In dat hemelse land
In de hemel gaan het geluk, de vreugde en de vrede ons hart niet binnen. Het is net andersom. Wij gaan daar het geluk, de vreugde en de vrede binnen. Het is dus goed om zo nu en dan even vooruit te kijken naar het land aan de andere kant van de regenboog. Hoe meer we de hemel liefhebben, des te minder zijn we gebonden aan onze aardse beslommeringen en wereldse instelling. En daar gaat de Oppepper deze week over.
***
Een predikant vertelde eens aan het einde van de dienst dat hij het de volgende zondag graag zou willen hebben over de hemel. Een paar dagen later ontving hij een brief van een oude, erg zieke man die had gehoord over het voornemen van de predikant om over de hemel te praten. Dit stond er in de brief:
“U zei dat u zondag graag over de hemel wil praten. Wat een mooi onderwerp. Ik ben er erg in geïnteresseerd. Zelf bezit ik al meer dan vijftig jaar een eigendomsbewijs voor een woning in dat prachtige land. Ik heb die woning daar niet zelf gekocht. Daar had ik het geld niet voor, want de prijs was veel te hoog voor me.
Die woning is me gegeven. Volledig betaald door mijn Vader. Mijn naam staat op de deur, het is voor niemand anders gebouwd, het kan niet worden gebruikt als een slimme investering, het staat niet leeg en kan niet worden doorverkocht.
Ik heb daar nu al meer dan vijftig jaar lang bouwmaterialen naar toegestuurd; de dingen die ik voor anderen heb gedaan en mijn gebeden, want de grootste architect die er bestaat, de schepper van hemel en aarde, gebruikt alles wat ik Hem stuur om de woning zo te bouwen dat alles precies aansluit op mijn diepste wensen en noden. Uiteindelijk hoeft er nooit verbouwd of gerepareerd te worden.
Deze woning raakt nooit in verval en blijft altijd bestaan. Ongedierte, ratten, mieren en termieten kunnen het fundament niet aantasten, want alles staat gebouwd op de Rots van God. Brand kan het niet verwoesten, tsunami’s kunnen het niet kapot slaan.
Ik zal nooit mijn huis worden uitgegooid en hoef er geen rekeningen meer te betalen. Ook zitten er geen sloten op de deuren en ramen en is er geen alarm geïnstalleerd. Er staan geen kille, onpersoonlijke bewakings- camera’s in de tuin, want duister gespuis en geboefte kunnen dat land waar mijn huis staat niet binnen gaan. Het zal niet lang meer duren voordat ik het land van de eeuwige vrede mag binnen gaan, want ik heb inmiddels begrepen dat het bijna helemaal klaar is. Voor de reis er naar toe ben ik niet bang. Nee, ik kijk halsreikend uit naar wat me te wachten staat!
Er ligt nu nog een donkere vallei met diepe schaduwen tussen mijn huidige woning en het huis van mijn eeuwige toekomst, want ik kan de hemelse stad niet bereiken zonder deze duistere vallei te doorkruisen. Maar angst ken ik niet, want mijn dierbare Vriend die al een halve eeuw naast me loopt is zelf al door deze vallei gegaan en kent er de weg. Samen gaan wij op weg naar de woning in het land van het licht.
Hoe ik dat weet? Hij heeft me nog nooit verlaten en houdt zich aan Zijn beloften, die staan opgeschreven in Zijn boek dat mij zo getroost heeft door de dalen en velden van het leven dat ik weldra zal verlaten.
Ik hoop van harte dat ik uw preek over de hemel komende zondag mag horen, maar helemaal zeker ben ik daar niet van. Mijn krachten nemen snel af en op mijn kaartje voor de reis staat geen datum en het is ook geen retourtje. Dus of ik u zondag nog zal horen weet ik niet, maar ik ben klaar voor de reis. Mocht ik er zondag dus niet bij zijn dan zie ik u later in dat hemelse land van God als u zelf ook bent aangekomen.
