Maandag 7 oktober 2024

Gebed

Lieve God, geeft U mij het geloof om op U te vertrouwen en de kracht om anderen boven mezelf te plaatsen. Het draait in dit leven om de liefde maar dat begrijp ik nog maar zo sporadisch. Ik wil graag een minder egoïstisch persoon zijn en leren om te geven en te delen, geduld te hebben en werkelijk naar een ander te luisteren. Ik wil Uw voetsporen volgen. Dat is het voorbeeld dat U mij gegeven heeft en waarover ik lees in Uw Woord.

Mag ik mij vandaag aan U overgeven, zodat U mij kunt vullen met Uw geest van liefde en ik kan leren, meer aan anderen te denken en een zinvol leven te leiden; niet door mijn grote prestaties, maar door er gewoon te zijn met een liefdevolle houding. U bent zachtmoedig en zocht nooit naar Uw eigen eer, maar altijd naar die van de Vader.

Zo moet dat bij mij ook zijn, net zoals Johannes de Doper het zei: “U moet steeds belangrijker worden, en ík moet steeds minder belangrijk worden.” Uw Koninkrijk kome en mijn koninkrijk moet verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Amen

Mijn plannen zijn niet dezelfde als die van u en mijn gedachten zijn niet uw gedachten! Net zoals de hemelen hoger zijn dan de aarde, zo zijn mijn wegen hoger dan die van u. Evenzo zijn mijn gedachten hoger dan de uwe.
Jesaja 55:8,9

 Dit wens ik je toe:
Genoeg geluk zodat je vriendelijk blijft,
Strijd om je sterk te houden, verdriet zodat je menselijk blijft,
Hoop zodat je blij bent, mislukking om je nederig te houden,
Succes om je vuur te laten branden, vrienden om je te troosten,
Weelde om in je noden te voorzien, enthousiasme om vooruit te kijken,
Geloof om depressie te verjagen
En de vastberadenheid om iedere dag
beter te maken dan de dag van gisteren.

 -Auteur onbekend

In een ziekenkamer stond een kleine rozenstruik in een pot voor het raam. Er zat maar één roos aan de struik die zich helemaal naar het licht gekeerd had. “Die roos kijkt alleen maar naar het licht,” merkte iemand op.

“Welnee, dat is onzin,” zei iemand anders. “Als je die plant omdraait, kijkt die roos gewoon de kamer in.”

Dat moesten ze onderzoeken en dus draaiden ze de roos weg van het raam zodat de bloem naar de somberheid van het interieur tuurde. Maar na korte tijd nam de bloem zijn oude positie weer in en met een wonderbaarlijke hardnekkigheid weigerde hij zijn gezicht naar de sombere duisternis van de ziekenkamer te houden. Die bloem stond erop om altijd naar het licht te kijken.

Dat leert ons een belangrijk principe. We moeten onszelf nooit toestaan naar de somberheid van het leven te kijken. We moeten nooit in de schaduw van het verdriet gaan zitten en ons laten verduisteren door de nacht van het leven. Integendeel. Net zoals die roos moeten we ons gezicht op het licht richten en ons erdoor laten inspireren tot het vervullen van dappere plichten en een waarachtiger, heiliger dienstbetoon. Verdriet moet ons altijd beter maken en ons nieuwe kracht geven; het zou onze harten zachter moeten maken, onze geest vriendelijker en onze aanrakingen tederder. Zo leert het leven ons heilige lessen die betere mensen van ons maken.

