Onze goede werken
Naar een artikel van Jim Denison
Een bekende Amerikaanse politicus vertelde onlangs op de televisie met veel bravoure dat hij een geweldige relatie met God had. “God is mijn vriend en komt geregeld bij me over de vloer,” aldus de politicus. Toen hem gevraagd werd zich nader te verklaren zei hij: “Dat is makkelijk. God wil dat wij goed zijn en dat ben ik dus. Ik vind het fijn om goed te zijn. Ik vind het niet fijn om vergeving te vragen, dus doe ik alle dingen goed. Ik doe nauwelijks dingen die niet goed zijn.”
Een miljonair besloot 30 miljoen Euro over te maken naar een liefdadigheidsorganisatie. Ook deze man verbond zijn gift aan zijn geloof en zei: “Er zijn heel wat manieren om in de hemel te komen, maar persoonlijk vind ik het geven van wat geld aan een goede organisatie een hele prettige manier.”
Misschien rijzen de haren je te berge als je dit leest en denk je dat hier geen spaan van klopt. Dat doet het ook niet, maar onderzoek heeft uitgewezen dat de overgrote meerderheid van Christenen ervan overtuigd is dat goede werken uiteindelijk toch de sleutel tot een gelukkig hemels leven zijn.
Hopelijk weet jij beter.
Paulus kon niet duidelijker zijn toen hij tegen de Efeziërs zei: “Door Zijn genade bent u gered; doordat u in Hem ging geloven. Dat is niet uw eigen verdienste, maar een geschenk van God. Niemand zal zich erop kunnen beroemen het zelf gepresteerd te hebben.” (Efeziërs 2:8,9)
Toch is het zinvol om even stil te staan bij die valse gedachte dat wij zelf iets moeten of kunnen doen voor onze redding. Deze wereld schreeuwt dat wij alles zelf moeten verdienen. Die wereld is voortdurend om ons heen en waar wij ook komen en wat we ook doen, we ontkomen nauwelijks aan het idee dat we moeten presteren om geaccepteerd te worden.
Uiteindelijk ga je zelf ook haast denken dat het bij God niet anders zal zijn. Toch was Jezus er zelf heel duidelijk over toen Hij zei dat Hij de weg naar het leven was en de brug vormt tussen God en mens.
Mensen beschuldigen gelovigen er graag van dat het arrogant is te beweren dat er maar één weg is die uiteindelijk naar God leidt, maar wat de meeste mensen vergeten is niet dat het zo bijzonder is dat er maar één weg is die naar God leidt, maar dat er überhaupt een weg is.
Waarom zou een volmaakte God ernaar uitzien om de eeuwigheid door te brengen met mensen die er een potje van hebben gemaakt? Waarom zou God ervoor kiezen om Zijn eigen Zoon aan een kruis te laten slaan zodat er een weg naar Hem zou worden geopend?
Dat is een veel groter wonder dan het feit dat er maar één weg is. Als jij zelf kinderen hebt kun je dat eenvoudig in het juiste perspectief plaatsen.
Stel je eens voor dat jouw dochter als verpleegster wil werken in een ziekenhuis om Ebola patiënten verplegen, maar de kans dat ze zelf ziek zal worden is 100%. Of je zoon wil naar het buitenland vertrekken om arme mensen te beschermen tegen het geweld van de een of andere terroristische organisatie, maar het is waarschijnlijk dat hij daarbij zelf het loodje zal leggen.
Denk je dat de patiënten in het Ebola ziekenhuis of de arme mensen in een of andere kapotgeschoten stad hun neuzen zouden ophalen voor de hulp van je zoon of dochter? Aan hun liefde zal door niemand getwijfeld worden…maar dat is precies wat de Zoon van God deed toen Hij het Ebola ziekenhuis en de kapotgeschoten steden van deze wereld binnenstapte.
Aan de liefde van Jezus voor ons hoeft niet getwijfeld te worden. En wat kunnen wij dan doen als zieke, uitgemergelde mensen om die liefde te verdienen?
Dat is makkelijk te beantwoorden. Helemaal niets. Als de Vader de Zoon al gegeven heeft, wat is er dan nog meer nodig?
