Een korte boodschap van hoop
Onbekend
Soms zeggen we dingen of verrichten we daden die maar klein zijn, maar toch een enorme uitwerking hebben. Het juiste woord of een klein gebaar op het goede moment kan een leven ingrijpend veranderen. Zelfs een eenvoudig “God zegen je” of “ik hou van je” kan soms al een groot verschil maken.
Daar werd ik me laatst weer van bewust door een klein voorval en het liet me opnieuw zien hoe belangrijk wij allemaal zijn voor Jezus. Hij wil Zijn liefde tenslotte uitgieten over ieder mens, maar heeft daar andere mensen voor nodig.
Zoals iemand eens zei: “Eigenlijk heeft Jezus geen handen en voeten behalve de onze.” Ik stond met mijn moeder in de keuken toen we vanuit het raam een oude man zagen die vermoeid tegen ons tuinhek stond geleund. Hij had zijn fiets bij de hand, maar was klaarblijkelijk aan het einde van zijn latijn. Opeens realiseerde ik me dat hij ons aan het roepen was. Hij had onze stemmen gehoord en wist dus dat er iemand thuis was. Mijn moeder en ik hadden het er juist over gehad hoe moeilijk het moest zijn voor sommige ouderen die hun geliefden al hadden verloren en vaak in eenzaamheid achtergebleven waren, in een wereld die ze niet meer konden begrijpen. Daar had je dus zo iemand.
Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik niet direct overliep van vreugde om naar die oude man toe te rennen. Je weet tenslotte nooit wie je voor je hebt en met wat voor problemen je opeens geconfronteerd zult worden. Toch had ik het gevoel dat ik naar de poort moest gaan en de man moest vragen wat er aan de hand was.
Hij keek me bijna smekend aan en vroeg met zwakke stem: “Heeft u misschien wat water voor me? Ik heb zo’n dorst en ik moet nog een heel eind!”
Water? Was dat alles?
Die arme man vroeg alleen maar om water! Ik voelde me beschaamd dat ik bijna niet naar de poort was gelopen en terwijl ik terugliep om nog wat meer dingetjes op te halen en hem eens goed te verwennen, dacht ik na over mijn houding en de waarachtige liefde die Jezus voor ons allemaal heeft.
Wat een zegen om te mogen geloven in een God die voor mij zorgt in de goede en de slechte tijden. Een God voor wie ik belangrijk ben, maar voor wie ook een oude, uitgeputte man aan de poort uiterst belangrijk is. Gaf Jezus ons niet de boodschap om Zijn licht overal te laten schijnen, zodat anderen God mogen herkennen en ook mogen rusten in Zijn aanwezigheid?
Toen ik de man te eten en te drinken gaf, vroeg ik hem of hij God ook kende. Hij antwoordde dat hij wel geloofde in God, maar het er soms wel moeilijk mee had. Toen vroeg ik hem of ik voor hem mocht bidden. Met een stralende glimlach sprak hij zacht dat hij dat geweldig zou vinden en samen baden wij daar op straat aan ons tuinhek.
Ik realiseerde me dat deze man misschien niet zo heel lang meer te leven had en dat het Gods bedoeling was geweest dat ik hem heel eventjes mocht aanraken met de liefde die God voor hem voelde. Wie weet hoe het hem verwarmde en hem de hoop gaf dat God op hem stond te wachten om ook hem in Zijn eeuwige en veilige armen te kunnen sluiten? Gezien de blijdschap waarmee hij opgeruimd op zijn fiets klom en afscheid nam, had het hem diep geraakt en geholpen. En wat had het mij gekost? Eigenlijk helemaal niets. En dan te bedenken dat ik het bijna niet had gedaan.
Wij hoeven geen grote, sterke christenen te zijn om iets te betekenen voor het Koninkrijk van God. Ieder mens kan iets van zichzelf geven. Een beetje aandacht; een paar minuten van je kostbare tijd, een woord hier en een woord daar. Het zijn niet altijd de grote dingen die een leven kunnen beïnvloeden. En daar komt nog bij dat niemand die iets van zichzelf aan een ander geeft, iets verliest. Je wordt op die momenten telkens weer dubbel en dwars terugbetaald. Misschien niet altijd in materiële zin, maar zeker altijd in geestelijke rijkdom of met een stukje wijsheid dat je later goed van pas kan komen.
