Maandag 4 maart 2024
Gebed
Lieve Jezus, help mij om …
U beter te leren kennen
U van harte te vertrouwen
U ijveriger te dienen en
Vaker van U te genieten.
Ik vraag van U kracht om …
Meer op U te lijken
Uw lied in de wereld te laten klinken
Uw heil van dag tot dag te tonen!
Uw liefde is mijn hemel
Uw aanwezigheid is mijn vreugde
Uw dienst is de blijdschap van mijn hart!
Laat mij dagelijks…
Met U wandelen
Voor U werken
U loven en U prijzen.
Gebruik mij om . . .
Verloren zondaars naar Uw kruis te leiden,
Gelovigen naar Uw troon van genade te sturen en
Afvalligen te inspireren tot gehoorzaamheid.
James Smith, 1855
Overdenking
“Alles aan hem is prachtig! Zo is mijn geliefde, en zo is mijn Vriend!”
Hooglied 5:16
Waarom wijst de wereld zo’n wonderbaarlijke Heiland af? Waarom zijn er mensen die de Heer, die volmaakt lieflijk is, verafschuwen en waarom haten zij Hem die de beste Vriend is van zelfs de grootste zondaar?
Mensen van de wereld, wat voor goeds kun je verlangen dat je niet in Christus vinden kunt? Het goede van deze aarde is slechts een schimmige afspiegeling van Zijn voetenbank en de pracht van de Hemel is Zijn troon. Hoe lieflijk is de Heer en Zijn oneindige schatten liggen voor jou klaar om tot je te nemen.
In Jezus vind je . . .
Rijkdom als je arm bent
Respect als je veracht wordt
Vriendschap als men je verlaten heeft
Hulp als je gewond bent geraakt
Barmhartigheid als je ellendig bent
Vreugde als je ontroostbaar bent
Bescherming als je in gevaar verkeert
Bevrijding als je gevangen zit
Leven als je sterfelijk bent en
Alle dingen als je niets hebt.
Tijd en eeuwigheid behoren Hem toe en Hij verlangt ernaar om je alle heerlijkheden van de eeuwigheid te geven! En zo kan Hij je verlossen van …
Al je angsten
Zonde, het ergste van alle kwaden
Jezelf, de meest kwetsende van alle metgezellen
De dood, de vreselijkste van alle veranderingen
Satan de meest subtiele van alle vijanden
De hel; de gruwelijkste van alle gevangenissen
De toorn; de gruwelijkste ondergang van alle zondaars!
Waar vind je nu zo iemand als Jezus? Waarom zou je het leven weigeren dat Hij je vrijelijk wil geven en toch liever vasthouden aan het duister van de dood en je eigen wil?
James Meikle, (1730-1799)
Er zijn mensen die zeggen dat het laatste lied dat Mozart vlak voor zijn dood schreef, ook zijn mooiste was. Hij had er wekenlang aan gewerkt en nadat hij er de laatste hand aan had gelegd, viel hij in slaap. Uiteindelijk kwam zijn dochter binnen en haar voetstappen wekten hem. “Kom hier, Emilie,” zei Mozart, “Het requiem, mijn requiem, is eindelijk af. Mijn taak zit erop. Ik kan gaan.”
“Zeg dat toch niet, vader,” antwoordde het lieve kind zacht. “Je zult snel weer beter zijn. De koorts ging altijd over en dat gebeurt ook nu weer.”
“Hou jezelf niet voor de gek, mijn kind,” zei de stervende vader. “Dit afgeleefde lichaam kan nooit meer hersteld worden. Neem deze noten, mijn laatste noten, ga bij mijn piano zitten, speel en zing het lied. Laat me die tonen horen die zo lang mijn troost en vreugde zijn geweest.”
Emilie deed wat haar vader vroeg en zong, met een stem verrijkt met de tederste emotie, het prachtige requiem dat hij gecomponeerd had. Toen ze klaar was draaide ze zich om en keek in het gezicht van haar vader voor zijn goedkeuring. In plaats daarvan zag ze hem nog liggen met dezelfde vreugdevolle glimlach van daarvoor, maar nu met het zegel van de dood op de geliefde gelaatstrekken. Terwijl Emilie speelde was hij weggevlogen naar de eeuwige wereld, op de vleugels van zijn eigen laatste lied.
