Het verleidelijke uiterlijk van zonde
Daarna nam de duivel Jezus mee naar een hoge berg.
-Mattheüs 4:8
Tijdens zijn poging om Jezus te verleiden, nam Satan Hem mee naar een hoge berg en liet Hem daar een wijds uitzicht zien met alle rijkdom en weelde die deze wereld te bieden heeft. Satan wilde Hem laten geloven dat hij een edel voorstel voor Jezus had. Stel je eens voor… al dat geld. Wat zou Jezus daar een hoop goeds mee kunnen doen. Maar hij bood juist datgene aan waarvoor Hij al uitgezonden was; de koninkrijken van de wereld en hun glorie. Zo gaat het altijd. Geen mens wordt ooit tot zonde verleid wanneer die verleiding er als zonde uitziet. De kracht van de zonde is juist het schone, onschuldige uiterlijk. Als zonde tot ons zou komen in zijn eigen gedaante, trapten we er nooit in. Maar de verleiding klopt bij ons aan onder een valse naam. Onder het mom van deugd en iets waar we beter van worden. We laten hem onder valse voorwendsels binnen. Verleiding is altijd gekleed als een engel, met de stem die lijkt als die van een boodschapper uit de hemel.
Neem Barabas bijvoorbeeld. Zo slecht was die man toch eigenlijk niet? Een vrijheidsvechter was het; iemand die vocht tegen de gevestigde orde. Maar als Barabas als afschuwelijke rover op het toneel zou zijn verschenen zou niemand hem boven de Heer verkozen hebben. Maar in de opwinding van de massa werd iedereen meegesleept om de namaak Christus, de geveinsde Messias, de fantasie Jezus, te verkiezen boven de echte Heer. Barabas doet alsof hij dezelfde missie heeft als Jezus en hij looft dezelfde beloning uit. Hij wijst naar hetzelfde doel; emancipatie, vrijheid, macht. Dat is verleiding. Iets kiezen omdat we het voor iets anders aanzien. Wij denken dat de verleiding ons de glorie brengt, maar het tegendeel is waar. Het laat ons naakt en verslagen achter.
In het uur van verleiding vrees ik dan ook vooral de zogenaamde edelheid die me wordt voorgehouden, niet de slechtheid. Verleiding, hoe vaak heb ik niet gezien dat je mensen weg leidt als een verstikkende vervalser die het kleed van zaligheid draagt; het kleed van Christus op het lijf van Barabbas! Hoe vaak heeft jouw beker vol vriendschappelijkheid je slachtoffers hun volwassenheid doen vergeten? En dan wordt wat heerlijk had moeten zijn, een moment van vreugde, de gelegenheid waarop de zware poort naar de dood wordt geopend. Mijn ziel, hoe vaak heeft een zogenaamd warm hart je niet in een drassig moeras geleid waar een koud hart geen enkele impact zou hebben gehad. Is het dan beter om koud te zijn? God verhoede dat! Blijf niet weg van het uitzicht op de berg omdat er misschien gevaar dreigt!
Verleidt Satan je met verheven hoopvolle ideeën om te zondigen? Jezus heeft iets beters te bieden. Die verleidt je om het goede te doen. Alle verleidingen van de verleider zijn slechts imitaties van Gods zaligheid. Hij laat ons drinken van de echte beker van vriendschappelijkheid, en geeft de ware broederschap van verbondenheid. Bij Hem is het uur van goede gemeenschap, de ontmoeting van zielsverwanten. Hij is het feest waar vijandelijke gevoelens begraven worden, het feest waar verwondingen worden vergeven, waar het verleden wordt uitgewist. Hij is het lied van goede tijden die nog komen, het lied van Mozes en het Lam, het lied van de overwinning na al het gezwoeg. De koninkrijken van de wereld en hun glorie, de hele aarde en al haar volheid zijn van Hem. Bestijg uitzonderlijk hoge bergen, o mijn ziel, maar begroet aan de top niet Barabbas, maar Christus!
-George Matheson
