Pijlers van een gelukkige samenleving
Uit een enquête die eerder dit jaar werd uitgevoerd door het Thriving Center of Psychology blijkt dat twee op de vijf mensen uit de jongere generaties het huwelijk zien als een “achterhaalde traditie”. Vijfentachtig procent zei dat het huwelijk niet nodig is om een vervulde en toegewijde relatie te hebben, terwijl nog eens 73% van mening is dat trouwen in de huidige economie te duur is. Terwijl iedere situatie uniek is en zijn eigen problemen kent en dus niet wettisch met een zwart/wit mentaliteit benaderd kan worden is het duidelijk dat onze geestelijke vijand hard aan het werk is om een van de belangrijkste pijlers van een gelukkige samenleving, het huwelijk, te ondermijnen. De invloedrijke Amerikaanse bijbelgeleerde Robert Green schreef de volgende overdenking over de passage in Markus 10 waarin Jezus de Farizeeërs antwoord geeft op hun vraag over echtscheiding.
***
Er kwamen ook Farizeeërs naar Hem toe. Ze wilden Hem met een strikvraag in de val laten lopen. Ze hoopten dat Hij iets verkeerds zou zeggen. Ze vroegen: “Mag een man van zijn vrouw scheiden?
De Farizeeërs waren zoals gewoonlijk weer bezig Jezus in de val te lokken en stelden Hem hier de vraag of het “geoorloofd was voor een man om zijn vrouw weg te doen”. Daar waren de meningen over verdeeld en dus hoopten de Schriftgeleerden dat Hij bepaalde mensen voor het hoofd zou stoten. Daar kwam nog bij dat dit antwoord van Jezus zeker de overspelige tetrarch, in wiens gebied Jezus was, zou bereiken en Hem dus in moeilijk parket zou kunnen brengen.
In Zijn antwoord verwees Jezus hen wijselijk naar Mozes, en nam Hij de gelegenheid te baat om aan te tonen dat Mozes echtscheiding direct verbond aan hun “hardheid van hart” maar dat het huwelijk in Gods oorspronkelijke plan het fundament zou moeten zijn voor het geluk van het christelijke huis en het behoud van de christelijke moraal in een zondige wereld.
Daarbij definieerde Jezus met gezag en precisie wat “overspel” eigenlijk was. Jezus bevestigt de onverbrekelijke band van de huwelijksrelatie, een relatie die tegenwoordig al lang niet meer als zo belangrijk en bindend wordt gezien.
In Gods hoogste wil en plan voor de mens is het huwelijk de zuiverste instelling die het individuele geluk in hoge mate bevordert. Het gezin is in veel opzichten de hoeksteen van een gezonde maatschappij die de vrede van het gezinsleven en de zuiverheid van de openbare zeden waarborgt. Een goede moraal komt de nationale gezondheid ten goede, brengt stabiliteit in de wereld, beschermt tegen wilde, losgeslagen en bandeloze lust en een lange reeks van problemen zoals afgunst, jaloezie, wraak en andere hartstochtelijke misdaden. Een goede moraal bewaart de eer en waardigheid van de vrouw en zorgt voor liefde en zorgvuldige opvoeding van de kinderen. Het is evengoed waar dat zo’n levensvisie vele verantwoordelijkheden met zich meebrengt, maar de mens zou tenslotte niet voor zichzelf moeten leven, maar in samenspraak en gemeenschap met God die voor iedereen een plan heeft. Zo’n leven brengt deugd, vrede en vreugde.
Het gezinsleven is het symbool van de hemelse gemeenschap; de huwelijksband het beeld van de relatie van de Verlosser met zijn volk, dat “de bruid, de vrouw van het Lam” is. Het is heilig in Gods ogen en mag dan ook niet terloops terzijde worden geschoven, behalve “omwille van het Koninkrijk der hemelen.” De gezinsband zou dan ook niet onverschillig mogen worden verbroken. Jezus zelf eerde het huwelijk en liet er Zijn hemelse licht op schijnen toen Hij zijn eerste wonder verrichtte.
Een wijze gemeenschap streeft er dan ook naar het gezin te behouden en te beschermen. In een gezond gezin, een gezin dat God volgt, zouden echtelijke, ouderlijke, kinderlijke en broederlijke genegenheid moeten worden gekoesterd. Gehoorzaamheid aan de wet die God in ons hart geschreven heeft brengt zorg en voorzienigheid aan onze cultuur. In wezen is elk huis een miniatuur koninkrijk. In een gezond gezin ligt de basis voor een stabiel leven waarin de rechten en wederzijdse belangen en verplichtingen van ieder afzonderlijk individu (en de gemeenschap in zijn geheel) gerespecteerd worden. Het land dat het gezinsleven eert, wordt door God geëerd. De Christelijke leer die Jezus ons probeert te onderwijzen is dan ook de uitdrukking van de Goddelijke wil.
