Over geloof en onze houding
Op een scheepswerf worden geen schepen gebouwd om ze later ten toon te stellen langs de kant van de weg. Schepen worden gemaakt voor het water, waar ze stormen moeten kunnen trotseren om hun ladingen veilig naar andere plaatsen te vervoeren. Een scheepsbouwer die zijn schepen niet ontwerpt met de zwaarste stormen in gedachten is geen goede bouwer.
God is ook een bouwer, en Hij bouwt ons geloof. Niet om mee te pronken, maar opdat wij de zwaarste stormen aankunnen met een blijmoedig hart en vol vertrouwen. Geloof is tenslotte pas zinvol als je er daadwerkelijk iets aan hebt in tijden van tegenslag en strijd. Daarom gaf God ons het gereedschap van Zijn beloften.
Hemelse toezeggingen, die heel wat meer waard zijn dan alleen maar mooie, bloemrijke taal waarvan we in de kerk of thuis op de bank met een warme kop koffie erbij, kunnen genieten. Zijn beloften zijn zo ontworpen dat ze de ergste stormen aankunnen, als wij ze gebruiken en ze geloven en ons eraan vasthouden.
God is betrouwbaar, Zijn Woord is betrouwbaar en wat Hij geeft is betrouwbaar.
In de wereld is dat anders. Zo kun je in de winkel snel iets kopen dat bij het eerste gebruik al niet meer werkt.
Vlug in elkaar geslagen producten, die niet echt bedoeld waren voor gebruik, maar alleen in de vitrines staan om meer te kunnen verkopen. Plastic opblaasbootjes die lek slaan bij hun eerste tocht op het water, speelgoed dat breekt op het moment dat het kind het opgewonden uit de doos haalt, of schoenen die uit elkaar vallen bij de eerste de beste regenbui.
Maar als God je schoenen geeft kun je er zonder slijtage helemaal mee naar de hemel lopen, dwars door het ruigste landschap van deze wereld. Onverslijtbaar gewoon. Gods opblaasboot slaat nog niet stuk op de ergste klippen en speelgoed dat we van God zelf ontvangen kan ook door de duivel niet stukgemaakt worden.
God is dus betrouwbaar. En hoe zit dat bij ons? Volmaakt zijn we bij lange na niet, maar is het misschien toch de bedoeling dat wij streven naar een soortgelijke levenshouding? Neem de volgende anekdote eens in overweging:
De mensen lachten er maar om, zo zorgvuldig en grondig als de smid die scheepsketting ontwierp in zijn werkplaats. Zo goed hoefde die ketting toch zeker niet te zijn? Maar de smid had geen tijd om zich bezig te houden met hun spottende opmerkingen. Hij had al zijn aandacht nodig om de best mogelijke ketting te maken, waarbij elk detail nauwkeurig werd afgewerkt. Toen de ketting klaar was werd deze opgekocht door een schipper voor een extra anker. Erg duur was dat ding niet en misschien zou het eens van pas komen. En zo lag de ketting daar jarenlang ongebruikt, eigenlijk lag hij in de weg want het anker dat het schip al had was toch zeker ruim voldoende?
Dat was het ook. Tenminste, zolang het weer niet al te slecht was. Maar toen het schip op zekere dag werd overweldigd door een verschrikkelijke storm en het anker werd uitgegooid, brak die ketting in tweeën alsof het een draadje was. De zeemannen vreesden voor hun leven en schreeuwden het uit van angst. Totdat iemand zich de zware ketting van de smid herinnerde, met het reserve-anker. Het werd in zee geworpen… Het schip kraakte en slingerde, maar de ketting hield stand en vele levens waren gered.
Wat zou er gebeurd zijn als die smid geluisterd had naar de spottende woorden van de mensen die zeiden dat hij het niet zo nauw moest nemen met de kwaliteit van de ketting? Niemand zou het tenslotte gezien hebben als hij niet iedere schakel met dezelfde zorg had ontworpen en afgewerkt. Veel verdiende hij er ook niet mee. Maar die ketting was veilig en kon de storm doorstaan, want hij was zó ontworpen dat iedere schakel onbuigzaam en onbreekbaar was. De smid leverde eerlijk en waarachtig werk af en dat is precies de levenshouding die God van Zijn kinderen vraagt.