We zouden zo moeten leven; dapper, waarachtig, gehoorzaam, onbaatzuchtig, ijverig, in geloof en liefde en gebed, dat het einde van ons leven een teder, onsterfelijk lied mag zijn, dat onze geest op vleugels weg zal dragen naar de poorten van de eeuwige gelukzaligheid.
Uit: Glimpses through the Window of Life.
Deze week nieuw op de site
Jaren geleden was er in Engeland een circusolifant met de naam Bozo en het dier was erg populair bij het publiek. Maar op een dag was er een plotselinge verandering in de persoonlijkheid van de olifant. Het beest, eerst zo zachtmoedig en vriendelijk werd agressief en heel gevaarlijk.
Lees hier meer
Lang geleden schreef John Newton (1725-1807) een brief aan een bevriende voorganger die op het punt stond de politiek in te gaan. Tijdloze raad die ook vandaag erg van toepassing is.
Lees hier meer
Wat kun je doen als je onder je lasten dreigt te bezwijken? Eigenlijk kun je dan niets meer doen. Je eigen kracht is je niet meer tot steun. Maar als je kunt leunen op de schouders van een dierbare vriend vind je rust.
Lees hier meer
Spreuk van de week
Overgaan van dood naar leven is overgaan van ongeloof naar geloof, van onrechtvaardigheid naar rechtvaardigheid, van hoogmoed naar nederigheid, van haat naar naastenliefde.
Gresham Machen
Heiligen? Wat zijn dat? Het zijn zondaars die blijven proberen om het beter te doen.
Robert Stevenson
God kent ons door en door. Niets, zelfs niet onze meest geheime gedachte die we voor onszelf verbergen, is Hem onbekend. Naarmate we onszelf beter leren kennen, gaan we onszelf zien zoals God ons ziet, en vangen we een kleine glimp op van Zijn plannen met ons. Dan begrijpen we hoe elke ordening van Zijn Voorzienigheid, het goede en het slechte, precies op onze eigen geestelijke gesteldheid is afgestemd. Daarom behoren we alles in ons leven in geloof aan te nemen en te vertrouwen op de goedheid van God jegens ons. Zoals we onszelf kennen, kennen we God.
B. Pusey
Wil je anderen graag goede raad geven? Zorg er dan eerst voor dat je zelf ervaring hebt, en weet wat het is om het kruis te dragen. Je kunt anderen alleen maar helpen door een voorbeeld te zijn.
Maarten Luther
Om over na te denken
Hen heeft Hij uitgekozen. Niet omdat ze zo goed leefden, maar omdat Hij van hen hield en goed voor hen wilde zijn. Als het een beloning was voor hun harde werken, dan was het niet meer uit liefde. Maar Hij heeft hen uit liefde gered. Niet omdat ze het verdiend hadden.
Romeinen 11:6
Ik denk dat redding slechts het ontvouwen van de grenzeloze genade van God aan verloren zondaars is. En er zijn geen andere wegen om ons te bevrijden van de zondenlast dan de weg die Jezus ons heeft gegeven. Maar leiden niet vele wegen naar Rome? Zeer zeker niet.
Alle religies van mensen, en hun naam is “legio”, zijn gebaseerd op het principe van menselijke verdienste. Ze zijn allemaal gebaseerd op het een of andere ‘ingebeelde goed en vermogen’ in ons menselijk wezen om het zelf te doen of bij te dragen aan onze verlossing. Maar hierdoor wordt het offer van Christus en het werk van de Heilige Geest in onze ziel volledig terzijde geschoven.
In feite is de doctrine van de eigen verdienste het fatale element van de religie van de mens, het morele vergif van zijn ziel. De echte remedie voor ons hart wordt alleen gevonden in een oprechte ervaring van verlossing uit genade van de Heer Jezus Christus. Menselijke verdienste heeft niets in te brengen en draagt niets bij aan onze hereniging met onze Vader.
Christus stierf niet voor heiligen, maar voor zondaars. Hij ontvangt niet de waardige, maar de onwaardige. Hij kwam om te genezen, niet de gezonde mens maar juist de zieke. Hij kwam om niet de rechtvaardigen, maar de zondaars tot bekering te roepen! Redding, van de eerste tot de laatste, is uit vrije genade!
Octavius Winslow (1808-1878)
Toen Jezus dit hoorde, was Hij heel verbaasd over hem. Hij draaide Zich om naar de grote groep mensen die Hem volgden. Hij zei tegen hen: “Ik zeg jullie dat Ik in heel Israël nog bij niemand zó’n groot geloof heb gevonden!”
