Koren op de molen van het ongeloof
Uit een preek van C.H. Spurgeon:
Hoe heiligen de duivel kunnen helpen (1859)
Het is een vreemd gegeven, maar vaak sterken wij als gelovigen de ongelovige wereld in hun opstandigheid tegen God door ons eigen gemopper en geklaag. Hoe snel bedekken we ons gezicht niet met droefheid vanwege onze tijdelijke beproevingen en de zware lasten die we denken te moeten torsen. Zo ontmoette ik laatst een kind van God dat mij met pijn op zijn gezicht over al zijn ongelovige zorgen vertelde. In plaats van rust en vertrouwen straalde hij niets dan ongeloof en bezorgdheid uit. “Al deze dingen zijn tegen mij. God geeft mij wel voedsel en kleding, maar hoe kan ik tevreden zijn als er zoveel dingen verkeerd zijn in mijn leven? Ik kan gewoon niet op de Heer vertrouwen.”
Dat is koren op de molen van de ongelovige mens. “Kijk toch eens naar die Christen.” zegt de wereldling. “Die praat wel over geloof, maar hun geloof helpt hem nog minder dan mijn eigen wanhoop. Al met al ben ik met mijn harde hart heel wat beter bestand tegen tegenspoed dan die man met zijn geloof in Gods voorzienigheid en almacht. Kijk toch eens naar al die zogenaamde heiligen: een stelletje huilende schepsels zijn het, mopperaars die nooit vrede of vreugde uitstralen en die altijd lange gezichten trekken terwijl ze over hun tegenspoed klagen. Ik vraag het je: Wie wil er nou Christen zijn? Ik heb op mijn manier tenminste nog plezier en waarom zou ik die zonnestraal uit mijn oog rukken en de glimlach van mijn gezicht halen om me bij die gelovigen aan te sluiten?”
En zo gaat het maar door. Waarom zou een ongelovig mens een God volgen wiens dienaren hem alleen aanbidden met geklaag, tranen en gemopper en die geen ander offer brengen dan gekreun, gezucht en gemompel over de slechtheid van de tijd, de hoge prijzen van goederen, en de lage lonen.
Is het een wonder dat zo’n man iets zou zeggen in de trant van: “Tsjonge jonge, ik zie dat God jullie slecht behandelt; als ik jullie was zou ik maar gaan staken en niets met Hem te maken willen hebben. Baäl behandelt mij toch heel wat beter; ik heb meer plezier in deze wereld dan deze christelijke mensen. Laat ze hun hemel maar voor zichzelf houden. Ik weiger om samen met hen snotterend door deze wereld te kruipen. Nee, ik kies voor de vreugde en het plezier van vandaag, zolang het nog kan.”
Wellicht klinkt het je belachelijk in de oren, maar wees eens eerlijk? Wat voor getuigenis stralen wij uit? Als we geen betere voorstelling van het hemelse leven kunnen geven, wie zou zijn hart er dan voor willen openstellen? Juist door onze geestelijke armoede en wel te praten over God maar het niet te tonen, sterken we de ongelovige wereld in haar ongerechtigheid.
Daar zie ik Koning Jezus marcheren aan het hoofd van Zijn troepen; mijn vraag aan jou is: “met wie marcheer jij? Is het mogelijk dat jij, die beweert een volgeling van de Koning te zijn, onbedoeld meeloopt met de andere kant, de bagage van Satan meetorst, en door je houding niet het hemelse uniform draagt maar dat van de hel?
Ga toch weg uit het moeras van het ongeloof; raak dat wat onrein is niet aan; wees afgescheiden. Kerk van God! Ontwaak, ontwaak, ontwaak voor de redding van de mensen! Slaap niet langer, begin te bidden, te worstelen, te zwoegen en vecht voor ware heiligheid en echte overgave aan Christus. O, soldaat van Christus, wees toch trouw aan de hemelse banier en de kleur die je draagt, want de tijd komt waarop al het onrecht uit deze wereld zal worden weggenomen. De Koning keert terug en zal Zijn rechtvaardigheid over het land doen uitstorten. Wij, als kinderen van God, zullen opmarcheren naar een zekere overwinning, onze vijanden vertrappend, en onze Koning vele kronen bezorgen, door vele behaalde overwinningen. Geloof jij dat ook? Leef dan met geloof in de vreugde van God, klim op de rots Christus Jezus en zing Zijn eer met je hele hart.
