Wat is gebed nu eigenlijk?
Toen de motor van haar auto er opeens mee ophield op de snelweg stapte de verbouwereerde dame uit en opende wanhopig de motorkap. Maar dat hielp haar niet. Ze had geen enkele ervaring met motoren en wist niet wat er mis was. Uiteindelijk belde ze de ANWB maar en toen reed ze al snel weer verder. Als kinderen van God zouden wij toch wat meer moeten weten over de motor van ons geestelijke leven; het gebed. Als wij ons vertrouwen in God stellen is het absoluut noodzakelijk dat we begrijpen hoe gebed werkt en hoe we er mee om moeten gaan.
Luister, Ik klop op de deur. Als iemand Mij hoort en de deur opendoet, zal Ik bij hem binnenkomen. Dan zullen wij samen eten; hij met Mij en Ik met hem.
Deze passage geeft een prachtig beeld van de intimiteit die Jezus met ons zoekt, een intimiteit die bereikt wordt door gebed. Gebed is de adem van de ziel. Zoals onze longen lucht nodig hebben om goed te kunnen functioneren, heeft onze ziel voortdurend de lucht van God nodig. Gebed is het instrument waardoor Gods kracht onze harten binnenstroomt. Door gebed kan Jezus de onvruchtbare, gebarsten grond van ons hart ontginnen en omvormen tot een waarachtige Hof van Eden. Als iemand Mij hoort en opendoet, zal Ik bij hem binnenkomen.
Wat Jezus nodig heeft is onze toestemming. Jezus dringt zich niet op. Wij moeten opendoen en dan doet Jezus wat wij zelf niet kunnen. Als wij Hem de toegang weigeren, moeten we het zelf opknappen.
En net zoals lucht onze longen binnenstroomt en haar heilzame werking verricht, verricht ook de aanwezigheid van Jezus haar onzichtbare en gezegende werk in ons innerlijke leven. Jezus zelf noemt het ‘met ons eten.’
Met iemand eten is een intieme beleving. Dat doe je doorgaans niet met iemand die je niet kunt luchten of zien, maar is juist een symbool van rust, vrede en genegenheid.
Wat is gebed dan, kort samengevat?
Gebed is Jezus toelaten. Het is Hem onze nood tonen en Hem toestemming geven om in ons hart aan het werk te gaan, op de manier die Hem het beste lijkt. Jezus weet hoe we in elkaar zitten en weet dat wij helemaal niet zo sterk zijn als we zo graag denken. Daarom is gebed zo eenvoudig en kan de zwakste persoon er gebruik van maken. Gebed is Jezus toestemming geven om te doen wat wij zelf niet kunnen.
Toen Israël had gezondigd tegen God werden ze belaagd door giftige slangen. Toen het volk wanhopig uitriep om hulp was God Zijn opstandige kinderen genadig, maar nam Hij de slangen niet zomaar weg. Hij zei tegen Mozes dat hij een koperen slang op een lange stok in de lucht moest steken en dat iedereen die door de slangen gebeten was slechts naar de slang hoefde op te kijken om zo genezing te vinden. Als God had gezegd dat ze iets moesten doen, zoals naar de koperen slang toe kruipen om die aan te raken, had het overgrote deel van de Israëlieten dat niet eens kunnen doen in hun verzwakte staat. Jezus verwijst direct naar dit verhaal toen Hij zei: “Zoals Mozes in de woestijn een koperen slang omhoog hield, zo moet ook Ik, de Mensenzoon, opgeheven worden.” Gebed wordt niet beantwoord door onze kracht, maar door de kracht van God.
Gebed is het oprichten van onze vermoeide ogen naar de Redder die klaarstaat om ons te reinigen van het gif van onze menselijke zonde. Nog niet zo lang geleden werden mensen die besmet waren met tuberculose naar de bergen gestuurd om daar lekker in de zon te gaan zitten. Veel meer konden de doktoren niet doen. De geneeskrachtige zonnestralen deden hun onzichtbare werk en na verloop van tijd waren de patiënten genezen. De genezing had niets te maken met hoe slim de patiënten waren, of hoe goed ze hun best deden om te genezen. Ze moesten gewoon de zon en de frisse lucht heel stilletjes het werk laten doen. Geestelijk gezien zijn we allemaal besmet met de tuberculose van de zonde. Maar Gods zon brengt genezing. “Maar voor allen die eerbied voor Mij hebben, zal de zon van de gerechtigheid opgaan met genezing onder haar vleugels.” (Maleachi 4:2)
Gebed is, kalm en stil in het zonlicht van God verblijven en onze pijn en moeilijkheden laten aanraken door het hemelse licht.
Vrij bewerkt naar een artikel van O Hallesby