Lukas 7:9
Ik weet niet of we de immense grootsheid van Jezus ooit duidelijker voelen dan wanneer we datgene wat ons verbaast vergelijken met de dingen die Hem verbazen. Wonderen verbazen ons, maar die betekenen weinig voor Jezus. Voor ons betekent het woord “wonder” meestal een fysiek wonder; iets wat voor ons zo wonderbaarlijk is dat we het bijna niet kunnen geloven. Maar Jezus spreekt in de Schrift nooit over dergelijke dingen met enige verbazing. Sterker nog, Hij hechtte er zo weinig waarde aan dat Hij er soms tegenop zag om een ‘wonder’ te verrichten en sprak dan openlijk Zijn wens uit dat niemand er over zou vertellen.
Wat Hem wel verbaast, zijn de innerlijke wonderen die te maken hebben met de ziel van de mens, zoals de bereidheid of de tegenzin om de deur of het raam van de ziel te openen of te sluiten voor de hemel; openingen waardoor de heerlijkheden van de geestelijke wereld bij ons naar binnen kunnen stromen of juist verworpen worden. Slechts twee keer in de Schrift wordt ons verteld dat Jezus, voor wie alle geheimen van het leven open lagen, zich verwonderde; één keer over het ongeloof van de mensen, en één keer over hun geloof. Toen Hij tot de Zijnen kwam en zij Hem niet aannamen, schudde Hij verbaasd Zijn hoofd en verwonderde Hij zich over hun ongeloof. (Markus 6:6) De andere keer verwonderde Hij zich toen Hij tot een Romeinse overste kwam, een man die niet eens tot het volk van God behoorde, en deze zijn geloof toonde. Hij was bovenmate verbaasd en verwonderde Zich.
S.Cox
Wat is er moeilijker voor een ouder dan een zoon of dochter te zien strijden met pijn, ziekte of tegenslag? Zoiets breekt ons hart. De Heer kan er over meepraten. Hij zag Zijn Zoon worstelen met ondraaglijke kwellingen. Hij zag Jezus toen Hij in de tuin op de grond in het stof viel, bloed zweette en zich daar, te midden van die kwellingen tot Zijn Vader richtte en Hem met een hartverscheurende kreet smeekte: “Vader, als U wilt, neem dan deze lijdensbeker van Mij weg!” Christus voelde de helse kwellingen en dat door de hand van Zijn eigen Vader! En alles om voor ons de weg naar de ware vrijheid te effenen.
Wat een liefde is dit, die de Vader der barmhartigheden ertoe bracht Zijn enige Zoon voor ons aan zulke ellende over te leveren! Door Christus te geven om voor ons te sterven, gaf God ons het kostbaarste juweel uit Zijn schatkist! Er bestaat geen groter geschenk. Duizenden werelden kunnen niet opwegen tegen Christus’ liefde. Ik vraag je: “Hoe wonderbaarlijk is de Zoon van God?”
Ik stel me graag voor hoe het zou zijn als ik de schoonheid van tienduizend paradijzen kende, met alle mogelijke bloemen, alle aangename geuren en kleuren, alle heerlijke smaken, alle vreugden, alle lieflijkheden die er bestaan. Wat een onbeschrijflijke heerlijkheid … En toch zou al dat schoons niet opwegen tegen de geliefde Christus en niet meer zijn dan één druppel regen zijn in vergelijking met de grote oceaan van deze onuitsprekelijke liefde! Neem eens de tijd om hierover na te denken. Wat een verbazingwekkende liefde dat God Zijn kostbaarste bezit aan ons arme mensen wilde schenken.
John Flave (1627-1691)
Bijbelstudie
De Eindtijd? Deel 3
Wat zegt de Bijbel over de Eindtijd? Passages uit de Bijbel.