Uit: Glimpses Through the Window of Life

Deze week nieuw op de site

Waarom zoekt een ongelovig mens toch niet naar de kennis van God? Het antwoord is niet moeilijk te raden: het komt door trots en een hoogmoedig hart. Voor een hoogmoedig mens is God een onaangenaam en ongewenst begrip, waar hij liever niet over denkt.
Lees meer

Geen enkel musje valt op de grond zonder dat je hemelse Vader ervan weet. Dat waren de woorden van Jezus zelf. God kent zelfs het kleinste vogeltje en weet wat er gaande is. Als zelfs de problemen van een vogeltje Hem bekend zijn, hoeveel te meer zorgt God dan voor ons?
Lees meer

‘Zo moet het geweest zijn om met Jezus te lopen toen Hij op aarde was!” Dat waren bijzondere woorden die ik niet zomaar vergeten kon. Had iemand dat ooit van mij gezegd nadat hij een tijdje met mij had doorgebracht?
Lees meer

Spreuk van de week
Zoals de afdruk van het zegel op de lak de exacte afdruk van het zegel zelf is, zo is Christus de exacte afdruk; de volmaakte vertegenwoordiging van God.
Sint Ambrosius (ca. 340-397)

 Het maakt me blij en gelukkig om te weten dat ik niet alles voor mijzelf hoef uit te dokteren en hoef te organiseren. Ik ben slechts een hamer; geschapen om de onzuivere en onreine krachten kapot te slaan zodat ze als stof verwijderd kunnen worden. …Heer, helpt U mij niet te breken als ik sla en laat mij dicht bij U blijven.
Aleksandr Solzhenitsyn

 Als God onze God is, zal Hij ons vrede geven in onze problemen. Als er buiten een storm woedt zal Hij rust maken aan de binnenkant. De wereld kan onrust veroorzaken in vrede, maar God kan vrede scheppen in de onrust.
Thomas Watson (1620-1686)

Laten we er dus vaak aan denken dat onze enige taak in dit leven bestaat uit het behagen van God.
Broeder Lawrence

Om over na te denken

“Jullie zijn door God uitgekozen. Jullie zijn van Hem en Hij houdt heel veel van jullie. Wees daarom zelf ook vol medelijden, goedheid, bescheidenheid, vriendelijkheid en geduld.”
Colossenzen 3:12

De apostel maant ons aan om ons leven vol te laten zijn van ontferming, goedheid en geduld. Dat is wellicht niet altijd eenvoudig. Ofschoon er mensen zijn bij wie liefde hun levensadem lijkt te zijn en goedheid en geduld spontaan aanwezig lijken te zijn, is het voor de meesten van ons niet zo makkelijk. Eerlijk is eerlijk, ik zelf heb geen aangeboren vermogen om lief te hebben, en het is dus belangrijk dat ik leer om mijn hart te vullen met mededogen. Hoe doe ik dat?

Ik kan het doen door God te vragen om dag na dag mijn egoïstische, kritische, ongevoelige en slechte hart uit mij te verwijderen.

Ik kan het doen door voortdurend aan Christus te denken die altijd goed deed en mij een voorbeeld heeft nagelaten om in Zijn voetstappen te treden.

Ik kan het doen door ’s morgens aanspraak te maken op de genade van de Trooster, de Heilige Geest.

Ik kan het doen door mezelf in de plaats van anderen te stellen en zo hun moeilijkheden en verzoekingen te begrijpen.

Ik kan het doen door altijd te kijken naar gelegenheden om het gekneusde riet om mij heen op te tillen en een walmende olielamp weer aan te wakkeren.

Ik kan het doen door kleine daden van vriendelijkheid en liefde. Zo wordt mijn hele leven een avontuur vol genade en gebeurtenissen die mij helpen om te groeien en meer en meer te gaan lijken op de nieuwe mens.
Octavius Winslow

 

Martin Luther zegt in zijn autobiografie: “Ik ken een predikant die ik beter vind dan wie dan ook op deze aarde. Het is mijn tamme roodborstje, dat elke dag tegen me preekt. Ik leg kruimeltjes op de vensterbank, speciaal ’s avonds. Hij springt op de vensterbank als hij zijn rantsoen wil, en dan neemt hij zoveel als hij nodig heeft. Dan hipt hij naar een boompje in de buurt en verheft hij zijn stem naar God en zingt liederen van lof en dank, stopt zijn kopje onder zijn vleugeltje en gaat lekker slapen.

