De ransel
Korte anekdotes uit het boek ‘Anecdotes and Illustrations’ uit het leven van D.L. Moody (1837-1899)
Ik herinner me nog goed dat ik als jongetje naar school werd gestuurd waar we een opvliegende meester hadden die altijd met een liniaal rondliep. Zijn motto was: “Als je dit of dat niet doet, krijg je d’r van langs.” Dat heb ik dus aan den lijve ondervonden, want in die tijd kon de school me gestolen worden. Die liniaal werd met vaste regelmaat op mij gebruikt en ik kan de pijn nu haast nog voelen. Die man regeerde de school volgens de wet.
Maar na een tijdje veranderde er iets. De leiding kwam in handen van een nieuw persoon die er een andere mening op nahield; iemand die vond dat een school geleid moest worden met liefde. De meeste mensen waren van mening dat dit niet zou werken. Zo’n stelletje onhandelbare klungels als wij konden er alleen met strakke hand onder gehouden worden. Maar de schoolleiding probeerde na rijp beraad om de nieuwe opzet een kans te geven.
Goed nieuws voor ons, want wij jongens dachten dat wij goed gebruik konden maken van de nieuwe opzet en lekker keet konden trappen zonder ervoor op onze broek te krijgen. Wat een plezier zouden wij hebben.
Ik weet nog goed wie de lerares was – het was een dame – en ze opende de les met een gebed. Een dame die ons moest vertellen hoe de wereld in elkaar zat? Dat hadden we nog nooit eerder gezien en eerlijk is eerlijk, we waren onder de indruk, vooral toen ze voor de les bad dat ze genade en kracht mocht hebben om ons met liefde te begeleiden.
Maar goed, jongens zijn nu eenmaal altijd uit op kattenkwaad en het duurde niet lang of ik had weer iets verkeerd gedaan. Ik was de eerste die met de nieuwe opzet te maken kreeg.
De lerares zei me te wachten tot na de les en dan wilde ze me zien.
Dat was het dus, die nieuwe opzet met liefde. Mooie praatjes waren het, maar verder niets, want ik was ervan overtuigd dat de liniaal erbij gehaald zou worden en ik verhardde alvast mijn hart en bereidde mij voor op een goed pak slaag.
Maar na de les kwam er helemaal geen slaag. De lerares ging naast me zitten en vertelde me iets raars. Ze zei … dat ze om mij gaf. Wat? Niemand gaf om mij. Ik was een kind van de straat en niemand wilde iets met mij te maken hebben. Ze zei dat ze elke dag bad om kracht dat ze ons met liefde zou mogen helpen en besloot haar relaas door te zeggen: “Ik wil je om één gunst vragen, namelijk dat je gewoon probeert om een goede jongen te zijn.” Ik snapte er helemaal niets van, maar ze raakte mijn hart en ik heb haar na dat moment nooit meer problemen gegeven. Ze gebruikte genade in plaats van de wet.
Later, toen ik Jezus leerde kennen begreep ik pas echt was ze mij had willen leren. God is liefde en Hij wil dat we allemaal liefhebben. De wet maakt ons hard en star, maar de liefde van God verandert ons en maakt ons gelukkig en warm.