Klik op de links om het Bijbelvers te lezen
Lees meer
Uit het archief van Spurgeon
Ik wil niets zeggen dat misschien wat te zwaar overkomt, laat je eigen geweten dus maar spreken, maar ik vraag me weleens af of veel van jullie de Bijbel niet te gehaast lezen. Ik zie zoveel mensen die de Bijbel even openslaan en dan gaat het boek een minuut later alweer in de kast. Ik ben bang dat je na vijf minuten niet eens meer weet wat je gelezen hebt en het Woord nauwelijks enig effect heeft. Hoe weinigen van jullie zijn vastbesloten om het sap, het leven en de essentie van een passage te pakken te krijgen en de betekenis ervan in te drinken. Pas op, want het is de Geest die levend maakt. De letter zonder de Geest maakt dood. De Bijbel leert ons dat het Woord van God scherper is dan een tweesnijdend zwaard. Een zwaard met twee snijkanten heeft geen botte kant. Het Woord van God is aan alle kanten scherp. Het leeft en heeft tot doel om diep tot het geweten door te dringen en het zaad van het geloof in het hart te zaaien. Maar als we er niet voor gaan zitten en het op waarde schatten zal het ons niets brengen.
Uit de schatkist van het verleden
Tijdens de gevechten in het gebied van de Stille Oceaan gedurende de tweede wereldoorlog toonde een eilandbewoner trots zijn Bijbel aan een soldaat uit het Amerikaanse leger. De soldaat lachte schamper en zei: “Dat boek zijn we al lang ontgroeid.”
“Wij niet,” antwoordde de eilandbewoner. “En dat is maar goed ook, want zonder dit boek had je nu in de kookpot gezeten voor onze avondmaaltijd.”
Charles Ellet had een probleem. Hij had een contract getekend om een technisch hoogstandje te bouwen: een hangbrug over de Niagara Rivier. Maar hij had geen manier om zijn eerste kabel tussen de oevers te spannen. Als hij maar een kabel over de rivier zou hebben zou de rest volgen en kon het werk beginnen. Maar hoe kreeg hij een touw aan de overkant? Toen kreeg Ellet een idee: als iemand een vlieger naar de overkant kon krijgen kon hij het vliegertouw gebruiken om een grotere kabel naar de overkant te trekken en dit proces gewoon steeds herhalen totdat er een sterke kabel hing.
En zo kondigde de ingenieur een vliegerwedstrijd aan en een jongeman, Homan Walsh, reageerde. Bij Walsh’ tweede poging slaagde hij erin om zijn vlieger naar de overkant van de rivier te laten vliegen. De vitale verbinding was tot stand gebracht en de bouw van de brug kon beginnen.
Het geestelijke principe is de moeite waard om over na te denken. Als onze vijand een brug wil slaan om zo ons geloof en ons geluk aan te tasten door een brug te slaan tussen hem en ons begint hij heel klein. Misschien maar met een touwtje aan een onschuldige vlieger, maar als wij hem zijn gang laten gaan en niet ingrijpen wordt er een stevige brug gebouwd waar we niet zo makkelijk meer afkomen.
Een glimlach …
Ik weet niet wanneer ik gelukkiger ben dan op die momenten wanneer ik aan mijn tafel zit te werken met niets anders voor me dan een kaars en een wit kleed. Er is geen ander geluid dan dat van mijn eigen adem; God beroert mijn ziel en ik heb de hemel voor ogen… Ik verheug me erin dat ik precies ben wat ik ben – een schepsel dat in staat is God lief te hebben en gelukkig behoort te zijn. Ik sta op en kijk een tijdje uit het raam en staar naar de maan en de sterren, het werk van een Almachtige hand. Ik denk aan de grootsheid van het universum, ga weer zitten en ga door met mijn werk. Ik ben arm, maar wat geeft het … Ik ben een van de gelukkigste wezens in het hele universum.
Geschreven door een arme, gelovige vrouw in de 18e eeuw
Dat is grappig
Eens gingen de Zusters van een klooster in een Franse stad van deur tot deur om aalmoezen te vragen voor de zieken en de oude mensen. Een non belde aan bij het huis van een rijke vrijdenker die dacht dat hij de non wel een loer kon draaien.
Hij keek de vrouw smalend aan en zei: “Ik geef je 1000 francs als je met mij een glas champagne wilt drinken.” Het was een gênante situatie voor de non en ze aarzelde, want drank was streng verboden in het klooster. Maar de aarzeling was maar van korte duur want met 1000 frank kon ze heel wat goeds doen. “Dat is goed,” zei ze tegen de verbaasde vrijdenker. Een bediende bracht de fles en schonk in en de dappere kleine non dronk het glas leeg. En toen zei ze: “En nu meneer, zou ik nog graag een tweede glas willen hebben voor dezelfde prijs.”
Ze kreeg het ook nog.