Hij laat morgen voor zichzelf zorgen. Hij is de beste predikant die ik hier op aarde ken.

Zou het niet beter zijn om de dag van morgen in Gods handen te laten? Dat is precies het probleem van de mens: de zorgen en het werk van morgen.

Daily Light
Sommige dingen leren we snel, maar dat zijn niet altijd de dingen die de grootste waarde hebben. Louter hoofdlessen worden gemakkelijker geleerd dan hartlessen. We kunnen wat Bijbelpassages in een paar minuten uit ons hoofd leren, maar het duurt vele jaren om ze te leren leven! Onze Meester zal ons nooit sneller onderwijzen dan wij aankunnen. Geestelijke waarheden kunnen alleen worden ontvangen en begrepen als we er klaar voor zijn. Zo zijn er veel goddelijke beloften waar we nooit aanspraak op kunnen maken, totdat we op die punten in het leven komen waarvoor ze speciaal gegeven zijn.

Bijvoorbeeld: “Hij zal mij verbergen in Zijn schuilplaats ten dage van tegenspoed; Hij zal mij verbergen onder de dekking van Zijn tent; Hij zal mij hoog op een rots zetten.” Deze woorden betekenen niets voor een kind dat tussen de bloemen speelt, of voor de jongeling die over zonnige paden wandelt, zonder enige zorg of beproeving. Deze beloften kunnen alleen begrepen worden door iemand die diep in de problemen zit. We hebben ze niet nodig. Ze zijn voor tijden van verdriet en we hebben geen verdriet. Het zijn lampen voor de duisternis en we wandelen niet in de duisternis. Ze zijn voor dagen van pijn en verlies en wij hebben geen pijn.

* Er zijn beloften voor zwakheid die we nooit kunnen krijgen als we sterk zijn.

* Er zijn beloften voor tijden van gevaar die we nooit kunnen kennen in de dagen dat we geen bescherming nodig hebben.

* Er zijn vertroostingen voor ziekte die we nooit kunnen krijgen terwijl we kerngezond zijn.

* Er zijn beloften voor tijden van eenzaamheid die geen betekenis voor ons hebben, terwijl liefdevolle metgezellen aan onze zijde staan.

* Er zijn woorden voor de ouderdom die ons niets zeggen wanneer de arm sterk is, het bloed warm is en het hart dapper is.

Zo leren we alles in de school van Christus, op die momenten dat we eraan toe zijn. Laten we dus leren om geduldig en in geloof op de Meester te wachten in de zekerheid dat Hij die alles weet ons alles laat zien op het moment dat het nodig is.

Uit: The Building of Character door J.R. Miller

Klik hier voor een korte Bijbelstudie uit Daily Light

Uit het archief van Spurgeon

Wil je een veilig onderkomen voor je ziel; een huis waar je gerust kunt leven en slapen? Zo’n huis bestaat, maar wellicht vraag je je af wat de aankoopprijs is? Die bedraagt minder dan de trotse menselijke natuur graag zou willen betalen, want het kost helemaal niets. Niets? Gratis? Ja, dat huis kun je betrekken zonder geld en zonder prijs. “Ah, maar dan moet ik toch zeker wel een aanzienlijke huur betalen?”

Wil jij graag iets doen om te verdienen dat je het huis van Christus binnen kunt gaan, dan vrees ik dat je het huis niet kunt krijgen. Ik zei je al dat het huis niets kost, want het is “zonder prijs.” De prijs van de grond waarop het huis staat is God liefhebben met een oprecht hart.

Wil je Jezus nemen en “in Hem wonen?” Dat huis is ingericht met alles wat je maar wilt, het is gevuld met meer rijkdom dan je zult kunnen uitgeven zolang je leeft. Hier kun je intieme gemeenschap met Christus hebben en je tegoed doen aan Zijn liefde; hier zijn tafels vol voedsel waar je voor altijd van kunt leven; hier kun je, als je moe bent, rust vinden bij Jezus en van hieruit kun je naar buiten kijken en de hemel zelf aanschouwen.

