Hem harder nodig dan ooit tevoren.
Alleen dan kan de Rots van ons leven het woord nemen en ons persoonlijk vertellen hoe het werkelijk zit en welke richting voor ons het beste is. Iemand zei eens dat God Zijn anker alleen uitgooit in het water van een hart dat stil is geworden en de ogen opslaat naar de hemelse troon. Stil, ondanks de hossende en schreeuwende massa die altijd weer voorbij gaat, stil ook in een tijd van verdrukking, tegenslag en leed, en stil met niets anders om aan te denken dan de Heer die voor ons zit en ons liefheeft.
Wat een zegen dat wij een rots hebben waar wij telkens weer naar toe mogen klimmen. Laten wij ons dus richten tot de grote Stormbedaarder, Jezus, de Zoon van God. Klim naar het hoge vertrek als de onrust toeneemt en de verwarring in ons leven de overhand dreigt te krijgen.
Die rust komt alleen als je daadwerkelijk Zijn tempel in je hart binnen gaat en tijd voor Hem neemt. Zoals Hij de storm tot rust bracht op het woelige meer toen Zijn volgelingen er geen gat meer in zagen en de golven hen dreigden te overmeesteren, zo kan Hij de storm in ons hart ook bedaren met één blik van Zijn koninklijke gezicht.
Luister naar de stem van God. Zijn stem brengt vreugde en leven en geeft ons de moed om moedig voorwaarts te gaan.