Hij houdt er niet halverwege mee op
De Here zal ervoor zorgen dat alles goed voor mij afloopt. Here, uw goedheid en liefde zijn eeuwig. Laat het werk dat U bent begonnen, niet halverwege ophouden.
Psalm 138:8
Waarachtig geloof rust altijd op nederigheid. Zo zei de Psalmist hier niet: “Ik heb genade genoeg om ervoor te zorgen dat alles goed met mij zal aflopen. Door de jaren heen is mijn geloof zo sterk geworden dat ik niet zal falen en mijn liefde is nu zo warm en oprecht dat haar vuur nooit zal doven.”
Als wij zo denken is de afgrond nabij en er is niets dat ons het gevoel geeft dat de Psalmist er zo over dacht. Hij onderwierp zich volledig aan de Heer en zei: “De Heer zal ervoor zorgen dat alles goed met mij gaat.”
Als we ook maar enig vertrouwen stellen op iets dat niet op de Heere gegrond is en niet is geworteld op de rots der eeuwen, dan is dat vertrouwen slechts als een vluchtige droom die ons uiteindelijk zal misleiden en ons in teleurstelling zal achterlaten.
Een vruchtbaar geloof bouwt op niets anders dan op de werken van de Heer en leeft in de overtuiging dat God het goede werk dat Hij in onze ziel begon, ook zal afmaken.
Ik kan het zelf niet afmaken; jij kunt het ook niet. Sterker nog, er is niemand buiten God die deze belofte kan vervullen. Als er ook maar één steek in het hemelse kleed van mijn gerechtigheid zit die ik zelf moet aanbrengen, ziet het er niet goed voor me uit. Als ik zelf ook maar één cent moet bijdragen aan mijn verlossing hangt mijn toekomst aan een zijden draadje.
Er zijn altijd van die onvoorziene omstandigheden; problemen waar we nooit op gerekend hadden, of fouten die zomaar onverwachts bij ons opkomen en die ons achterlaten met een gevoel van schaamte. Hoe is het mogelijk? Ik dacht toch dat ik al wat verder was.
Daar gaat dat ene steekje. Die ene cent waarvan we zeker wisten dat we die moesten bijdragen blijkt volkomen waardeloos.
Maar dit is mijn vertrouwen, de Heer die het werk begon zal er niet halverwege mee ophouden. Hij heeft alles al gedaan in het verleden, Hij doet alles vandaag, en zal het ook morgen doen. Geloof stelt zijn vertrouwen dus niet op wat ik kan doen, of in wat ik besloten heb te doen, maar in wat de Heer zal doen.
Doe ik dan maar helemaal niets? Jawel. Het is ons deel om naar God toe te gaan, tijd voor Hem in te ruimen, te luisteren en te gehoorzamen. De rest behoort God toe.
En het is een strijd en dat zal het ook blijven tot ons levensbootje op de hemelse kusten is geland en wij veilig zijn thuisgekomen. Ongeloof beschuldigt je bijna dagelijks en hamert voortdurend op dat aangeboren menselijke verlangen om onze redding zelf te verdienen of God een handje te helpen. “Luister eens, ziel…met jou wordt het niets. Je maakt er echt een potje van. Je kunt jezelf toch nooit beter maken, dus hou maar op. Kijk toch eens naar al die boosheid die daar sluimert in je eigen hart. Denk je nu heus dat je die zomaar kunt wegvegen? En dan al die verleidingen van de wereld waar je mee worstelt. Het zou mij niet verbazen als jij vandaag of morgen hopeloos verdwaalt en van de berg afvalt.”
Ja, die stem van het ongeloof heeft tot op zekere hoogte gelijk. Wij kunnen het niet; maar dat vraagt God ook niet van ons. Er is er Een die het wel kan, en het ook wil en zal doen.
De Bijbel vergelijkt ons met een klomp klei op de schijf van de pottenbakker. Als ik mijzelf zou moeten omvormen tot een vat tot eer in het huis van God, een vat waar de Meester blij van zou worden, zou het resultaat verschrikkelijk zijn. Wij hoeven het niet zelf te doen, want we kunnen het niet. Wij zijn slechts als kleine lammetjes en als we alleen door de wildernis zouden moeten trekken, zouden we binnen de kortst mogelijke tijd omkomen van honger en ellende. Hij is mijn herder, en Hij draagt de lammetjes in Zijn schoot — Hij weert de wolf af, Hij slaat de vernietiger neer. Hij brengt elk schaap in de kudde op de heuveltop van Zijn heerlijkheid.
Dat is onze zekerheid. De Heer zorgt voor ons en als wij ons op Hem verlaten komt alles goed.
