Bijbel niet langer welkom
Naar een artikel van Jim Denison
Een nieuwsartikel uit ‘Religion News Service’ vertelt over een nieuwe stap in de secularisatie van onze huidige maatschappij. Het betreft hier een opengeslagen Bijbel die al sinds jaar en dag in het centrum van de F. E. Warren Air Force Base te zien was en dienst deed als een symbool van hoop en Gods trouw in een wereld van geweld en duisternis. Maar die Bijbel is er niet langer welkom.
In het centrum, een plaats om oorlogsslachtoffers zoals vermiste soldaten en de gesneuvelden in oorlogsgebieden te eren, was de opengeslagen Bijbel een traditie geworden.
Tot op voor kort.
Mikey Weinstein, de oprichter en president van een stichting, The Military Religious Freedom Foundation, was niet blij met de Bijbel en stond er op dat deze zou worden weggehaald. “Een Bijbel doet onze burgerrechten geweld aan,” aldus Weinstein. “Wat moeten al die mensen wel denken die niet in de Bijbel geloven?”
Nadat hij de commandant van de basis er op aansprak, besloot deze om de Bijbel per direct weg te halen.
Maar er moest natuurlijk wel iets voor in de plaats komen. Weinstein had er geen probleem mee, zolang het maar geen Christelijk symbool betrof.
Zodoende werd er een nieuw boek geplaatst, het zogenaamde “Boek van geloof,’ met een aantal bladzijden voor elk mogelijk geloof, inclusief, en hoe verzinnen ze het, een gedeelte met blanco pagina’s om de mensen te vertegenwoordigen die nergens in geloven. Een Christelijke organisatie, The Family Research Council is inmiddels in actie gekomen met het verzoek om de Bijbel zijn originele plaats terug te geven, maar heeft voorlopig nog geen resultaten geboekt.
Het zijn wat dat betreft voor het Christelijke geloof, zware tijden. Een Christen wordt meer en meer gezien als een halsstarrig mens met oogkleppen voor omdat die durft te beweren dat Jezus de enige weg naar God is. Tegelijkertijd zijn het niet de volgelingen van Jezus die het beweren, maar God zelf.
Maar, zoals iemand schreef, “De mens verwerpt de Bijbel niet omdat deze zichzelf tegenspreekt, maar omdat de Bijbel de mens tegenspreekt.”
De vraag rijst waar het allemaal naar toe gaat en hoe ver we moeten gaan om een relatief kleine minderheidsgroepering, zoals die van de Military Religious Freedom Foundation, te behagen in hun verlangen om de Bijbel zo ver mogelijk bij ons vandaan te houden. Komt er morgen misschien iemand die beweert dat al die kruizen weg gehaald moeten worden op een legerbegraafplaats omdat zo’n kruis hem teveel aan Christus doet denken?
Een andere kant
Maar er zit ook een andere kant aan. In plaats van woedend in actie te komen is het misschien wel beter om onze energie er in te steken om een nog betere getuigenis te zijn van Gods liefde en Zijn voortdurende zorg voor deze aarde.
Als Christenen moeten wij telkens weer uitstralen dat wij voor anderen klaar staan, ongeacht geloof, ras of afkomst. Een kaars is pas goed zichtbaar in het duister en kan al van verre gezien worden. Dat wil dus zeggen dat, in deze verharde maatschappij, een voorbeeld van de liefde van God des te duidelijker zal stralen en zo een grotere invloed zal hebben op de wereld.
Jezus zelf gaf het voorbeeld door zich op te houden met achtergestelde zoals bijvoorbeeld de Samaritaanse vrouw (Johannes 4) Zijn liefde voor de zondaars en de gebrokene van hart schokte de rechtvaardige Schriftgeleerden, en toen de volgelingen van Jezus zich vol vuur inzetten voor het Evangelie zeiden de notabelen en leidinggevenden dat het duidelijk was dat deze ongeletterde mensen zich met Jezus hadden opgehouden.
En zo kan Jezus ons gebruiken. Als wij het licht van God in deze wereld laten stralen en dan in het bijzonder op plaatsen waar men het niet verwacht is het effect des te groter. Zoals bijvoorbeeld blijkt uit het volgende nieuwsbericht:
Over vergeving
Toen de familie Pals op weg was naar een trainingskamp ter voorbereiding op een zendingsreis naar Japan, werden ze frontaal geraakt door een onoplettende vrachtwagenchauffeur, die druk bezig was met zijn mobiele telefoon.De hele familie; vader, moeder en hun drie kinderen, in de leeftijd van drie tot twee maanden oud, kwam om in het drama.
De openbare aanklager eiste dat Tony Weekly negen jaar de gevangenis is moest. De rechter sprak vorige week echter een ander vonnis uit. De vrachtwagenchauffeur kreeg slechts 180 dagen gevangenis, met twee jaar voorwaardelijk. De openbare aanklager was geschokt toen de reden voor de onverwachte uitspraak bekend werd. De ouders van zowel de overleden vader als de moeder hadden gezamenlijk het verzoek ingediend bij de rechter om de vrachtwagenchauffeur de hoogst mogelijke genade te geven voor een dergelijke situatie.
Waarom? Dat had alles te maken met hun geloof. Vader Rick Pals zei over Weekly tijdens de rechtszaak: “God heeft mij zoveel fouten vergeven, dat er voor mij slechts één optie is, en dat is deze man te vergeven met mijn hele hart in de hoop dat hij nog iets van zijn leven kan maken.”
En de pijn en de woede die ze gevoeld moeten hebben toen het nieuws van het ongeluk hen bereikte? Hij zei: “De pijn was ondraaglijk. Het was een nachtmerrie en heel erg echt en reëel. Maar pijn en ellende, hoe zwaar ook, zijn maar tijdelijk. Hoop is ook echt en reëel, maar die is niet tijdelijk, maar eeuwig. Die hoop heb ik ontvangen van Jezus Christus. Daarom wil ik de rechtszaal vandaag verlaten met deze drie woorden: ‘Vergeving, genade en hoop.’ ”
Dat geeft te denken. Welke woorden laten wij achter op deze wereld?