Wie is er intolerant
Naar een artikel van J. Warner Wallace
Er is een groeiend cultureel scepticisme en kritiek op alles wat “christelijk” is. Christenen zijn kortzichtig en intolerant, vooral als een Christen wordt afgespiegeld aan een nieuwe definitie van tolerantie die in onze cultuur is ontstaan.
Hoe moeten we reageren als mensen ons “intolerant” noemen, alleen maar omdat we weigeren om in de huidige cultuur een bepaalde waarde of een bepaald gedrag te omarmen?
Wat is tolerantie?
Volgens het woordenboek betekent tolerantie of verdraagzaam zijn, oog hebben voor standpunten, overtuigingen, praktijken, enz. van anderen die verschillen met die van jezelf. En op de vraag wat het is om iets te tolereren, zegt dezelfde bron dat we iemand ’tolereren’ als we “de overtuigingen, praktijken, enz. van anderen erkennen en respecteren zonder ze te delen”.
Om ’tolerantie’ te laten bestaan zijn er verschillende dingen nodig.
Mensen moeten er verschillende meningen, overtuigingen of praktijken op na houden. Met andere woorden, ze moeten het oneens zijn.
Deze zelfde mensen moeten elkaar verdragen. Met andere woorden, ze kunnen elkaar niet elimineren, ook al omarmen ze elkaars overtuigingen niet, maar moeten in plaats daarvan een manier vinden om vreedzaam naast elkaar te bestaan.
Tolerantie vereist volgens deze klassieke opvatting een meningsverschil. Zonder onenigheid is ’tolerantie’ niet eens mogelijk. Laten we nu eens kijken naar een nieuwe geaccepteerde opvatting van tolerantie die is ontstaan in onze relativistische cultuur.
De klassieke definitie van tolerantie is gecorrumpeerd.
Websters-Online-Dictionary.com licht al een tipje van de sluier op van de subtiele verschuiving in de definitie wanneer het ’tolerantie’ omschrijft als “de neiging om vrijheid van keuze en gedrag toe te staan”. De Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO) definieert ’tolerantie’ in haar ‘Verklaring over de beginselen van tolerantie’ als “respect, acceptatie en waardering van de rijke verscheidenheid aan culturen, uitdrukkingsvormen en manieren om mens te zijn”.
Zie je daar een subtiele verschuiving? Het concept ‘acceptatie’ is aan de definitie toegevoegd. Deze opvatting vertelt ons niet dat we elkaar moeten ‘verdragen’ in de context van onze meningsverschillen, maar dat we elkaars wereldbeeld moeten ‘accepteren’ en omarmen als even waardevol en even waar. Deze huidige definitie van ’tolerantie’ kan als volgt worden geformuleerd:
Tolerantie: “De handeling van het erkennen en accepteren van de gelijke geldigheid en waarde van alle standpunten, overtuigingen en handelingen.”
Deze nieuwe definitie van ’tolerantie’ kan zijn eigen norm niet waarmaken. Wat, als ik de overtuiging heb (en praktiseer) dat ‘alle meningen, overtuigingen en handelingen NIET even geldig en waardevol zijn’? Zou de nieuwe, gecorrumpeerde definitie van ’tolerantie’ mijn standpunt kunnen aanvaarden? Nee, mijn standpunt zou duidelijk het enige standpunt zijn dat zou moeten worden afgeschaft om de nieuwe, verdorven definitie van ’tolerantie’ waar te laten zijn. Maar als je mijn standpunt volledig verwerpt, verwerp je tegelijkertijd de nieuwe definitie zelf.
Deze verdorven opvatting van tolerantie kan eenvoudigweg niet blijven staan onder het gewicht van haar eigen standaard. De wereld omarmt momenteel een opvatting van ’tolerantie’ die onlogisch, onhoudbaar en zelf-weerleggend is.
Heel subtiel en op een manier dat het logisch klinkt dringt de wereld aan Christenen nieuwe waarden op die in het geheel niet overeenkomen met Gods Woord, en verlangt van ons dat we die nieuwe waarden omarmen en accepteren. Als wij daar iets van zeggen of het er niet mee eens zijn omdat wij ons vast willen houden aan de moraal van God, zijn we intolerant en kortzichtig en plaatsen wij onszelf buiten de gevestigde norm. Het is zelfs zo erg dat Christenen in veel gevallen worden beschuldigd van het zaaien van onverdraagzame haat.
Wie is er nu intolerant?
Maar ook hier vinden wij weer een bevestiging dat wij in het laatste der dagen leven, getuige de woorden van de apostel Paulus in 2 Timotheüs 3:
Onthoud dat de laatste tijd van de wereld een moeilijke tijd zal zijn. Want de mensen zullen alleen maar aan zichzelf denken. Ze zullen hebzuchtig, trots en overmoedig zijn. Ze zullen God beledigen en ongehoorzaam zijn aan hun ouders. Ze zullen ondankbaar en slecht zijn en nergens respect voor hebben. Ze zullen liefdeloos en trouweloos zijn. Ze zullen leugens over andere mensen rondvertellen, geen zelfbeheersing hebben, wreed zijn en een hekel hebben aan goede mensen. Ze zullen verraderlijk, roekeloos en trots zijn, en meer houden van plezier maken dan van God. Ze doen wel alsof ze heel godsdienstig zijn, maar ze geloven niet werkelijk in God. Blijf vér bij dat soort mensen vandaan.
