In de kinderwagen?
Peuters rijden in kinderwagens. Ze vertrouwen erop dat degene die hen voortduwt hen niet tegen muren aan laat rijden. Ze zitten met een grote lach in hun karretje, zitten achterover en genieten van de rit.
En dat is goed, voor peuters. Kinderwagens zijn een legitiem vervoer voor peuters van wie het evenwichtsgevoel nog niet genoeg ontwikkeld is om op een fietsje te zitten.
Toch kan ik me niet aan het idee onttrekken dat er nogal wat mensen zijn die nog steeds in een kinderwagen rondrijden terwijl ze eigenlijk zouden moeten fietsen.
Onze onvolwassenheid op dit gebied komt het meest tot uiting in de manier waarop we bidden.
Oudere kinderen die nog steeds in kinderwagens door de kruidenierswinkels rijden, behoren tot de meest veeleisende wezens op aarde. Ze kijken stuurs langs de spinazie en de appelen naar de dozen snoepgoed met kleurige plaatjes en schreeuwen luid: “Dat wil ik hebben.” Ze hebben geen enkele interesse in degene die hen voortduwt. Ze vertrouwen er in het geheel niet op dat die persoon wellicht beter weet wat ze nodig hebben.
Vaak is ons bidden niet anders dan het indienen van petities zonder een relatie met de Vader die ons voortduwt. Het maakt niet uit hoe vroom we onze verzoeken ook formuleren en hoe hartstochtelijk we ons vertrouwen in de vrijgevigheid van de Gever uitspreken, uiteindelijk draait het allemaal om ons en is ons gebed niet meer dan een verstikkende melodie die zingt: “Geef! Geef! Geef!”
Zulke gebeden vermogen niet veel en hebben niets te maken met het opbouwen van onze relatie met Hem.
Kinderen tijdens een lange, hete zomer kennen misschien de naam van de ijscoman en begroeten hem zelfs hartelijk en genieten van zijn glimlach, maar het gaat uiteindelijk alleen maar om het ijsje.
Dat is nauwelijks een relatie te noemen, maar vaak noemen we dat bidden.
Misschien vragen we om goede gezondheid, een fatsoenlijk inkomen of meer kracht in ons werk. Op zichzelf allemaal goede dingen. Misschien bidden we zelfs voor iets waarvan wij goed weten dat het niet helemaal klopt, zoals een andere man of vrouw dan onze echtgenoot of de kans om een held te zijn. De duivel vult de schappen in onze geestelijke supermarkt met allemaal lekkere dingen en dan gaan we daar voor bidden. “Geef me dit. Ik wil dat. In Jezus’ naam en voor Uw glorie, amen.”
We vragen God om een ziek kind te genezen, ons huwelijk te verbeteren,
liefdevolle echtgenoten van ons te maken, onze depressie op te heffen, vrucht te dragen, ons een baan te bezorgen, ons goede vrienden te geven en ons naar de juiste kerk te leiden, en ga maar door. Begrijp me niet verkeerd; de meeste verzoeken zijn goed, legitiem en oprecht. Maar vaak vragen we nog steeds om dingen zonder echt te weten met wie we eigenlijk praten en als puntje bij paaltje komt zijn we voortdurend met onszelf bezig. Wij zijn ons niet bewust van Gods verlangen naar een relatie met ons. We horen alleen onszelf en hopen maar dat Hij luistert.
Het doel van bidden is het opbouwen van een relatie
Het belangrijkste doel van bidden is God te leren kennen en onze relatie met Hem te verdiepen. God is liefdevol en goed; een vriend die met ons mee wil lopen. Juist op dit gebied schampert de ongelovige wereld, omdat het ongeloof het idee krijgt dat God een soort Sinterklaas in de hemel is, die leeft volgens het principe ‘wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe.’
God wil niets liever dan onze relatie met Hem voeden en waarachtig te maken en het is Zijn verlangen om een echte relatie met ons, Zijn kinderen te hebben.
Het draait niet alleen om ons. En het draait ook niet alleen om God. Het gaat over onze relatie samen. Dat is hoe God het wil.
“God is in jullie een goed werk begonnen. En ik weet zeker dat Hij dat werk ook zal afmaken. Hij zal met jullie bezig blijven, totdat Jezus Christus terugkomt.”
Wat een troostrijke belofte. God zal het doen, maar als wij leren hoe het is om ons voor Hem uit te strekken en werkelijk naar Zijn stem te luisteren en het woord tot ons hart te laten doordringen, oogsten we zoveel meer vrede en vreugde in dit huidige leven en wordt het geloof onze steun en toeverlaat. Ja, het gaat stap voor stap, maar blijf in beweging en laat Zijn Geest op je inwerken.
