Waar kan ik rusten?
Als een vermoeide vogel die wanhopig over de uitgestrekte en schuimende oceaan vliegt op zoek naar een plaats om te rusten en nieuwe kracht op te doen, is een kind van God dat, in tijden van tegenspoed, rust en veiligheid probeert te vinden in wereldse geneugten en pleziertjes.
De wereld biedt ons bitter weinig echte hoop in tijden van verdriet en onzekerheid. De oppervlakkige verstrooiing en de houvast die we er denken te vinden laten ons gedesillusioneerd achter, want blijvende oplossingen en een stevige plaats om onze voeten neer te zetten zijn er niet.
Ben je vermoeid en drukken de lasten je neer? Er is wel degelijk een veilige schuilplaats voorhanden. “Kom tot Mij,” zei Jezus, “want Ik geef je rust. Mijn rust is niet die van de wereld, maar is zo diep en zo groot dat hij het menselijk verstand ver te boven gaat.”
Als ik Hem toch vraag mijn angstig hart te steunen
En Hem smeek op Hem te mogen leunen
Zal Hij zijn ogen sluiten voor mijn nood,
En mij vergeten in mijn strijd tegen de dood?
Hij heeft het toch beloofd
En ik heb Hem op Zijn woord geloofd.
Hemel, aarde; alles zal vergaan
Maar Hij zal altijd naast mij staan.
Pelgims, profeten, martelaars, Zijn kinder’n jong en oud,
Ja, zelfs de engelen beamen dat God’s anker houdt.
Geef Hem dus je zorg, je pijn en al die vragen,
Hij laat je niet alleen en helpt je kruis te dragen.
