Het is volbracht
Uit Anecdotes van Dwight L. Moody
Ik sprak eens met een oude man die zei dat hij zich maar één ding van zijn vader herinnerde, dat hem echter zijn hele leven was bijgebleven. Hij kon zich de dood van zijn vader niet goed meer herinneren, zijn begrafenis niet, en zo waren er vele hiaten in zijn geheugen. Maar dat ene ding stond hem vers in het geheugen gegrift.
Op een koude winternacht toen ze omgeven waren met problemen, pakte zijn vader een stukje hout op van de grond en kerfde er met zijn zakmes een klein kruis uit. Toen hij klaar was hield hij het kruisje met tranen in zijn ogen omhoog, terwijl hij vertelde hoe God in zijn oneindige liefde zijn Zoon naar de aarde had gestuurd om ons te verlossen door aan het kruis voor ons te sterven. Die avond begreep de zoon voor het eerst wat het geloof werkelijk te betekenen had en gaf hij zijn hart aan God.
***
Uiteindelijk riep de gekruisigde Jezus met luide stem: “Het is volbracht!” Er waren vermoedelijk maar weinig mensen op aarde die deze woorden hoorden of die er iets om gaven; maar ik kan me voorstellen dat er geen hemelbewoners waren die het niet hoorden.
Als ze klokken in de hemel hebben dan klonken die op die dag zeker luid terwijl iedereen uitschreeuwde: “Het is volbracht! De Zoon van God is gestorven opdat de arme, zondige mens eeuwig leven mag hebben.”
Ik kan me voorstellen dat de engelen door de straten van de hemel liepen en riepen: “Het is volbracht! Het is volbracht!” Iedereen in die hemelse gewesten moet zich op dat moment verheugd hebben. Het was de schreeuw van overwinning.
Het Christuskind kwam met Kerstmis op Aarde, groeide op en werd de deur door wie redding mogelijk werd. We hoeven er niet voor te werken, want het is een geschenk van genade. Je hoeft alleen maar te kijken en Jezus in je hart te sluiten om gered te worden.
De duivel bevocht het vanaf het allereerste begin, maar kon er niets tegen doen. Kijk eens naar de golven in een woedende storm die tegen een rots aanslaan. Ze slaan in stukken op de rots, bereiken niets en zakken terug met hun schuimende geweld. Dan verzamelen ze nieuwe kracht en slaan opnieuw stuk tegen de rots. En zo lijkt het alsof de donkere golven van de hel al hun kracht hebben verzameld en tegen de boezem van de Zoon van God slaan, maar Hij drijft ze allemaal weer terug met de kreet van een overwinnaar: “Het is volbracht.” En met die schreeuw brak Hij de boeien van de zonde en brak Hij de macht van Satan.
