Kerstgedachten voor moeilijke tijden
Door Lily Shridhar
Ik dacht vandaag aan jou. Aan je strijd, de ontmoediging en de bergen waar je voor staat en daarom wilde ik je graag iets aanmoedigends sturen. Maar wat kan ik je vertellen wat je moed mag geven en hoop?
Toen moest ik denken aan de allereerste Kerstmis. Maar in mijn gedachten zag ik niet het traditionele plaatje van de stal: Maria die er sereen en beeldschoon uitziet in een schoon gewaad en die Jezus aanbidt. Jezus zelf, gewikkeld in een vlekkeloos witte linnen doek in een kribbe die er meer uitziet als een prachtig meubelstuk dan een voederbak voor dieren en een lief ezeltje met netjes gekamde haartjes dat vriendelijk toekijkt. In de hoek een lange, sterke, onvervaarde Jozef die samen met de goedmoedige koe over het koningskind waakt.
Erg mooi misschien, maar het beeld dat ik kreeg was wel wat waarschijnlijker. Wat moet het moeilijk geweest zijn voor Maria om die hele reis af te leggen. Van Nazareth naar Bethlehem en dat op het laatst van haar zwangerschap. De baby kon tenslotte ieder moment geboren worden. Een zware tocht van zo’n 100 kilometer, of het nu te voet was of op de rug van een ezeltje, was genoeg om de weeën op gang te brengen. Het is op een comfortabele plaats al moeilijk genoeg om de weeën de baas te blijven; moet je je voorstellen dat je onderweg bent op een stoffige weg en nog vele kilometers voor de boeg hebt.
Wat een beproeving zal dat geweest zijn. Ik kan Jozef haast horen zeggen: “Nog een heel klein eindje maar. Nog even volhouden!” terwijl ze verder zwoegden. Jozef was misschien ook wel aan het einde van zijn latijn. Doodmoe en verscheurd door twijfel.
Had hij geen betere manier kunnen vinden om die reis te maken? Had hij niet eerder moeten vertrekken? Misschien werd hij verleid tot wanhoop toen ze in Bethlehem aankwamen en de herberg al vol was. Had hij niet een betere plaats voor Maria moeten vinden dan een stal, om haar kindje ter wereld te brengen? Ik kan me heel goed voorstellen dat Maria en Jozef soms bang waren dat de opdracht waar zij voor gekozen waren zou mislukken; die grote opdracht om de drager van Gods liefde en licht ter wereld te brengen in een wereld die in het duister gehuld was.
Denk dan eens aan de vreugde die zij gevoeld moeten hebben toen ze hun pasgeboren baby in hun armen hielden en in Zijn prachtige, liefdevolle oogjes keken!
Dat is een dierbaar moment voor elke nieuwe ouder, alsook een van de meest vervullende ervaringen. Voor Jozef en Maria moet het nog bijzonderder zijn geweest. Hun kindje straalde Gods liefde nog meer uit dan andere pasgeboren baby’s. Iedereen die het kindje Jezus die nacht zag voelde dat Hij het licht op hun pad zou zijn en Gods belofte van redding zou vervullen, hoe vreemd dat ook leek.
Maar de nacht dat Jezus geboren werd was ook het begin van een leven vol problemen, gevaar, droefenis en pijn voor Hem en Zijn familie. Toen Jezus eenmaal uit de dood verrezen was, was de opdracht vervuld en het kwaad overwonnen, maar de weg daar naartoe was lang en vol pijn en smart.
Toen Hij was opgestaan kon de overwinning worden gevierd, maar dat moment kwam niet zomaar tot stand. Er hing zoveel af van Maria en Jozef die, behalve dat zij een unieke roeping hadden als aardse ouders van Jezus, toch normale mensen waren. Mensen van vlees en bloed, net zoals jij en ik. Wat zal het af en toe moeilijk voor Hem zijn geweest!
Als ik het op die manier bekijk lijken mijn eigen problemen en moeilijkheden beter te hanteren, ook al zijn ze voor mij soms levensgroot en overweldigend. Het is heel normaal dat we soms ontmoedigd worden of de hoop verliezen wanneer de omstandigheden ons overweldigen en we het gevoel hebben dat het niemand iets kan schelen hoe wij eraan toe zijn.
Ik voel me soms ook zo en als ik denk aan alles wat jij dit afgelopen jaar hebt meegemaakt denk ik dat jij het ook zo ervaart. Maar toch wil ik je aanmoedigen om door te gaan, wat er ook gebeurt. Blijf “vechten voor de goede zaak van het geloof.” Tenslotte kan niets je van Gods liefde scheiden en sta je niet alleen in de strijd van het leven.
Blijf dus volhouden, lieve vriend(in). Eens zullen we samen de overwinning vieren. Samen met Maria, Jozef en Jezus en jij, ik en een heleboel andere mensen. En hoe ik dat zo zeker weet? Omdat de poort naar de hemel met Kerstmis werd opengezet en we het dankzij de genade van God niet opgeven maar blijven hopen en strijden en liefhebben.
Dus ik wens jou een heel fijn, warm en gezegend kerstfeest toe en dat je de aanwezigheid van Jezus dit jaar mag voelen als nooit tevoren.