Als jij nog geen huis voor je ziel hebt, zul je misschien zeggen: “Ik zou het huis wel graag willen hebben, maar is dat ook voor mij?” Ja, ook voor jou. Hier is de sleutel – de sleutel is: “Kom tot Jezus.”

“Maar,” zeg je, ”ik ben veel te armoedig voor zo’n prachtig huis.” Maakt niet uit, er zijn kleren binnen. Als je je schuldig en veroordeeld voelt, kom dan en hoewel het huis inderdaad te goed voor je is, zal Christus je goed genoeg maken voor het huis. Hij zal je wassen en reinigen, en je zult kunnen zingen: “Wij wonen in Hem.”

Uit de schatkist van het verleden

Tijdens de begindagen van het Leger des Heils werden William Booth en zijn medewerkers in de pers fel aangevallen door zowel de religieuze leiders als de regeringsleiders. Telkens wanneer zijn zoon Bramwell Booth gealarmeerd met het volgende negatieve krantenbericht kwam aanzetten, antwoordde William Booth: “Bramwell, over vijftig jaar zal het weinig uitmaken hoe deze mensen ons vandaag behandeld hebben; maar het zal dan wel veel uitmaken hoe we vandaag met het werk van God zijn omgegaan.”
Warren Wiersbe

Een glimlach…

Er was eens een straat waar alle bomen op de stoep moesten worden omgehakt. De werklui begonnen aan het karwei, maar ontdekten op een tak in een van de bomen een roodborstje dat op haar nestje met eieren zat. Het beestje scheen zich goed bewust van het gevaar want ze piepte angstig en draaide zenuwachtig met haar kraaloogjes. “We kunnen eerst de andere bomen omhakken,” zei de opzichter goedmoedig. Toen ze een dag of twee later weer naar de boom keken zaten er zowaar vier kleine roodborstjes in het nest, die hun kopjes vrolijk boven de rand uitstaken. “Laat ze nog maar even,” zei de voorman weer. “Wij hebben nog genoeg werk, voordat deze boom weg moet.” Uiteindelijk kwam dan toch de dag dat de boom moest worden omgehakt, maar toen was het nestje leeg. De vogeltjes waren gevlogen. De voorman zag een klein smoezelig kaartje liggen, vlak onder de boom. Hij bukte zich om te zien wat het was en tot zijn verbazing bleek het een kaartje van de zondagsschool te zijn waarop met sierlijke letters stond geschreven: “Wij vertrouwen op de Heer, onze God.”

Dat is grappig 

Twee predikanten die graag ruzieden over hun geloof, waren weer eens in een verhitte discussie verwikkeld. “Dat geeft niet,” zei de een kalm. “We zijn het er gewoon over eens dat we het oneens zijn. We doen tenslotte allebei het werk van de Heer. Jij doet het op jouw manier en ik doe het op Gods manier.” Klinkt dat bekend? Te vaak hebben we een te hoge pet op van onszelf, ook al zeggen we dat misschien niet met zoveel woorden.

***

 Op zondagochtend merkte de dominee dat de kleine Alex naar de grote gedenkplaat staarde die in de foyer van de kerk hing, waar de namen van de gesneuvelde verzetshelden uit het dorp op stonden. De zevenjarige staarde al een tijdje gefascineerd naar de gedenkplaat, dus liep de dominee naar hem toe en zei zachtjes: “Goedemorgen Alex.”
“Goedemorgen dominee” antwoordde de jongen en wees toen naar de gedenkplaat. “Wat is dit, dominee?” vroeg hij.
“Nou jongen, dit zijn alle mannen die in de dienst zijn gestorven,” antwoordde de pastoor.
Alex knipperde met zijn ogen en vroeg onzeker: “Welke dienst, dominee? Die van negen uur of die van half elf?”

Laat een bericht achter:

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees de nieuwe Oppepper

Thuis of op je werk, een Oppepper maakt je sterk

Klik hier